Thanks to Sri Balasubramanian for sharing this in whatsapp group.
(Thanks Sudhan for this sketch – outstanding!!!)
பகவான் நாமா கைகுடுப்பது போல் எந்த டாக்டரோ, மருந்தோ உதவி பண்ணாது. பகவான் நாமா பிழைக்கவும் வைக்கும், அதே ஸமயம் ஆயுஸ் முடியப்போகும் தருணத்தில், பகவானின் திருவடிப் பேற்றையும் ஸுலபமாக அளித்து விடும்- ஸ்ரீ மஹா பெரியவா
ஸ்ரீ மஹா பெரியவாளை தர்ஶனம் பண்ண ஒரு பக்தர் வந்தார். கூட்டம் அதிகம் இல்லை.
“அப்பா எப்டியிருக்கார்?”…
“அப்பாக்கு ரொம்ப ஒடம்பு முடிலே பெரியவா……ப்ரக்ஞை இல்லே; அதுனால ஆஸ்பத்ரில சேத்திருக்கேன்…”
மேலே சொல்லு என்பது போல் ஸ்ரீ மஹா பெரியவா உன்னிப்பாக கேட்டார்.
“…பணம் பணம்ன்னு ஆஸ்பத்ரில பிடுங்கி எடுக்கறா…..ட்ரிப்ஸ் ஏத்தறதுக்கு பணம்; ஆக்ஸிஜன் வெக்கறதுக்கு பணம்; அதுக்கு இதுக்குன்னு நின்னா, ஒக்காந்தா பணம் ஒண்ணுதான் கேட்டுண்டே இருக்கா பெரியவா! ஏகப்பட்ட செலவாயிடுத்து…”
“அப்பாவுக்கு என்ன வயஸ்?”
“ஸதாபிஷேகம் ஆய்டுத்து”
“அவரை டிஸ்சார்ஜ் பண்ணி அழைச்சிண்டு வந்துடு! ஆத்துல ஒரு கட்டில்ல அவருக்கு ஸ்ரமம் இல்லாதபடி ஸௌகர்யமா படுக்க வை; ஜாஸ்தி சூடு இல்லாம, வெதுவெதுன்னு கஞ்சி, பால் இதுமாதிரி நீர்க்க குடு; அவரோட காதுல விழறா மாதிரி தெனோமும் விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமம் சொல்லு; ஆத்துல எல்லாருமா பகவன் நாமாவை சொல்லுங்கோ; ஆத்மார்த்தமா ஸுஸ்ருஷை பண்ணு; இப்டி பண்ணினியானா …….ஒனக்கும் பணச்செலவு இல்லே! அவரும் கடைசி காலத்தை நிம்மதியா கழிப்பார்…..”
மகன் மன த்ருப்தியோடு ப்ரஸாதம் பெற்றுக்கொண்டு சென்றார்.
அவர் போனதும் பக்கத்தில் இருந்தவர்களிடம் ஸ்ரீ மஹா பெரியவா சொன்னார்…..
“இப்போல்லாம் யாருக்கும் தர்மமே தெரியறதில்லே! ஒடம்புக்கு கொஞ்….சம் அஸௌகர்யம் வந்துடுத்துன்னா……ஒடனே ஆஸ்பத்ரில சேத்துடறா! வ்யாதிக்கு மருந்து வேணுந்தான்…வாஸ்தவம். ஆனா…..அருமருந்து ஒண்ணு இருக்குங்கறதே யாருக்கும் தெரியறதில்லே!…..”
பகவான் நாமா கைகுடுப்பது போல் எந்த டாக்டரோ, மருந்தோ உதவி பண்ணாது. பகவான் நாமா பிழைக்கவும் வைக்கும், அதே ஸமயம் ஆயுஸ் முடியப்போகும் தருணத்தில், பகவானின் திருவடிப் பேற்றையும் ஸுலபமாக அளித்து விடும்.
எனவே, உடல் நிலை ஸரியில்லாதவர்களை குறிப்பாக வயஸான நம் பெற்றோர், தாத்தா,பாட்டி போன்றோரை, வயஸான காலத்தில் கஞ்சி குடுத்தாலும், அதை அன்போடு குடுத்து, பகவானின் நாமத்தை ஸதா கேட்கவோ, சொல்லவோ வைத்து, அவர்களை நிம்மதியாக வைத்துக் கொள்வதே கடவுளுக்கு மிகவும் பிடித்த கைங்கர்யம்.
அவர்களுக்கு விலையுயர்ந்த பரிசுகள் வேண்டாம், விதவிதமான உணவு வகைகள் வேண்டாம். உண்மையான அன்போடு ஒரு பத்து நிமிஷமாவது அவர்களுக்காக ஒதுக்கி, “ஸாப்பிட்டீர்களா? ஏதாவது வேண்டுமா?” என்று கேட்பதே அவர்களை மனஸார நம்மை வாழ்த்த வைக்கும். அவர்கள் வாழ்ந்த வீட்டை விட, அது குச்சு வீடாக இருந்தாலும் ஸரிதான், தன் மக்களை விட்டுவிட்டு, வேறு எந்த பெரிய ஆஸ்பத்ரியிலும் அவர்களால் நிம்மதியாக இருக்க முடியாது.
ஓம் நமோ பகவதே ஸ்ரீ காஞ்சி காமகோடி சந்த்ரசேகராய!
ஓம் ஸ்ரீ காஞ்சி சங்கர! ஓம் ஸ்ரீ காமகோடி சங்கர !ஜெய ஜெய சங்கர!
ஓம் ஸ்ரீ காஞ்சி சங்கர! ஓம் ஸ்ரீ காமகோடி சங்கர! ஜெய ஜெய சங்கர!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர .. ஸ்ரீ சந்திர சேகர சரஸ்வதி சங்கர.
ஸ்ரீ மஹா பெரியவா எனக்கு அபயம் கொடுத்து காத்து ரக்ஷிப்பாய் பரம கருணா சாகரா.
ஸ்ரீ மஹா பெரியவா சரணாரவிந்தங்களுக்கு அநேக கோடி நமஸ்காரங்கள்.
Categories: Devotee Experiences
ஸ்ரீ பெரியவா சரணம்
Reblogged this on V's ThinkTank.
Words fail to come out when i read these exdperiences of MahaPeriyava’s golden words We should pray to Mahaperiyava to bless us to have peaceful death with Bhagavan nama inour tounge or hear bhagavan nama
Thanks for sharing these wonderful experiences by these two devotees.
Maha Periyavaa informs that such type of death is not Mrithyu, but it is called Amirtham.
Lets us Pray to Maha Periyavaa to Bless us with such Grace during last seconds of our earthly sojourn.
Only those who have witnessed the last moments of some near/dear ones at home will really understand the full significance of the words of Mahaperiyava.
Our mother, past 87, had been unwell for some time and though normally active could not move about and
was confined to bed. One medical ‘problem’ or another manifested. My brother who is himself a doctor did not admit her in hospital or load her with medicines of all types but kept her at home and kept praying for her.A stage came when she could not recognise many people. On the last day, (we did not know it then) around 4 p.m. she opened her eyes, looked at the photo of Bhagavan Ramana on the wall and folded her hands. Then again she closed her eyes and her consciousness seemed to be slipping. Late in the night she regained her consciousness, but was in visible distress . We then played Vishnu Sahasranama CD (the pure Sloka version by Vidyabhushana ) As it progressed, her distress signs eased and she started breathing normally. We also held her hand and were silently uttering Rama nama, as she was a staunch devotee of Rama all her life. All signs of distress totally disappeared and she breathed her last.
The point is, she was almost totally deaf!
Yes, Vishnu Sahasranama has its effect, whether we can hear with our physical ears or not!
Arunagirinatha has described the sufferings of people on the verge of departure in many songs. These are moving but also frightening. But reflection on them will have a sobering and civilising effect on the living!.Many people have reportedly imbibed a deep sense of spirituality by witnessing the last moments of near ones.
In modern times, some philosophers even in the West have said that it it necessary to let people die peacefully at home, in familiar surroundings, attended by known faces and feeling relatives, instead of dumping them in some strange hospital room, attended (if at all ) by unknown and unfeeling professionals. This is the main theme of the book “Limits to Medicine” (Medical Nemesis) by Ivan Illich.
[We are not supposed to disclose intimate personal experiences, but I share this because of the importance of what Mahaperiyava has said.]
Sri Najappa Sir: Namaskaram. You have put things in absolute perspective. My beloved father attained Sivalokam on 17 May 2012. Till about 15th May 2012 all his children [5 sons and a daughter plus a few grand-children] were with him. On 17th May only my mother was with him. He even spoke to me [by then I was in Delhi] about a problem in the Cable connection to our TV around 11.00 am.
Around 4 in the evening he suffered immense heart-ache. He walked to our prayer corner and addressing Muruga [Sri Subramanya] said, “I am undergoing unbearable chest pain. Please take me. I am not resisting at all.” He walked back to the sofa, sat on it, had a glass of milk, and told my mother that he would be gone in 10 minutes. He wanted her to inform my sister first who would communicate the news to the rest. Precisely at 5.00 he breathed his last with a huge smile on his face. He was a terrific man. A great father to behold. A tremendous husband to my mother. I miss him in all my conscious hours.
What a great soul! An example of “anayasena maranam”! We are humbled.
MurugaN ThiruvadigaLe CharaNam! Great soul!
I have told my people not to get me admitted into a hospital — come what may. I would be happy to die with dignity at home surrounded by at least my wife — than in the middle of strangers in a Hospital. What’s the point in spending all your hard-earned money on an Hospital which can not make you live for ever, which cannot make you a Chiranjeevi? It is better to spend your wealth on a Temple, Veda Patashala or a Ghoshala than on a Hospital to preserve this useless body which has to burn on a pyre one day. [Best would be to acquire the courage to become a Sanyasi and enjoy the unfettered freedom it gives]
You are absolutely right sir. Your statement signifies your height of divine maturity. My suggestion would be you can post an article every month and the title I will give you shortly. You can share all your latent potential in this forum. Your approach to practical life shows your height of divine maturity. I felt like mentioning this. Give a thought.
Maha Periva is absolutely right because at the old age when the soul getting departed, the soul will be longing for kind words and soulful services from very close blood relations. Medicines cannot give this. More over the Bhagavan Nama should be chanted always because the departing soul needs this.
I had the experience of being n death bed and had the experience.
Of Course Maha Periva pulled me out of death. This happened at Himalayas.Maha Periva made me to pay the hospital bill of RS.5/- and brought me to Chennai. I cannot forget the death experience n my life.
Gayathri Rajagopal
Can you share the experience
Surely I will share Sir. Even when I think of that incident I feel a jerk.
Please can you narrate that near-death experience?
Surely Sir, I can share my experience which are honest to my soul.But even today in himalayan ghat road where the sky is at a arms distance and earth is beyond vicinity. I will post my article in this regard.
with regards,
Gayathri Rajagopal