Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara –  In this chapter Sri Periyava tells us lively how Vidhyaraniyar along with Hari Haran, Bukkan, and Kampanna Udayar established the great ‘Vijayanagara Samrajyam’ and saved Sanatana Dharma from radical forces. Kampanna Udayair’s scholarly wife Ganga Devi gets a special mention. All this was possible only by the grace of Mahalakshmi and Saraswathi. Rama Rama

Many Jaya Jaya Sankara to Shri. B. Narayanan Mama for the translation.

மஹான்களுக்கு அருளிய மஹாலக்ஷ்மி

வித்யாரண்யர் சகல சாஸ்திரமும் அறிந்தவர். அவற்றில் சகுன சாஸ்திரம் ஒன்று. அதனால் பெரிய ஸநாதன தர்ம சாம்ராஜ்ஜியம் அமைக்க அப்போதே உரிய சமயம் வந்துவிட்டது என்று தெரிந்து கொண்டார். இன்ன இடத்தில் இன்னாரைக் கொண்டு அதை ஸ்தாபிக்க வேண்டும் என்றும் அவருக்குப் புரிந்தது. அதன்படி அங்கே ஆடு மேய்க்கிற இரு குறும்பர்களைப் பார்த்து இவர்களே புதிய ராஜ்ஜியத்தில் அரசாள வேண்டியவர்கள் என்று தீர்மானித்துக் கொண்டார். அண்ணன் தம்பிகளான அந்த இரண்டு பேருக்கு ஹரிஹரன், புக்கன் என்று பெயர். அந்த துங்கபத்திரைப் பிரதேசத்திலேயே ஓரிடத்தில் ராஜதானியை ஸ்தாபித்து, அந்த இரண்டு பேரையும் அங்கே ராஜாக்களாகப் பட்டாபிஷேகம் செய்து வைத்தார்.

அந்த இடம்தான் ஹம்பி. “ஹம்பி ரூயின்ஸ்” என்று அதன் இடிபாடுகளை இப்போதும் வெளி தேசங்களிலிருந்து வருகிறவர்கள் கூடப் பார்த்து வியக்கிறார்கள். பம்பா ஸரஸ் என்று ராமாயணத்தில் வரும். அது கிஷ்கிந்தையைச் சேர்ந்த இடம். மற்ற மொழிகளில் ‘ப’வாக இருப்பது கன்னடத்தில் ‘ஹ’ ஆகும். தமிழில் ‘பால்’ என்பது கன்னடத்தில் ‘ஹாலு’. நம்முடைய ‘பவளம்’ அவர்களுக்கு ‘ஹவளம்’. இப்படியே ‘பம்பா’ தான் ‘ஹம்பா’ – இன்றைய ஹம்பி.

மஹாலக்ஷ்மியின் அநுக்கிரகத்தால் கிடைத்த ஐசுவரியத்தைக்கொண்டு ராஜ்ய பரிபாலனம் பண்ணவும், பெரிய சைனியம் திரட்டித் துருக்கரை எதிர்த்துப் போரிடவும் வசதி கிடைத்தது. ராஜ்ய ஸ்தாபனத்தின் போதே வித்யாரண்யர் அது பெரிய வெற்றி அடைந்து ஜயக்கொடி நாட்டும் என்று அதன் ஜாதகத்தைக் கணித்து விட்டார். அதற்கேற்றாற்போல் அது விஜய நகர சாம்ராஜ்யம் என்றே பெயர் பெற்று ஒங்கி வளர்ந்தது. ஆனால், அது அதற்கு ஆதிகாலப் பெயரில்லை. வித்யாரண்யரை குருவாகக் கொண்ட ஹரிஹர, புக்கர்கள் அந்த ராஜ்ஜியம் அவருக்கே சொந்தமென்று கருதி, அதற்கு ‘வித்யாநகர சாம்ராஜ்யம்’ என்று அவர் பெயரையே வைத்தார்கள். பிற்பாடு அது விஜய நகரமாயிற்று.

தற்போது விசாகபட்டினத்துக்குப் பக்கத்தில் ஒரு விஜய நகரம் இருக்கிறது. பலர் இதை விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தோடு குழப்பிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இது வேறு; அது வேறு. நான் சொல்லும் சாம்ராஜ்யம் பெல்லாரி ஜில்லாவை மையமாகக் கொண்டு அமைந்தது.

வித்யாரண்யரின் ஆலோசனைப்படியே நடந்து, ஹரிஹர, புக்கர்கள் ராஜ்யத்தை விஸ்தரித்தார்கள்.

இந்த இருவரின் ஒன்றுவிட்ட சகோதரனான கம்பன்னனை வித்யாரண்யர் சேனாதிபதியாக நியமித்தார். அவனைத் தென்னாட்டுக்கு அனுப்பி வைத்துத் துருக்கப் படைகளை வெற்றி கொள்ளச் செய்தார். அப்படியே இவன் சிதறுண்டு போன ராஜ்யங்களை எல்லாம் ஒன்று சேர்த்தான். ‘கம்பன்ன உடையார்’ என்று அவனைச் சொல்வார்கள். இந்த உடையார் பட்டம் மைசூர் ராஜாக்களுக்கும் உண்டாயிற்று.

வித்யாரண்யரின் ஆசீர்வாத பலத்தால், கம்பன்ன உடையார் ராமேசுவரம் வரைக்கும் திக்விஜயம் செய்திருக்கிறார். வழியில் தில்லி சுல்தானின் பிரதிநிதிகளோடு ஐந்தாறு யுத்தங்கள் செய்து ஜயசாலியாக ஆனார். மதுரையில்தான் பெரிய யுத்தம் நடந்தது. மதுரை நகர தேவதையே கம்பன்னனுக்குப் பிரத்யட்சமாகி, ஒரு வாளை அநுக்கிரகித்தது. அவருக்கு அத்தனை உபாஸனா பலம். அதன் விசேஷத்தால்தான் மாலிக்காபூர் முதலானோர் செய்திருந்த நாசத்தையெல்லாம் அவர் தவிடு பொடியாக்கி, நம்முடைய கோவில்களை மறுபடி புதுப்பித்தார். ஹிந்து சமூகத்துக்குப் புதிய உற்சாகத்தைத் தந்து, வைதிக சம்பிரதாயத்துக்குப் புனர் ஜீவனம் செய்தார்.

திருச்சியில் சமயபுரத்துக்குப் பக்கத்தில் ஒரு கண்ணனூர் இருக்கிறது. அங்கே ‘பொச்சலேசுவரர்’ என்று ஜனங்கள் சொல்லுகிற கோவிலுக்குப் போயிருந்தேன். உண்மையில் ‘ஹொய்சலேசுவரர்’ என்பதே அது. கன்னடத்தைச் சேர்ந்த ஹொய்சல வம்சத்தவரால் ஆராதிக்கப்படுபவர். கன்னட ‘ஹ’ தமிழில் ‘ப’ என்று முதலில் சொன்னேனே, அதன்படி ஹொய்சலேசுவரர்தான் பொச்சலேசுவரராகிவிட்டார். ‘பொச்சலேசுவரர்’ என்று ஜனங்கள் சொல்வது தப்பு என்று நினைத்து, ‘போஜேச்வரர்’ என்று வேறு சரி பண்ணியிருக்கிறார்கள். வேடிக்கைதான்! அந்தக் கோவில் கோபுர மதிலில் “இந்தக் கோவிலைத் துலுக்கர்கள் நாசம் பண்ணுகிற காலத்தில் கம்பன்ன உடையார் ரட்சித்தார்” என்று பொறித்திருப்பதைப் பார்த்தேன். அந்த மதிலைப் பார்த்தாலே துருக்கர் செய்த கொடுமை தெரிகிறது. மதிலின் இரு பக்கங்களில் கல்லடுக்கி நடுவே ஜல்லி கொட்டுவது வழக்கம். இங்கே ஒரு பக்கக் கல் வரிசையும் ஜல்லியும் போய், சதையும் தசையும் போனபின் எலும்பு மட்டும் நிற்கிற மாதிரி இன்னொரு பக்கக் கல்சுவர் மட்டும் நிற்கிறது. அதுவும் இடிபடாமலிருப்பதற்குக் காரணம் கம்பன்ன உடையார்தான். அருகிலேயே உள்ள கம்பரசன்பேட்டைகூடக் கம்பன்ன உடையார் பேரில்தான் ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும். பக்கத்திலேயே வாளாடி நல்லூர். அது கம்பன்னன் வேதப் பிராம்மணர்களுக்கு இறையிலியாகத் தந்த ஊராதலால், இன்றும், ‘கம்பராய சதுர்வேதி மங்கலம்’ என்றே பத்திரங்கள் எழுதும்போது குறிக்கிறார்கள்.

கம்பன்ன உடையாரின் பத்தினி ஒருத்தி கங்காதேவி என்று. அவளும் அவர் படையெடுத்த இடங்களுக்கெல்லாம் பின்னோடு போயிருக்கிறாள். போனது மட்டுமில்லை. ஸம்ஸ்கிருதத்தில் மகாபண்டிதையான அவள் திரும்பி ஊர் வந்து சேருகிற வரையில், ஆங்காங்கே நடந்த நிகழ்ச்சிகளையெல்லாம் வெகு ஸ்வாரஸ்யமாக, காவிய நயத்தோடுகூட எழுதியிருக்கிறாள். காளிதாஸன்கூடத் தோற்றுப் போய்விடுவான் என்கிற மாதிரி நுணுக்கமான திருஷ்டி (close observation) யோடு, கவி சமத்காரத்தோடு, ‘கங்காதேவி மதுரா விஜயம்’ என்று எழுதியிருக்கிறாள். எபிக்ராஃபிகல் டிபார்ட்மெண்டில் அதை அச்சுப் போட்டிருக்கிறார்கள். அறுநூறு வருஷங்களுக்கு முன், ஒரு ஸ்தீரி இப்படிப்பட்ட பிரயாண இலக்கியம் எழுதினது நமக்கெல்லாம் பெருமை.

மஹாலக்ஷ்மியின் அநுக்கிரகத்தால் விஜய நகர சாம்ராஜ்யம் பிறந்தது. பராசக்தியின் அநுக்கிரகத்தால் கம்பன்ன உடையார் யுத்தங்களில் வெற்றி பெற்று, அதை விஸ்தரித்து நிலைப்படுத்தினார். ஸரஸ்வதியின் அநுக்கிரகத்தால் இந்த திக்விஜய நூல் வந்தது.

________________________________________________________________________________
Mahalakshmi Who Blessed Great Souls

VidhyAranyar knew all the SAstrAs.  Among them was ‘Sakuna SAstram’ (SAstram on omen).  From  that  He  came  to  know  that  time  had  come  to  establish  a  ‘SanAthana  Dharma  SAmrAjyam’  He  also  understood  where  and  through  whom  it  should  be  established.  As  per  that  he  saw  two  shepherds  and  decided   that  they  were  the  persons  who  should  rule  the  new  kingdom.  The names of those two brothers were Hariharan and Bukkan.    He  established  a  government  on  the  banks  of  river  ThungabadrA  and  crowned  them  as  kings.

That place is Hampi.  Even  tourists  from  outside  India  are  coming  even  now  to  have  a  look  at  the  ‘Hampi  Ruins’.   A place by name ‘PampA Saras’ is mentioned in the Ramayana.  It is in Kishkindhai.  The ‘PA’ in other languages changes to ‘HA’ in Kannada.  ‘Pal’ (milk) in Tamizh becomes ‘HAlu’ in Kannada.  ‘Pavalam’ (coral) becomes ‘Havalam’.  Same way, PampA   became ‘Hampa’—present Hampi.

With  the  help of  the  wealth  got  due  to  the  Anugraham  of  MahAlakshmi,  it  was  possible  to  run  the  government,  and  to  wage  war  against  the  Muslim invaders   by  forming  big  armies.  VidhyAranyar  predicted  that  this  kingdom  would  certainly  win  and  hoist  the  victory  flag.  Accordingly,  the  kingdom  became  known  as  Vijayanagara  SAmrAjyam  and  grew  fast.  But that was not its original name.  Hariharan  and  Bukkar  who  adopted  VidhyAranyar  as  their  Guru,  thought  that  the  kingdom  belonged  to  him  and  named  it as  ‘VidhyAnagara  SAmrAjyam’.  Later it became ‘Vijayanagar’.

There is one Vijayanagaram near Visakapattinam.  Many confuse this with the Vijayanagara SAmrAjyam.  But  this  is  different  What  I  am  talking  about  is  the  area  around  Bellari.

Harihara—Bukkar  governed  the  kingdom  and  expanded  it  as  per  the  advice  from   VidhyAranayar.

These two kings had a cousin by name Kampannan.  VidhyAranyar appointed him as the commander of the army.  He  sent  him  to  South  India  and  made  him  fight  with  the  muslim  armies  and  win.  Kampannan  brought  together  all  the  scattered  regions  into  one  single  fold.  He used to be called Kampanna UdaiyAr.  Mysore kings also adopted this title ‘UdaiyAr’.

With  the  blessings  of  VidhyAranyar,  Kampanna  UdaiyAr  went  up  to  Rameswaram.  On  the  way,  he  fought a  few wars   with  the  representatives  of  Tippu  Sultan  and  defeated  them.  There was a big war in Madurai.  The  DEvathA  of   Madurai  appeared  before  Kampannan  and  gave  him  a  sword.  He had so much of power derived from worship.  Because  of  that  power  only  he  demolished   MAlikApur’s   destructive  designs  and  renovated  our  temples.  He  gave  a  new  enthusiasm  to  the  Hindu  religion  and  gave  a  fresh  life  to  Vedic  customs.

There is a place called Kannanur near Samayapuram in Trichy.  I  had  gone  and  visited  a  temple  called  by  the  locals  ‘PochchalEswarar  Temple’.   The actual name was ‘HoysalEswarar’. The  deity  used  to  be  worshipped  by the  Hoysala  hierarchy  of  Karnataka.  ‘HoysalEswarar’ became ‘PochchalEswarar’.    Some  people  thought  that  ‘PochchalEswarar’  was  wrong  and  corrected  it  as ‘BojEswarar’.  Hilarious! I  saw  that  in  the  wall  of  the  temple  Gopuram (tower),  there  was  engraved, “Kampanna  UdaiyAr  saved  this  temple  when  muslims  were  destroying  it”.  We  can  understand  the  damage  done  by  the  muslim  army,  by  a  mere  look  at  it.  Normally,  stones  used  to  be  stacked  on  either  side,  and  broken  stones  were  filled  in  the  gap.  Here,  the  stones  on  one  side  and  the  small  stones  have  gone,  and  only  the  stone  stacking  on  the  other  side  stands  like  a  skeleton  without  flesh.  It  was  only  because  of  Kampanna  UdaiyAr,  that  at  least  this  wall  remained.  The  nearby  Kambarasanpettai  should  have  come  up  due to  his  name  only.  There  is  VAlAdinallur  nearby  which  was  given  by  him  to  the  Brahmins  as  tax—free  land.  That is why it is even now called ‘Kamparaya Chathurvedi  Mangalam.’

Kampanna UdaiyAr had a wife by name Gangadevi.  She had accompanied him wherever he went to fight.  Not  only  that,  she  also  chronicled all  the  incidents  that  happened  on  the  way,  very  nicely  and  with  a  great  poetic  touch.  She  had  written ‘Gangadevi  MadhurA  Vijayam’ ( Gangadevi’s  Madurai  visit),  in  a  very  interesting  poetic  language,  even  as  good  as  KAlidAsan,  and  with  minute  observations.  The Epigraphical department had brought out this in print. It  is  a  great  pride for  all  of  us  that  a  lady  had  written  such  a    travelogue  some  six  hundred  years  ago.

Vijayanagara Kingdom was born out of MahAlakshmi’s Blessing.  With  ParAsakthi’s  Blessings,  Kampanna  UdaiyAr   won  all  the  wars  and  expanded  the  kingdom.  With Saraswathi’s Blessings, this nice travelogue was written.

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems