Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – Pretty long chapter and will be posted in parts. In this chapter Sri Periyava starts with the key attributes and tasks done by Kamakshi.

Many Jaya Jaya Sankara to our sathsang seva volunteer who wish to remain anonymous for the translation. Rama Rama

காமாக்ஷியின் பெருமை (Part 1)

படைப்பு, காப்பு, அழிப்பு மூன்றுக்கும் ஆதாரமாக இருப்பது ஒரு பராசக்தி. இம் மூன்றைக் கடந்தபின் நாலாவதாக உள்ள துரீயத்தையே சதுர்த்தம் என்றும், சிவம் என்றும் அத்வைதம் என்றும் சாந்தம் என்றும் மாண்டூக்ய உபநிஷத் சொல்கிறது. அதையே பிரம்மம் என்கிறோம்.

அதைத் தவிர இரண்டாவதாக வேறெதுவும் இல்லாததால் அது அத்வைதம். அப்போது அதற்கு நிறமும் இல்லை; சுத்த ஸ்படிகமாக இருக்கிறது. ஸ்படிகமான இந்தச் சிவ ஸ்வரூபம்தான் செக்கச் சிவந்த காமேசுவரியாக, காமாக்ஷியாக இருக்கிறது. ஏகமாக இருந்த ஒன்று பலவாகத் தோன்றுகிற சக்தியாகும்போது காமேசுவரியாகிறது. பலவாகத் தோன்றுவதோடு, அவற்றை எல்லாம் ரக்ஷிக்கிற பரமகாருண்யமுள்ள மாதாவாகவும் அது இருக்கிறது. பலவாகத் தோன்றுகிற ஜகத்தையே ஜீவர்கள் சத்தியமாக நினைத்து மயங்க வைக்கிற மாயையும் அதுதான். இந்த மாயையிலிருந்து ஜீவர்களை விடுவித்து ஏகமான அத்வைத ஸ்வரூபத்தில் கரைக்கிற ஞானாம்பிகையாகவும் அதுவே இருக்கிறது. அதன் மகிமை இப்படி நம்மால் புரிந்து கொள்ள முடியாதபடி பல தினுசாக இருக்கிறது.

பிரம்மம் துரீயம் என்றால், சாக்ஷாத் அந்த பிரம்மத்தின் சக்தியான காமாக்ஷியும் துரீய வஸ்துவாகத்தான் இருக்கிறாள். ‘துரீயா காபித்வம்’ என்று ஆதி சங்கராச்சாரியாள் அவளையே ‘ஸெளந்தர்ய லஹரி’யில் சொல்கிறார். சிருஷ்டி, ஸ்திதி, ஸம்ஹாரம் இவற்றுக்கு அப்பாற்பட்டு செயலற்று இருப்பது பிரம்மமான சிவஸ்வரூபம். சிருஷ்டி, ஸ்திதி, ஸம்ஹாரம் இவை மூன்றையுமே செய்வித்துக் கொண்டும், அவற்றால் பாதிக்கப்படாமல், அவற்றைக் கடந்து அதீதமாக நிற்பது பராசக்தியான காமேசுவரி. இந்த மூன்று தொழிலும் அவளுடைய மாயை. இந்த மாயையால்தான் அகில சராசரங்களையும் ஆட்டி வைக்கிறாள். மஹா மாயா விச்வம் ப்ரமயஸி’ என்கிறார் ஸெளந்தர்ய லஹரியில். மஹா மாயையானாலும் உண்மையில் அவளே

‘பரப்ரம்ம மஹிஷி’

சாக்ஷாத் பிரம்மத்தின் பட்டமகிஷி என்கிறார்.

தன்னைத் தவிர, வேறில்லாத பிரம்மத்துக்கு எப்படிப் பத்தினி இருக்க முடியும் என்று தோன்றுகிறது. பிரம்மத்திலிருந்துதானே இத்தனை தோற்றங்களும் வந்திருக்கின்றன? ஏதோ ஒரு சக்தியால்தானே அசலமான பிரம்மம் அசைந்து கொடுத்தது மாதிரி இத்தனையும் தோன்றிவிட்டன? அந்தச் சக்திதான் பிரம்மத்தின் பத்தினியான ‘காமேசுவரி’ எனப்படுகிறது. அன்பே உருவான, ஒரு பெற்ற தாயாருக்கு மேலாக அந்தப் பராசக்தி அநுக்கிரஹம் செய்வதைப் பிரத்தியக்ஷமாக அநுபவித்த மகான்கள் அதைக் காமேசுவரியாக வர்ணிக்கிறார்கள்.

பிரம்மாவின் பத்தினி என்று வாக்தேவியைச் சொல்கிறார்கள். பிரம்மா உலகைச் சிருஷ்டிப்பதுபோல், கவிகளுக்குக் கற்பனா சிருஷ்டி சக்தியைத் தருகிறவள் ஸரஸ்வதி. செல்வத்தைத் தருகிற மஹாலக்ஷ்மியை லோகபாலகனான மஹாவிஷ்ணுவின் சக்தியாகச் சொல்வதும் சரி. சம்ஹார மூர்த்தியான ருத்திரனின் சக்தியாக இருக்கிறாள் பார்வதி. இந்த மூன்று காரியங்களுக்கும் மேலே இருக்கிறாளே, பராசக்தியான காமாக்ஷி! இவளை யாருடைய பத்தினி என்று சொல்வது? பரப்பிரம்ம பத்தினி என்றே சொல்ல வேண்டும். குணமும் கிரியையும் இல்லாத சாந்த மயமான பிரம்ம பத்தினியாகவும் இருக்கிறாள் – லோகத்தை எல்லாக் குணங்களிலும், பல கிரியைகளிலும் புரட்டி எடுத்துக் கொண்டிருக்கிற மஹா மாயையாகவும் இருக்கிறாள். “இந்த மஹிமைக்கு எல்லை காட்ட முடியாது (நிஸ்ஸீமம்) அது இன்னதென்று புரிந்து கொள்ளவும் முடியாது (துரதிகமம்)” என்று ஆசாரியாள் ஸெளந்தர்ய லஹரியயில் அம்பாளுடைய பெருமையைச் சொல்கிறார்.

எல்லாவற்றையும் ஆட்டி வைத்துக் கொண்டிருக்கிற அந்தச் சக்தியில் கரைந்தால் எப்படி ஆட்டமே இல்லாத ஆனந்தமும், சாந்தமும் உண்டாக முடியும் என்று தோன்றுகிறது. யோசித்துப் பார்த்தால் அது எப்போதும் சாந்தமாகவும், ஆனந்த ஸ்வரூபமாகவும் இருப்பதால்தான் எல்லாவற்றையும் ஆட்டிப் படைத்திருக்கிறது என்று தெரியும். ஜீவனும் கனவு, விழிப்பு, தூக்கம் இவற்றில் சிருஷ்டி, ஸ்திதி, சம்ஹாரம் இவற்றைச் செய்கிறான் என்று முன்னே சொன்னேன் அல்லவா? இவன் தூங்குகிற போதும் தூங்காமல் இவனுக்குள்ளேயே ஒரு சக்தி இருக்கிறதல்லவா? அது இருப்பதால்தானே இவன் மறுநாள் காலை விழித்துக் கொள்கிறான்? இந்த நான்காவதான துரீய வஸ்து ஒரே அமைதி மயமாகத்தானே இருக்கிறது? தூங்குகிற போது துக்கக் கலப்பே இல்லாத சாந்தம் தானே இருக்கிறது? ஆனால் இத்தனை சாந்தமான அந்த வஸ்து உடம்பை விட்டுப் போய் விட்டால் இவனுடைய ஆட்டபாட்டம் எல்லாம் ஓய்ந்து போகின்றனவே! எனவே ஆட்டபாட்டங்களுக்கெல்லாம் ஆதாரமாக எந்த ஒன்று இருக்கிறதோ, அது ஆடாமலே சாந்தமாகத்தான் இருக்கிறது என்று தெரிகிறதல்லவா?

இப்படியே பிராணாதாரமாகவும், லோகங்களுக்கெல்லாம் ஆதாரமாகவும் இருக்கிற பராசக்தி பரம சாந்தமாகவே இருக்கிறாள். அவளிடம் பக்தி வைத்து நம்மை அவளுக்குள் கரைத்துக் கொண்டால் பரம சாந்தியைப் பெறுவோம்.
_____________________________________________________________________________________________________________________________

Kamakshi’s Splendour (Part 1)

The force behind the tasks of creation, sustenance, and destruction is the one ‘Parashakti. Tureeyam (तुरीयम्), the fourth state that exists beyond these three is also known as ‘Chathurtham’, ‘Sivam’, ‘Adwaitam’, and ‘Shantam’ – according to the Mandukya Upanishad. It is also known as ‘Brahmam’.

Since there is nothing except ‘that’, it is known as Adwaitam. It is colourless – like the pure crystal (spatikam). This spatikam which is the Siva swaroopam is also the red hued Kameshwari – Kamakshi. That which existed as one, manifests as many and appears as Kameshwari. In addition to manifesting itself as many, it also protects all of them – as the compassionate mother. It is also the maya that makes humans believe that the many faceted world is real. As Gnanambika, It also redeems the humans from this maya and dissolves them in the one and only Adwaita. Its magnificence is beyond our comprehension.

‘If ‘Brahmam’ signifies ‘Tureeyam’, then, Kamakshi the power behind the Brahmam, is the Tureeya Vastu (तुरीय वस्तु)’ says Sri Adi Sankara of Her in the Soundarya Lahari (Tureeya kaapitvam, Sloka 97). The Siva Swaroopam that is Brahmam, is beyond the tasks of creation, sustenance, and destruction and remains static. Performing the tasks of creation, sustenance, and destruction, but remaining unaffected by them and remaining beyond them is Parashakti Kameshwari. These three tasks are because of Her maya. It is through maya that She propels the Universe. ‘mahamaya viswam brahmayasi’(महामाया विश्वम् भ्रमयसि) says Sri Adi Sankara (Soundarya Lahari – 97). Though She is the Mahamaya, She is the ‘Parabrahma Mahishi’ – the consort of the Brahmam itself – says he (Soundarya Lahari –97).

If Brahmam is the only ultimate one, then how can it have a wife? Do not all these things that exists come from the Brahmam? Is it not because of some force that the static Brahmam seems to have moved and created everything? That force is Kameshwari, the consort of Brahmam. Mahans who have personally experienced Parashakti’s blessings and motherly love describe Her as Kameshwari.

Saraswati is Brahma’s wife. Brahma creates this world; Saraswati grants the ability to poets to create from their imagination. Mahalakshmi, who grants wealth, is the wife of Maha Vishnu who protects this world. Parvathi is the force behind the Samhara Murthy Rudra. Parashakti Kamakshi is beyond these three tasks. Whose consort could she be? She is the consort of Parabrahmam. She is the peaceful ‘Brahmapathni without any gunas or actions. She is also the Mahamaya who steers this world through all gunas and all activities. ‘There is no boundary to this glory (nisseema mahima – निस्सीम महिमा) (97); It cannot be understood (duradhigama – दुरधिगम)’ (97) says Sri Adi Sankara in the Soundarya Lahari – about the greatness of Ambal.

If one were to get immersed in the power that spins this world through all movements, can one attain joy and peace? On contemplation we understand that ‘It’ is able to stir the world only because It is eternally peaceful and joyful. Earlier I had mentioned that the individual too creates, sustains, and destroys in his states of dream, wakefulness, and sleep. Even while the individual is asleep, there is a force within him that is awake and keeps him alive. He wakes up the next morning only because of this force. This fourth state – Tureeya Vastu – is ever peaceful. While in deep sleep, there is no sorrow; only joy. But if that peaceful ‘thing’ were to leave his body, all his activities come to an end! In essence, ‘that’ which drives all his activities is peaceful and static.

Similarly, Parashakti who is the base for all lives in this world is eternally peaceful. If we were to worship Her and immerse ourselves in Her, we too will obtain eternal peace.

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems