Jaya Jaya Sankara Hara Sankara – After explaining the karma and re-incarnation theory Sri Periyava focuses on the other dimension, the incarnation or Avatarams of Bhagawan and why he descends down.

Many Jaya Jaya Sankara to Smt. Bharathi Shankar, our sathsang seva volunteer for the beautiful translation. Rama Rama

Click HERE for Part 2 of this chapter.

நம் மதத்தின் தனி அம்சங்கள் (பகுதி 3)

மனிதன் விஷயத்தில் புனர் ஜன்மாவை (reincarnation)ச் சொல்லுவதுபோல், ஸ்வாமியின் விஷயத்தில் அவதாரங்களை (incarnation)ச் சொல்வது ஹிந்து மதம் ஒன்றுக்கே உரிய, இன்னொரு தனியம்சமாகும். ஸத்வஸ்து ஒன்றுதான்; அதுதான் இத்தனை ஜீவராசிகளாகவும் ஆகியிருக்கிறது என்பதே நம் மதத்தின் பரம தாத்பரியம். அப்படியானால் அந்த ஒரு பரம்பொருளே மாறி மாறி ஜனன மரணங்களுக்கு ஆளாகிற அத்தனை ஜீவராசிகளும் ஆகும். அது தவிர, இந்த ஜீவ – ஜட லோகத்தை எல்லாம் ரக்ஷிக்கிற ஈசுவரனாகவும் அது இருக்கிறது அல்லவா? இந்த ஈசுவரனுக்கு மநுஷ்யர்கள் போல் கர்ம பந்தம் இல்லை. மனிதன் கர்மத்தை அநுபவிக்கத்தான் பல ஜன்மா எடுக்கிறான். ஈசுவரன் இப்படி எடுக்க வேண்டியதில்லை. ஆனால், புதுப் பிறவிகளில் இந்த ஜீவன் பழைய கர்மத்தைக் கழுவிக் கொள்ளாமல் மேலே மேலே சேற்றை வாரிப் பூசிக் கொள்கிறானே என்பதைப் பார்த்து, அவனுக்கு வழிகாட்டி, கைதூக்கி விடுவதற்காகப் பரம கருணையுடன் ஈசுவரனும் பூலோகத்தில் பலமுறை அவதரிக்கிறான். அதர்மம் ஓங்கி, தர்மம் நலிகிற போக்கு உச்சமாகிற போது, அதர்மத்தை ஒட்டி, தர்மத்தை நிலை நாட்டுவதற்காகவும், ஸாதுக்களை ரக்ஷித்து, துஷ்டர்களைச் சிக்ஷிப்பதற்காகவும் பகவான் பல அவதாரங்களைச் செய்கிறான் — கிருஷ்ண பரமாத்மா கீதையில் இப்படிச் சொல்லியிருக்கிறார்.

எல்லாமே ஸ்வாமி என்பது ஒரு நிலை; அது நம்மால் கிரகிக்க முடியாத நிலை. அப்புறம் உயர்வானதிலெல்லாம் ஸ்வாமி விசேஷமாகப் குடிகொண்டிருப்பதாகக் கீதையின் விபூதி யோகத்தில் சொன்ன நிலை. மனித வாழ்வில் இந்த உயர்வை ஏற்படுத்துவதற்காகத் தூதர்களாக அவன் ஆசாரிய புருஷர்கள், மகான்கள், ஞானிகள், யோகிகள், பக்திமான்களை அனுப்பி வைப்பது ஒரு நிலை. இதெல்லாமும் போதவில்லை என்று, தானே ஓர் அவதாரமாக இந்த லோகத்துக்கு இறங்கி வருகிறது ஒரு நிலை. ‘அவதரணம்’ என்றால் ‘இறங்கி வருவது’ என்றே அர்த்தம். பரத்துக்குப் பரமாக, பராத்பரமாக — ‘அப்பாலுக்கு அப்பால்’ என்பார்கள். அப்படி இருக்கப்பட்ட ஈசுவரன் இறங்கி வந்து, நமக்கு நடுவில் பிறந்து தர்ம ஸ்தாபனம் பண்ணுவது அவதாரம் எனப்படுகிறது.

சித்தாந்த சைவர்கள் சிவபெருமான் அவதரித்ததாக ஒப்புக் கொள்வதில்லை. ஆதி சங்கர பகவத்பாதாள் ஈசுவராவதாரம், ஞானசம்பந்தர் முருகனின் அவதாரம் என்றெல்லாம் சொல்வதை அவர்கள் ஒப்புக் கொள்ள மாட்டார்கள். கர்ப்பவாசம் செய்வது, மாம்ஸ மயமான நரதேகத்தில் இருப்பது எல்லாம் ஸ்வாமிக்கு இழுக்கு என்பது அவர்களுடைய அபிப்பிராயம். அத்வைதிகளுக்கோ கர்ப்பவாஸம் செய்த மாம்ஸ சரரீரத்தில் இருக்கிற இத்தனை பேருமே ஸாரத்தில் பிரம்மம்தான். ஆகையால், ஈசுவராவதாரத்தில் அவர்களுக்கு நிஷித்தமாக எதுவும் தெரியவில்லை. ஸித்தாந்த ரீதியில் வைஷ்ணவர்களுக்கும் சைவர்களுக்கும் பல ஒற்றுமையிருந்த போதிலும், பிரம்மமேதான் ஜீவனாயிருக்கிறது என்ற அத்வைதத்தை வைஷ்ணவர்கள் அப்படியே ஒப்புக் கொள்ளாத போதிலும், வைஷ்ணவர்கள் யாவரும் அவதார கொள்கையை ஒப்புக் கொள்கிறார்கள். பொதுவாக லோக வழக்கிலும் அவதாரம் என்றாலே மகாவிஷ்ணுவின் தசாவதாரங்கள்தான் நினைக்கப்படுகின்றன. வைஷ்ணவர்கள் அவதாரங்களை ஒப்புக் கொள்வதற்குக் காரணம், பகவான் பரம காருண்யன் ஆனபடியால் ஜனங்கள் உஜ்ஜீவிக்கச் செய்வதற்காகத் தன்னை எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் குறைவுபடுத்திக் கொள்வான் என்று அவர்கள் நம்புவதுதான்.

உள்ளுக்குள்ளே தான் ஸ்வாமியே என்று நன்றாகத் தெரிந்து கொண்டு, வெளியில் ஏதோ, மநுஷ்யன் போல் வேஷம் போடுவதால், அவருக்குக் கொஞ்சங்கூட தோஷமோ, குறைவோ வந்துவிடவில்லை.

மொத்தத்தில் ஹிந்து மதம் எனப்படும் வைதிக நெறி அவதாரக் கொள்கையை ஏற்கிறது என்றே சொல்லி விடலாம். ஏனென்றால், சைவர்களும் தங்களது முழுமுதற் கடவுளான சிவ பெருமான் அவதரிப்பதில்லை என்று சொன்ன போதிலும், மகாவிஷ்ணு தசாவதாரம் செய்ததாக ஒப்புக் கொள்கிறார்கள்.
__________________________________________________________________________

Just like speaking of reincarnation in the matter of man, speaking of incarnation (Avathar) in the matter of God is a special feature, which is exclusive to our Hinduism alone. There is only one Sathvasthu (one embodiment of goodness); and that has taken the shape of so many species is the underlying tenet of our religion. That being the case, the same Paramporul (the ultimate matter) keeps transforming into so many beings, which go through the cycle of life and death. Apart from that, doesn’t it remain as the protecting Eswaran of this animate and inanimate world too? This Eswaran does not have the bondage of Karma, just like human beings. Man is taking so many births, only in order to exhaust his Karma. Eswaran has no such necessity to take births. But seeing man failing to wash away his old Karma in his new births and keep wallowing in sinful crap again and again, in order to lend a helping hand to man to lift him up, Eswaran in all his limitless mercy comes into this world repeatedly as an incarnation. Whenever the trend of evil taking an upper hand and goodness dwindling into nothingness emerge in this world, in order to drive away evil and to establish Dharma and to save the Sadhus (good people) and to punish the bad ones, God takes so many incarnations, — Krishna Paramathma has said so in Bhagawad Gita.

Everything is God is a state of mind — a state that is beyond our comprehension. Then, the state which has all the great things in which Swamy resides as said in the Vibudhi Yogam of Bhagawad Gita. In order to bring elevation in man’s life, He sends down spiritual Godmen, Mahans, Seers, Yogis and devotees, as messengers which is another state. As if these are not enough, He Himself coming down to this world is another state. The very word “Avatharanam” means “to come down.” Param of Param — Paraathparam, the Supreme of the Supreme, ‘Appaalukku Appaal”, beyond the Beyond, it is said. Such a great Eswaran coming down for our sake and being born into this world to establish Dharma is called ‘Avatharam’.

Philosophical Saivites don’t agree that Siva Peruman (Lord Siva) had an incarnation. They don’t accept the general belief that Adhi Shankara is an incarnation of Eswara and Gnyanasambandhar is an incarnation of Murugan and so on. They are of the opinion that it is not befitting of God to be staying in the womb and acquiring a body of flesh and blood. But for the Adhwaithis, all beings born out of a womb and living in a body of flesh are the essence of Brahmam only. So they don’t find anything revolting or repulsive in the concept of Eswaravatharam (incarnation of Eswara). Though there is so much common among the philosophies of Saivites and Vaishnavaites and though Vaishnavites don’t accept the theory of Adwaitha that only the Brahmam (the Supreme Godhead) has taken the form of Jeevans (all the beings) as such, all Vaishnavites accept the principle of Avathara. Generally in the worldly connotation too, the very word Avathara is referred to the ten Avathars of Maha Vishnu. The reason for the Vaishnavites’ acceptance of the Avathar principle is due to their belief that Bhagawan, who is all merciful, will bring Himself down to any level in order to elevate mankind.

Being fully aware inwardly that He is God and acting outwardly as a common human being has not brought upon God any Dhosham or brought Him down to a lesser level.

To sum it up, we can surely say that Hinduism which is the Vaidhiga philosophy accepts the principle of Avathar (incarnation). This is because, even though the Saivites who hold that their Supreme God Shiva Peruman does not take Avathar, they accept that Maha Vishnu took the Dasavatharas.

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems