Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – Apart from revealing many supreme secrets, how do we find if we have the grace of Ambal? Sri Periyava subtly gives us a test quoting Mooka Kavi. How many of us will pass that test?

Many Jaya Jaya Sankara to our sathsang seva volunteer who wish to remain anonymous for the translation. Rama Rama

காமாக்ஷியின் சரிதை (Part 4)

பரமேசுவரனுக்குக் காமத்தை உண்டாக்கியவாறே நம்முடைய காமத்தைக் கண்டிக்கிறாள். காமன் பஞ்ச புஷ்ப பாணங்களையும் கரும்பு வில்லையும் பிரயோகித்து நம்முடைய பஞ்ச இந்திரியங்களையும் மனசையும் தடுமாறிப் போகச் செய்கிறான். பரதேவதை இந்தப் பஞ்ச பாணங்களைத் தன் திருக்கரங்களில் பிடித்துக் கொண்டிருப்பதாலே, நம்முடைய இந்திரியங்கள் வெறித்து ஒடாமல் தன் பிடிப்பில் வைத்துக் கொண்டு ரக்ஷிக்கிறாள். அவளுடைய கையில் மனோரூபமான இக்ஷு (கரும்பு) இருப்பதால் நம் சித்த விவகாரங்கள் எல்லாம் நசிக்கின்றன. சப்தம், ஸ்பரிசம், ரூபம், ரஸம், கந்தம் என்று ஐம்புலன்கள் அநுபவிக்கிற அழகுகள் எல்லாம் அவளுடைய அழகுதான். இவற்றை அநுபவிக்கிற நம் மனசும் அவள் கையில் வசப்பட்ட வஸ்துதான் என்று உணர்த்துவதற்காகக் கரும்பு வில்லும், மலரம்புகளும் வைத்துக் கொண்டு, காமாக்ஷியாக திவ்ய ரூபம் கொண்டிருக்கிறாள். கரும்பின் மாதுரியமும், புஷ்பங்களின் மிருதுத்தன்மையும் கொண்டவளாக இருக்கிறாள்.

எந்த அக்ஷரங்களால் (கண்களால்) ஈசுவரனுக்குக் காமத்தை உண்டாக்கி காமாக்ஷியானாளோ, அதே கண்களின் கடாக்ஷம் நம்மேல் துளி விழுந்தால்போதும். நமக்கு எந்த விதமான காமமும் பறந்துவிடும். நாம் பார்ப்பதை எல்லாம் அவளுடைய பல வேஷங்களாகவே பார்ப்போம். எல்லாம் ஒன்றாகி விடும். அத்வைதமாகிவிடும். ஒன்று உசத்தி, ஒன்று தாழ்த்தி என்று இராது. “காடும் வீடும், சத்துருவும் மித்திரரும், ஓடும் யுவதியின் உதடும் சமமாகவே தெரியும். ஸ்ரீ காமாக்ஷியின் கடாக்ஷம் பெற்றவர்களுக்கு” என்று மூகர் இதையே சொல்கிறார். எல்லாம் சமமாகும் அந்த நிலைதான் பிரம்ம ஞானம் என்பது.

பார்வதீ கல்யாண வைபவத்தின்போது சகல லோகங்களும் ஆனந்தமாக இருந்தன. அப்போது மன்மதனுக்கு மட்டும் தேகமில்லாத குறை இருக்க வேண்டாம் என்று அம்பாளும் ஈஸ்வரனும் கிருபை கொண்டு அவனுக்கு எரிந்துபோன சரீரத்தை மறுபடியும் தந்தனர்.

தபஸ்வியாக இருந்த பரமேசுவரன் பார்வதியைத் திருக்கல்யாணம் செய்துகொண்டார். பிறகு குமரோத்பத்தியும் செய்துவிட்டார். ஒருவிதத்தில் இது தன்னுடைய வெற்றிதான் என்று மன்மதன் சந்தோஷப்பட்டான். இதைத் தன் வெற்றியாக அகில லோகமும் மதிக்கச் செய்ய வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டான். தாம்பத்யம் செய்துவைப்பது இவன் டிப்பார்ட்மெண்ட்தானே? அம்பாளே இந்த இலாகாவுக்கு அவனை ஆபீஸராகப் போட்டிருந்தாளே! தன் இலாகாவுக்குள் வருகிற காரியம் நடந்தபோது, அதற்குரிய பெருமை தனக்கே சேரவேண்டும் என்று நினைத்தான். பரமாநுக்கிர மூர்த்தியான அம்பாளைப் பிரார்த்தித்தாலே தன் ஆசை நிறைவேறும் என்று கண்டுகொண்டான்.

ஸர்வ வியாபினியாக இருக்கிற பரப்பிரம்ம சக்தியான அம்பாள், காஞ்சீ மகா க்ஷேத்திரத்தில் விசேஷ சாந்நித்தியத்தோடு காமாக்ஷியாக எழுந்தருளியிருப்பதை அறிந்து கொண்டான். பூலோகத்தை ஒரு ஸ்திரீயாகப் பாவித்தால் அவளுக்குப் பூட்டிய ஒட்டியாணம் மாதிரி காஞ்சீபுரம் உலகத்தின் மையமாக இருக்கிறது. காஞ்சீ என்றால் ஒட்டியாணம் என்றே அர்த்தம். அதில் நாபி ஸ்தானத்தில் காமாக்ஷியின் வாஸஸ்தானமான கர்ப்பகிருஹம் இருக்கிறது. அதற்குப் பேர் பிலாகாசம். பிலம் என்றால் குகை. நாபிக்கொடியிலிருந்து கர்ப்பத்திலிருக்கிற குழந்தை ஆகாரம் பெறுகிற மாதிரி, சகல ஜீவராசிகளும் இந்த பிலாகாசத்திலிருந்துதான் அம்பாளின் அநுக்கிரஹத்தால் சகல சக்திகளையும் பெறுகிறார்கள்.

ஆகாசம் என்பதே ஆத்ம ஸ்வரூபம். எங்கும் பரவியிருக்கும் வெளியை மாஹாகாசம் என்பார்கள். அந்த வெளியே நமக்குள்ளே ஆத்மாவாக, ஞான மயமாக இருக்கிறபோது, பேரம்பலம் சிற்றம்பலமாகிறது. மஹாகாசம் தஹராகாசமாகிறது. சிதம்பரம் என்பதும் அதுதான். சித் என்றால், ஞானம், அம்பரம் என்றால் ஆகாசம். நம்மை நாமே அறிந்து கொள்ளும் ஞானம் உண்டாகும்போது, நம்முடைய சகல எண்ணங்களுக்கும் மூலமான வஸ்து, நம்முடைய சுவாசத்துக்கும் மூலமாக இருதய ஆகாசமாக இருப்பதை அநுபவிக்க முடியும்.

லோகத்தையே ஒரு புருஷ வடிவமாகக் கொண்டால் அந்த விராட் புருஷனின் இருதய ஸ்தானம்தான் சிதம்பர க்ஷேத்திரத்தில் ரகசியமாக உள்ள ஆகாசம். “சிதம்பர ரஹஸ்யம்” என்றே அதைச் சொல்வார்கள். அதுவேதான் காஞ்சிபுரத்தில் பிலாகாசமாகவும் இருக்கிறது. “காம கோஷ்டம்” என்று சமஸ்கிருதத்திலும், “காமகோட்டம்” என்று தமிழிலும் சொல்லப்படுகிற காமாக்ஷி ஆலயத்தின் கர்ப்பகிருஹத்தில் பிலாகாசம் இருந்தாலும், அதன் சக்தி காஞ்சி மண்டலம் முழுவதுமே பரவியுள்ளது. சிதம்பரத்தில் சித்சபையில் மட்டுமே ஞானாகாசம். இங்கோ காஞ்சீ மண்டலம் முழுக்க அது வியாபித்திருக்கிறது. புராணம் இப்படித்தான் சொல்கிறது.

______________________________________________________________________________________________________________________________

Even as She creates desire in Parameshwara, She drives out desires from within us. Kama (Manmatha) uses the arrows made of flowers and the sugarcane bow to make our mind and our senses go wayward. By holding these five arrows in Her hand, She ensures that our senses are in Her hold and are not rebellious. The bow in Her hand, representing our mind, ensures that the vagaries of our mind is controlled. All the beauty experienced through sound, touch, form, taste, and smell come from Her. She has taken up the divine form of Kamakshi with the sugarcane bow and the arrows to indicate that our mind too is subject to Her control. She symbolizes the sweetness of sugarcane and the softness of the flowers.

As Kamakshi, She generated passion with Her eyes in Eswara. If a slight glance from those eyes were to fall on us, our desires will run away from us. We will see only Her everywhere. Everything we see will be just that one ‘Adwaita’. There will be nothing that is superior or inferior. ‘Those blessed by Kamakshi will find no difference between a house, a forest, a friend, an enemy or an agile girl’s lips’ says Mooka Kavi. That state where all things appear equal is the state of ‘Brahma Gnanam’.

At the time of Parvati’s wedding (with Parameshwara), the three worlds were engulfed in joy. Manmatha alone was in sorrow since he did not have a physical form. To avert this, Ambal and Eswara took compassion and restored his physical form.

Parameshwara who was meditating, came out of His meditative state and married Parvati.

Then Kumara (Subramanya) was born. Manmatha considered this as his victory, in a way. He wanted the world to show him respect for his accomplishment. His duty was to ensure that marital relations were productive. Ambal Herself had granted him this post! When something under his jurisdiction worked well, he wanted credit for the job done. He understood that his wish would be fulfilled if he worshipped the compassionate Ambal.

Manmatha learnt about the presence of the omnipresent power, Ambal, at Kanchipuram as Kamakshi, a divine presence. If we consider the earth to be a woman, Kanchipuram can be compared to the golden girdle around her waist. The word Kanchi refers to the golden girdle worn around the waist. At the position of the naval is the abode of Kamakshi, the sanctum sanctorum, The name is ‘Bilakasam” (बिलाकाशम्). Bilam means a cave. Like the umbilical cord that nourishes the child in the womb, all living things derive their powers and abilities from this Bilakasam, all due to the blessings of Ambal.

Akasham (आकाशम्) is Atmaswaroopam in itself. The space spread everywhere is called Mahakasham (Maha + Akasham). When that space is present within us as the self realised atma, the Perambalam (the big stage or the outer space) becomes the Chitrambalam (the small stage or the inner space – the mind). The Mahakasham becomes the Dhaharakasam. Chidambaram also means the same. Chit means knowledge; ambaram means space. When we attain the ultimate state of self awareness, we will experience that one thing which is the source of all our thoughts and our breath – the ‘Hrudaya Akasam’.

If the world is considered to be a man (the Virat Purusha), the secret space located within the sanctum sanctorum of the Chidambaram temple is the heart of the Virat Purusha. This space is referred to as the ‘Chidambara Rahasyam’. The same is in Kanchipuram as the Bilakasam. The Bilakasam is within the sanctum sanctorum of the Kamakshi temple. The sanctum sanctorum of the Kamakshi temple is referred to as Kamakoshtam in Sanskrit and Kamakottam in Tamizh. Though the Bilakasam is within the sanctum sanctorum, its power is spread all across the region of Kanchipuram. In Chidambaram, the gnana Akasam is confined to the Chitsabhai. Here in Kanchipuram, it is spread all over the region. This is what the Puranas say.

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems