Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara –  What is the relationship between Kanchi Sri Matam and Kumbakonam? Why and When did Sri Matam had to move from Kanchipuram to Kumbakonam? Sri  Periyava vividly explains.

Many Jaya Jaya Sankara to our sathsang volunteers, Shri ST Ravi kumar for the translation and Smt. Sowmya Murali for the superb drawing of Bangaru Kamakshi and audio. Rama Rama

கும்பகோணப் பூர்வீகம்? காஞ்சி ஸ்ரீமடமும் கும்பகோணமும்

ஆசார்யாள் பிறந்த ஊர் காலடியானாலும், ஸ்வாமி தாமே அவராகப் பிறக்கப் போவதாக அவருடைய பிதாவான சிவகுருவுக்கு வரம் தந்தது திருச்சூரில்.

திருச்சூர், சிவகுரு என்பவற்றைப் பற்றி என் ஆராய்ச்சியைச் சொல்கிறேன். ஆசார்யாள் கதையைவிட மலையாளத்தின் கதைக்கே அது அதிக ஸம்பந்தமுடையதாகையால் இங்கேயே சொல்லி விடுகிறேன்.

ஒரு நாட்டினர் வேறொரு நாட்டுக்குக் குடி பெயரும் போது தங்களுடைய பழைய நாட்டில் தாங்கள் வாழ்ந்து வந்த ஊர்களின் பெயர்களையே புதிய நாட்டின் ஊர்களுக்கும் வைப்பது ஸஹஜமாயிருக்கிறது. தாய்நாட்டைவிட்டு வந்து விட்டாலுங்கூட மாத்ரு பூமியபிமானம் இப்படிப் பண்ணத் தூண்டுகிறது. இங்கிலீஷ்காரர்கள் அமெரிக்காவில் குடியேறியபின், இம்மாதிரிதான் தங்கள் தாய்நாட்டு ஊர்ப் பெயர்களுக்கே ‘ந்யூ, ‘ந்யூ’ என்று சேர்த்து அமெரிக்காவில் புதிய ஊர்களை ஏற்படுத்திக் கொண்டார்கள். ‘ந்யூ இங்க்லாண்ட்’ என்றே அமெரிக்காவின் வடகிழக்கு மாகாணங்கள் ஆறுக்கும் சேர்த்துப் பெயர் உண்டு. இங்க்லாண்டில் யார்க், ஹாம்ப்ஷயர், ஜெர்ஸி என்றெல்லாம் இடங்கள் இருப்பது போலவே அமெரிக்காவில் ந்யூ யார்க், ந்யூ ஹாம்ப்ஷயர், ந்யூ ஜெர்ஸி என்றெல்லாம் பெயர் வைத்தார்கள். இப்படியே கிழக்கே ஆஸ்ட்ரேலியாவிலும் தங்கள் தாய்நாட்டுப் பேர்களை வைத்தார்கள். ந்யூ ஸெளத் வேல்ஸ் என்றே அங்கே ஒரு மாகாணத்துக்குப் பேர்.

இதேபோலத் தமிழ்நாட்டிலிருந்து பல பேர் மலையாளத்துக்குப் போய் ‘ஸெட்டில்’ ஆனபோது தமிழ்நாட்டுப் ஊர்ப் பெயர்களை அங்கே வைத்தார்கள். ஆல்வாய், (ஆலவாய்) , பழூர் (பழுவூர்) , கண்ணனூர், மாத்தூர், மேச்சேரி என்றெல்லாம் மலையாளத்து ஊர்ப் பெயர்கள் இருப்பது அப்படியே தமிழ்நாட்டு ஊர்ப் பெயர்களை அங்கே வைத்ததுதான்.

ஆசார்யாள் சரிதத்திலிருந்து பல நூற்றாண்டுகள் தாண்டி வருவோம் :

காஞ்சீபுரத்தில் இருந்து வந்த நம் மடம் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டு மத்தியில் அங்கேயிருந்து புறப்படவேண்டி வந்து, முடிவாகக் கும்பகோணத்திற்கு மாற்றப்பட்டது. அந்தக் காலத்தில் Carnatic Wars என்று சொல்லப்படும் யுத்தங்களில் காஞ்சிப் பிரதேசத்தில் ஓயாத சண்டையும் முற்றுகையுமாக இருந்தது. ஆர்க்காட்டு நவாப், ஈஸ்ட் இண்டியா கம்பெனி, ப்ரெஞ்சுக்காரர்கள், ஹைதர் அலி என்று எல்லாரும் ஒருத்தருக்கொருத்தர் குஸ்தி போட்டுக் கொண்டிருந்ததில் காஞ்சீபுரத்தில் கோவில்களையே கோட்டையாக உபயோகித்துக் கொண்டு ஆயுதங்கள் வீசுவது, ஊருக்குள் புகுந்து சூறையாடுவது என்றெல்லாம் விபரீதமாக நடந்து வந்தன. அதனால்தான் அப்போது நம் மடத்திலிருந்த ஸ்வாமிகள்¹ மடத்தை இடம் மாற்றியது.

ராமேச்வரம் வரை யாத்ரை போய்விட்டு அப்புறம் உடையார்பாளையம் என்ற ஸம்ஸ்தானத்திற்குப் போய்த் தங்கினார்.

திருச்சிராப்பள்ளி ஜில்லாவிலுள்ள உடையார்பாளையம் அப்போது தஞ்சாவூர் மஹாராஷ்ட்ர ராஜ்யத்திற்கு உட்பட்ட ஒரு ஜமீன்தாரி மாதிரி இருந்தது. அந்த ஸம்ஸ்தானாதிபதிகள் நம்முடைய மடத்தை ஆச்ரயித்து வந்தவர்கள். அதனால் அப்போதிருந்த ராஜா-அல்லது ஜமீன்தார்-அப்போதிருந்த ஸ்வாமிகளை அங்கே வந்து தங்கும்படி ப்ரார்த்தித்துக் கொண்டதன் பேரில் ஸ்வாமிகளும் அப்படியே பண்ணினார். அது நன்றாகக் காடுகள் சூழ்ந்து தற்காப்பாக இருந்த இடம். அதனால் வெளிச் சண்டை சச்சரவுகள் அதிகம் பாதிக்காத இடம்.

அந்நிய மதஸ்தர்கள் வந்து இங்கே பரஸ்பரம் குஸ்திப் போட்டுக் கொண்டிருந்த ஸமயத்தில் மடம் பாதுகாப்புக்காக வேற்றிடம் போனதற்குக் குறிப்பாக ஒரு காரணம் உண்டு. அதுதான் ஸ்வர்ண காமாக்ஷி என்பதாகச் சொக்கத் தங்கத்திலேயே ஆன அம்பாளின் விக்ரஹம். காமகோஷ்டம் (காமகோட்டம்) என்னும் காஞ்சி காமாக்ஷி கோவிலில் ஒரு ஸந்நிதியில் அந்த ஸ்வர்ண விக்ரஹம் இருந்து வந்தது. அந்தக் கோவில் நம் மடத்தின் நிர்வாஹத்தில் இருப்பது. ஆகையால் குஸ்தி பிடித்துக் கொண்டிருக்கிற அந்நிய மதஸ்தர்கள் சந்தடிச் சாக்கில் ஸ்வர்ண விக்ரஹத்தை அபஹரித்து விடாமல் பாதுகாப்புப் பண்ண வேண்டிய பொறுப்பு மடத்துக்கு இருந்தது. இப்போது காப்பான இடமாக இருந்த உடையார் பாளைய ராஜா அழைப்பு அனுப்பியவுடன் மடம் அங்கே போய்த் தங்கியதோடு ஸ்வர்ண காமாக்ஷியும் கோவில் ஸ்தானீகர்களால் ஜாக்ரதையாக அங்கே கொண்டு போய்ச் சேர்க்கப்பட்டாள். அன்றிலிருந்து காமகோஷ்டத்தில் அந்த ஸந்நிதி காலியாகவே இருந்து வருகிறது.²

ஸ்வர்ண காமாக்ஷி மட்டுமில்லாமல், இதே மாதிரியான கலவர காலங்களில் சிதம்பரம் நடராஜா, திருவாரூர் த்யாகராஜா, காஞ்சி வரதராஜா (உத்ஸவர்), ஸ்ரீரங்கம் ரங்கராஜா (உத்ஸவர்) ஆகியவர்களும் தங்கள் இடத்தை விட்டு ஸஞ்சாரம் பண்ணும்படியாக ஏற்பட்டிருக்கிறது. ராஜாக்கள்! அதிலும் ஸ்வாமியே ராஜாவானவர்கள்! ஆனால் திக் விஜயம், ராஜ பவனி என்றில்லாமல், இந்த மாதிரி சண்டைக்கு பயந்து கொண்டு ஏன் போகும்படி இருந்ததென்றால், நடு நடுவே நம் மதஸ்தர்கள் ஸமயாபிமானம் குன்றிச் சோர்ந்து போயிருந்தபோது அதற்குத் தண்டனையாகவும், மறுபடியும் அவர்களை எழுப்பித் தூண்டி விடுவதற்காகவும் தான்! ஸ்வாமிக்கு சக்தி இல்லாமல் போய்விடவில்லை! நாம் ஆலஸ்யமாய் சக்தி இழந்து இருந்ததற்கு அநுபவிக்க வேண்டுமென்றே இப்படி விளையாடினார். அதோடு அந்த மஹா க்ஷேத்ர மூர்த்திகளுடைய ஸாந்நித்யம் வேறு க்ஷேத்ரங்களிலும் ஏற்படவேண்டும் என்றும் நினைத்திருக்கலாம்.

ஸ்வர்ண காமாஷிக்கு மாத்ரமின்றி, ஊரைவிட்டு ஊர் போன நடராஜா, த்யாகராஜா, ரங்கராஜா, வரதராஜா ஆகிய எல்லோருக்குமே ‘டெம்பரரி’வாஸ ஸ்தானமாக இருந்தது உடையார்பாளையம்தான். பாதுகாப்பான இடமாக இருந்ததோடு, நல்ல ஆஸ்திக்ய புத்தி வாய்ந்த ஜமீன்தார்களின் ஆட்சியிலிருந்ததால் இந்தப் பெரிய புண்யத்தைத் தட்டிக் கொண்டது.

‘ஸ்வாமி’ என்பதற்கு நேர் தமிழ் உடைமைக்காரர், அல்லது உடையார் என்பதுதான். உடையார் பாளையம் தன் பெயருக்கேற்ப அநேக உடையார்களைத் தன்னிடம் உடையதாகப் பெற்றது!

அப்புறம் ஸமாதான காலம் வந்தபோது அந்தந்த மூர்த்தி அதனதன் ஊருக்குத் திரும்பிப் போயிற்று. காமாக்ஷி மட்டும் தஞ்சாவூருக்குப் போய் அங்கேயே ஸ்திரவாஸம் கொண்டுவிட்டாள். ஏனென்று அப்புறம் சொல்கிறேன்.

உடையார்பாளையத்தில் சிவன் கோவிலும் பெருமாள் கோவிலும் இருக்கின்றன. அங்கேயுள்ள சிவன் கோவிலில் இன்றைக்கும் ‘ஸபாபதி மண்டபம்’, ‘த்யாகராஜ மண்டபம்’, ‘காமாக்ஷி மண்டபம்’ என்று அந்த மூன்று மூர்த்திகளும் தாற்காலிக வாஸம் செய்த ஸந்நிதிகள் இருக்கின்றன. அதே போல அங்கேயுள்ள பெருமாள் கோவிலில் ரங்கராஜ, வரதராஜ விக்ரஹங்கள் இருந்ததற்கும் சான்று இருக்கிறது. இந்த விஷயம் இருக்கட்டும்.

தஞ்சாவூரிலிருந்து கொண்டு அப்போது ஆட்சி செலுத்திவந்த ப்ரதாபஸிம்ஹ மஹாராஜா, தன்னுடைய ராஜ்யத்தில் சேர்ந்ததான உடையார் பாளையத்தில் இருந்து வரும் ஸ்வாமிகளும் மடமும் ராஜதானியான தஞ்சாவூருக்கே வந்துவிட்டால் நன்றாயிருக்குமே என்று நினைத்தார். அப்படியே ஸ்வாமிகளுக்கு ப்ரார்த்தனை செய்து கொண்டு அழைப்பு அனுப்பினார். ஸ்வாமிகளும் தஞ்சாவூருக்குப் போய்க் கொஞ்ச காலம் தங்கினார். ஸ்வர்ண காமாக்ஷியும் கூடப் போனாள்.

அப்புறம் அவருக்கு, ‘ஸப்த நதி³களில் த்ராவிட தேசத்தில் இருக்கும் ஒன்றே ஒன்றான காவேரி இந்தத் தஞ்சாவூர் மண்டலத்திலேயே ஓடும் போதிலும் நம்முடைய மடத்தை அதன் தீரத்தில் அமைத்துக் கொள்ளாமல் தஞ்சாவூரில் ஏன் அமைத்துக் கொள்ளணும்?’ என்று தோன்றிற்று. அதனால் காவேரித் கரையிலுள்ள கும்பகோணத்துக்கு வாஸத்தை மாற்றிக் கொள்ள நினைத்தார். ராஜாவும் ஸம்மதித்து மஹாராஷ்ட்ரா ப்ராம்மணரான மந்த்ரி டபீர் பந்த் என்பவரிடம் அதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்யச் சொல்லி உத்தரவிட்டார். அதன்படி டபீர் பந்த் கும்பகோணத்தில் அமைத்துக் கொடுத்த மடமே அதற்கப்புறம் காஞ்சி பீடத்தின் ‘ஹெட் ஆஃபீஸா’கி விட்டது! மடத்தைச் சுற்றி டபீர் பந்த் தம் பெயரிலேயே அக்ரஹாரம் ஏற்படுத்திக் கொடுத்து வித்வான்களான ஸத் ப்ராம்மணர்கள் சூழ்ந்திருக்கும்படியாக உபகாரம் செய்தார்.

ஆசை ஆசையாகக் கூப்பிட்டு வைத்து உபசாரம் பண்ணிய ராஜாவுக்கும் தஞ்சாவூர் ஜனங்களுக்கும் ஸந்தோஷமாக இருக்கட்டுமென்று ஸ்வாமிகள் ஒன்று பண்ணினார். என்னவென்றால் ஸ்வர்ண காமாக்ஷி தஞ்சாவூரிலேயே நித்ய ப்ரதிஷ்டையாயிருக்கட்டுமென்று ராஜாவிடம் சொன்னார். ஸ்ரீமடம் மாத்திரமே கும்பகோணத்திற்கு இடம் மாறிற்று. ராஜா ஸந்தோஷமாக மேல வீதியில் கோவில் கட்டி அம்பாளுக்கு அதை நித்யவாஸமாக்கினார். “பங்காரு காமாக்ஷி” என்று இப்போதும் தஞ்சாவூரில் விளங்கி வருபவள் இப்படியாகக் காஞ்சீபுரத்திலிருந்து உடையார்பாளையம் வழியாக அங்கே வந்து சேர்ந்த ஸ்வர்ண காமாக்ஷிதான். ‘பங்காரு’ என்றால் தெலுங்கில் ஸ்வர்ணம் என்று அர்த்தம். ச்யாமா சாஸ்த்ரிகள் ஒரே தெலுங்குப் பாட்டுகளாகப் பாடியது இவள் மேல்தான். அவள் பேரிலும் ‘பங்காரு’ என்ற தெலுங்கு வார்த்தையே சேர்ந்துவிட்டது!

அவள் ஸமாசாரம், காஞ்சி மடம் கும்பகோணத்திற்கு வந்து சேர்ந்த ஸமாசாரம் எல்லாம் இருக்கட்டும். திருச்சூரைப் பற்றி அல்லவா பார்த்துக் கொண்டிருந்தோம்? அதற்கும் இதற்கும் என்ன ஸம்பந்தம்?

¹ 62-வது பீடாதிபதிகளான ஸ்ரீ சந்த்ர சேகரேந்த்ர ஸரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் (IV).

² ஸ்ரீசரணர்கள் அச்சந்நிதியில் 1944-ல் அம்பிகையின் பாதுகா பிரதிஷ்டை செய்திருக்கிறார்கள்.

³ கங்கை, யமுனை, சரஸ்வதி, சிந்து, நர்மதை கோதாவரி, காவேரி என்று ஏழு ஆறுகள்.

____________________________________________________________________________________________________________________________

Is Kumbakonam his ancestral place?  Kanchi Srimatam and Kumbakonam

Although the place where Acharya [Adi Sankara] took birth was Kalady, it was in Trichur that Eswara gave the boon to his father Sivaguru [शिवगुरु], that He himself would be born as Sivaguru’s son.

Let me tell you about my research on Trichur, Sivaguru, etc.  Since it has more relevance to the story of Malayalam rather than the story of Acharya, I will talk about it now itself.

When people migrate from one country to another, there is a common practice of naming the places where they settle down in the new country with the names of the places where they had lived earlier. Though they have moved away from their motherland, the love for their motherland makes them do so. When the English moved to America and settled down there, they named the new places by adding the word ‘new’ to the names of the places of their motherland.  Six states in the north east part of America are together known by the name ‘New England’. Like the districts in England with the names York, Hampshire, Jersey, etc. they named the new places in America as ‘New York’, ‘New Hampshire’, ‘New Jersey’, etc.  Similarly, in Australia in the east, some places were named after the cities in their motherland. There also, one district is known as New South Wales.

Likewise, when many people moved from Tamil Nadu and settled down in Malayalam, they named those places after places in Tamil Nadu.  The names of places in Malayalam such as Alwaye (Alavaay), Pazhoor (Pazhuvur), Kannanur, Maathur, Mechery, etc. are all names of places in Tamil Nadu.

Let us cross over several centuries beyond the history of Acharya.

Our Matam, which was in Kanchipuram had to be shifted in the middle of the 18^th century and eventually got shifted to Kumbakonam.  In those days, there used to be constant wars and invasions called Carnatic Wars, in the areas of Kanchipuram.  With the Arcot Nawab, the East India Company, the French, Hyder Ali, et al. fighting each other, the temples of Kanchipuram were used as forts and many perilous activities like hurling arms, entering the city for looting, etc. were going on excessively.  That is the reason for the then Swamiji¹ of our Matam shifting it.

After undertaking pilgrimage up to Rameswaram, he [Swamiji] went to the state of Udayarpalayam and stayed there.

Udayarpalayam, which was in the district of Tiruchirapalli, was like a Zamindari and a part of the dominion of Tanjavur Marathas.  The rulers of this dominion were patrons of our Matam. When the king or Zamindar of that time requested the then Swamiji to come and stay there, Swamiji also obliged. That region was very secure with forests surrounding it.  Thus, it was a place not much affected by the fighting going on outside.

At that time, when the people of other religions were fighting each other, there was a specific reason for the Matam to shift to a place of safety. The reason was the deity of Ambal made of pure gold – called Swarna Kamakshi [स्वर्ण कामाक्षी].  This golden deity was in one of the Sannidhis of the Kamakshi temple of Kanchi, known as Kamakoshtam (Kamakottam).  The temple is under the administration of our Matam.  Therefore, it became the responsibility of the Matam to protect the deity from being stealthily snatched away by people of alien religions who had been engaging in fighting.  Now, when the king of Udayarpalayam extended the invitation, the Matam went there and so did Swarna Kamakshi – who was safely transported to that place by the temple authorities.  The sannidhi [of Swarna Kamakshi] in Kamakoshtam² has been vacant since that day.

This happened not only in the case of Swarna Kamakshi; it also happened that Chidambaram Nataraja, Tiruvarur Tyagaraja, Kanchi Varadaraja (Utsavar), and Sri Rangam Rangaraja (Utsavar) also had to move from their original locations, during the period of conflicts.  They were all Kings! Divine Kings! Still they had to move out in apprehension of the fights rather than undertaking invasions or royal tours. This happened only to stir the people back into action and was like a punishment meted out to the people of our religion whose faith in their own religion had waned and made them demotivated!  It is not that the Divine did not have the capability to protect himself!  He played it out this way to make us face the consequences of becoming slothful [आलसाः] and weak.  Further, He could also have thought that the spiritual power of the deities in these great centres of pilgrimage [महाक्षेत्रम्], should be available in other centres [क्षेत्रम्] also.

It was Udayarpalayam which was the temporary station not only for Swarna Kamakshi but also for Nataraja, Tyagaraja, Rangaraja, Varadaraja, et al, who had shifted from one place to another. It earned this great merit [पुण्यम्] by virtue of being a safe place, and also because it was under the rule of the Zamindars who were pious and devoted.

The direct translation for ‘Swami’ [refers to the Divine Deity] in Tamil is, ‘Udaimaikarar’ [Owner] or ‘Udayaar’.  True to its name, Udayarpalayam possessed several Udayaars!

Later, when peace returned, all the deities returned to their respective original locations. But Kamakshi who went to Tanjavur took permanent residence there itself.  I will tell you the reason later.

Udayarpalayam has a Siva temple and a Perumal (Vishnu) temple.  In the Siva temple there is a ‘Sabhapati Mandapam’, a ‘Tyagaraja Mandapam’ and a ‘Kamakshi Mandapam’ even today, denoting the sannidhis where the three deities had stayed temporarily.  Similarly, there is evidence of the deities of Varadaraja and Rangaraja having stayed in the Perumal temple.  Let this matter be.

Pratapasimha Maharaja, who was then ruling from Tanjavur, thought that it would be good if the deities and the Matam, which were in Udayarpalayam – a part of his own kingdom – moved over to Tanjavur, the capital.  Accordingly, he sent a request inviting Swamiji.  Swamiji went over to Tanjavur and stayed for some time.  Swarna Kamakshi also went along.

Later, a thought occurred to Swamiji: ‘When Cauvery – one of the ‘sapta nadhis³’ [seven holy rivers] and the only one in the Dravidian state – is flowing in Tanjavur region itself, why should the Matam not be established on its banks rather than in Tanjavur [town]?’  So he decided to shift the Matam to Kumbakonam which was right on the banks of Cauvery.  The king also agreed and instructed his Brahmin minister, Dabeer Pant, to make the necessary arrangements.  The Matam thus established with help from Dabeer Pant, later became the ‘Head Office’ of the Kanchi Peetam!  By creating Agraharams [अग्रहारम् – residential quarters for Brahmins] around the Matam bearing his own name, Dabeer Pant rendered great help in the Matam being surrounded by eminent scholars.

To please the King who had invited and hosted them with so much love, and also for the sake of the people of Tanjavur, Swamiji did one thing.  He told the King that Swarna Kamakshi may permanently remain in Tanjavur itself. Only the Sri Matam shifted to Kumbakonam.  The king gladly constructed a temple in the North street and made it the permanent residence for Ambal.  This is how ‘Bangaru Kamakshi’ who is called by this name even today in Tanjavur, is the Swarna Kamakshi who had reached there from Kanchipuram via Udayarpalayam.  ‘Bangaaru’ in Telugu means gold.  She is the one on whom Shyama Sastry has composed many Telugu songs.  The Telugu word ‘Bangaaru’ got attached to her name.

Let her matter and that of the Matam reaching Kumbakonam be.  Were we not discussing about Trichur?  What is the connection between this and that?

¹ Sri Chandra Sekharendra Saraswati Swamiji (IV), the 62^nd pontiff

² Sri Charanar [Mahaperiyava] has installed the Paduka of Ambika in that Sannidhi in 1944

³ The seven rivers comprising, Ganga, Yamuna, Saraswati, Sindhu, Narmada, Godavari and Cauvery

__________________________________________________________________________________________________________________________
Audio

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems, sankara charitham