Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – The greatness and uniqueness of Adi Aacharyal, why we should pray for him to be our Aacharyal in every birth, and the importance of doing Karmanushtanams has been explained by Sri Periyava.

Many Jaya Jaya Sankara to Smt. K. Rajalaxmi Iyer for the translation. Rama Rama

மனிதப் பிறவியும் வேண்டுவதே

ஆசார்ய: சங்கராசார்ய: 
ஸந்து மே ஜன்ம ஜன்மனி

‘எல்லாப் பிறவிகளிலும் ஸ்ரீ சங்கர பகவத் பாதர்களே என் ஆசிரியராக இருக்க வேண்டும்’ – என்று இதற்கு அர்த்தம்.

சுலோகம் முழுவதையும் சொல்கிறேன்:

சாஸ்த்ரம் சாரீர மீமாம்ஸா
தேவஸ்து பரமேச்வர😐
ஆசார்ய: சங்கராசார்ய:
ஸந்து மே ஜன்ம ஜன்மனி ||

‘சாரீர மீமாம்ஸா’ என்றால் சரீரத்துக்குள் இருக்கப்பட்ட உயிரைப்பற்றிச் சொல்கிற வேதாந்த சாஸ்திரம் என்று அர்த்தம். ‘இந்த வேதாந்தமே எந்நாளும் எனக்கு சமய சாஸ்திரமாக இருக்கட்டும்’. அதாவது, ‘நான் வேத மதத்திலேயே பிறக்கவேண்டும்’ என்று சுலோகத்தின் முதல் வரி சொல்லுகிறது. அடுத்த வரி, ‘பரமேச்வரனே எனக்கு எந்நாளும் தெய்வமாக இருக்கட்டும்’ என்கிறது. பிறகு ‘ஜன்ம ஜன்மத்திலும் எனக்கு சங்கரரே ஆசாரியராக இருக்கட்டும்’, என்று சுலோகம் முடிகிறது.

புனர் ஜன்மம் இல்லாமல் பரமாத்மாவில் கலந்துவிட வேண்டும் என்பதே பொதுவாகப் பிரார்த்திக்கப்படுவது. ஆனால் ஸ்ரீ சங்கர பகவத்பாதர்கள் ஒவ்வொரு ஜன்மாவிலும் ஆசாரியராக அமைவார் என்றால், எத்தனை பிறவியும் எடுக்கலாம் என்று இந்த சுலோகம் சொல்வது போலிருக்கிறது. நடராஜாவைப் பார்த்துக் கொண்டேயிருப்பதற்காக ‘மனிதப் பிறவியும் வேண்டுவதே இம்மாநிலத்தே’ என்று அப்பர் ஸ்வாமிகள் சொன்னது போலிருக்கிறது!

ஸ்ரீசங்கரரும் இதே ரீதியில் ‘சிவானந்த லஹரி’யில் ஒரு சுலோகத்தில் பிரார்த்திக்கிறார்:

நரத்வம் தேவத்வம் நகவன ம்ருகத்வம் மசகதா 
பசுத்வம் கீடத்வம் பவது விஹகத்வாதி ஜனனம் |
ஸதா த்வத் பாதாப்ஜ ஸ்மரண பரமாநந்த லஹரீ
விஹாராஸக்தம் சேத் ஹ்ருதயமிஹ கிம்தேன வபுஷா ||

‘பரமேசுவரனின் பாதாரவிந்தத்தை ஸ்மரித்து, அந்த ஆனந்த வெள்ளத்தில் முழுகியிருப்பதற்குத் தடையில்லை எனில், நான் எந்தப் பிறவியும் எடுக்கத் தயார். மனிதனாகவோ, தேவனாகவோ, கல்லாகவோ, மரமாகவோ, விலங்காகவோ, கொசுவாகவோ, மாடாகவோ, கிருமியாகவோ, பட்சியாகவோ எந்தப் பிறவி வாய்த்தாலும் சரி, இருதயத்தில் ஈசுவர ஸ்மரணாநந்தம் வெள்ளமாய்ப் பாய்ந்தால் சரீரம் எதுவாக இருந்தால் என்ன?’ என்கிறார் இந்த சுலோகத்தில் ஸ்ரீ ஆசார்யாள்.

‘ஆசார்யாள்’ என்று சொன்னாலே இந்தத் தேசத்தில் ஸ்ரீ சங்கராச்சாரியர்களைத்தான் குறிப்பிடுகிறது. இதிலிருந்தே அவரது மகிமை தெரிகிறது. பீஷ்மாச்சாரியார், துரோணாசாரியார், வியாஸாசாரியார், ஸாயணாசாரியார் இன்னும் எத்தனையோ ஆசாரியார்கள் இருந்தாலும், ஒரு பெயரையும் சேர்க்காமல் ‘ஆசாரியாள்’ என்று மட்டும் சொன்னால் அது நம் பகவத்பாதாள் என்றே அனைவரும் புரிந்துகொள்கிறார்கள். ‘சாஸ்திர அர்த்தங்களை எடுத்துச் சொல்லி, பிறரை ஆசாரத்தில் நிலை நிறுத்துவதோடு எவனொருவன் தானே அந்த ஆசாரங்களை அநுஷ்டித்துக் காட்டுகின்றானோ அவனே ஆசாரியன் என்பதுதான் ஆசார்ய பதத்துக்கு லக்ஷணம் (definition).

ஸ்ரீ சங்கர பகவத்பாதர்கள் அத்வைதத்தைப் பரம தத்துவமாக ஸ்தாபித்தார். நாமும் “எல்லாம் ஒன்று, பேதமேயில்லை” என்று பிரமாதமாக வேதாந்தம் பேசுகிறோம். ஆனால் யதார்த்தத்தில் இந்த ஏகமான ஸத்வஸ்துவின் ஞானம் நமக்கு கொஞ்சம்கூட வரவில்லை. ஆசாரியாளோ அதுவாகவே இருந்தவர். எத்தனை காரியங்கள் செய்தாலும் காரியமற்ற பரப் பிரம்மத்திலேயே இருந்து கொண்டிருந்தவர். அதன் நிறைந்த ஆனந்தத்தாலேதான் வெற்றி தோல்விகளால் துளிக்கூடப் பாதிக்கப்படாமல், ஓயாமல் காரியம் பண்ணி லோக க்ஷேமத்தைப் செய்து விட்டார். ஞானத்தை நிலைநாட்டினார். பக்தி மார்கத்தையும் நிலைநிறுத்தினார். க்ஷேத்திரம் க்ஷேத்திரமாகச்சென்று ஸ்தோத்திரம் செய்தார். நாமும் பக்தி பண்ணுகிறோம். ஆனால் எப்படி? கஷ்டம் வந்தால் மட்டும் அது நிவிருத்தியாகப் பெரிய பூஜை, சாந்தி எல்லாம் செய்கிறோம். நிவிருத்தியானால் அநேகமாகப் பூஜையையும் அதோடு விட்டு விடுவோம். ஆகாவிட்டாலோ ஸ்வாமியையே திட்டுவோம். நமக்கு உண்மையான ஞானமும் பக்தியும் வருவதற்கு வழி என்ன?

இதற்கெல்லாம் அடிப்படையாக ஆசாரியாள் கர்மாநுஷ்டானத்தையே விதித்தார். அதை விட்டுவிட்டு நாம் செய்கிற பக்தி ஞானம் எதுவுமே நிலைத்து நிற்கக் காணோம். அவரவரும் உரிய கர்மத்தை ஆசாரங்களோடு பின்பற்றினால்தான் மனஸில் ஒழுக்கம், கட்டுப்பாடு, சித்த சுத்தி எல்லாம் உண்டாகி, அப்புறம்தான் உண்மையான பக்தியும் ஞானமும் சித்திக்கும். பகவத்பாதர்கள் அத்வைத ஞானம், ஸகுண உபாஸனை இவற்றைச் சொன்னதோடு, வைதிக கர்மாநுஷ்டானத்தை விதித்து, தாமும் யதி தர்மங்களைப் பூரணமாகப் பின்பற்றிக் காட்டியதால்தான் ‘ஆசாரியாள்’ என்பதன் பூரண லக்ஷணத்தையும் பெற்றிருக்கிறார்.

‘ஆசாரியாள்’ என்ற மாத்திரத்தில் ஸ்ரீ சங்கராசாரியர்கள் என்று நாம் அர்த்தம் செய்துகொள்வதுபோலவே, வெளிநாடுகளில் எல்லாம் ‘வேதாந்தம்’ என்ற மாத்திரத்திலேயே ஆசாரியாளின் அத்தைவத மார்க்கம் என்றே அர்த்தம் செய்து கொள்கிறார்கள். வேதாந்தமாகிய உபநிஷதங்களை அடிப்படையாகக்கொண்டு த்வைதம், விசிஷ்டாத்வைதம், சைவ சித்தாந்தம் ஆகிய பல சித்தாத்தங்கள் இருந்த போதிலும், ஆசாரியர்கள் அவலம்பித்த அத்வைதத்துக்கே இந்தப் பெருமை ஏற்பட்டிருக்கிறது. “வேதாந்த சிம்மம் கர்ஜனை செய்யட்டும்” (Let the lion of Vedanta roar) என்று சொல்லிக் கொண்டு விவேகாநந்தர் அமெரிக்காவிலும் ஐரோப்பாவிலும் அத்வைதத்தை பிரசாரம் செய்ததிலிருந்து நம் ஆசாரியர்களின் மதம் சர்வ சம்மதமாகிவிட்டது! ஆனால் இது தாம் புதிதாகச் செய்த மதமல்ல, உபநிஷத தாத்பரியமே என்று ஆசாரியாள் விளக்கியிருக்கிறார்.

அத்வைத மதத்தோடு, ஷண்மதங்களையும் ஸ்தாபித்தது ஆசாரியாளின் இன்னொரு பெருமை. தெய்வ பேதம் என்பதே இல்லாமல் ஈசுவரன், அம்பாள், மகாவிஷ்ணு, விக்னேசுவரர், சுப்ரமணியர், சூரியன் ஆகிய ஆறு தெய்வங்களின் உபாஸனையையும் ஒழுங்குபடுத்தித் தந்து ஷண்மதாசாரியார் ஆனார்.

ஆசாரியாளின் தனிப்பெருமை இன்னொன்றும் உண்டு. இன்று நம் தேசத்தில் இருக்கிற விசிஷ்டாத்வைதம், த்வைதம், சைவ சித்தாந்தம் முதலிய சித்தாந்தங்களை ஸ்திரப்படுத்திய ஸ்ரீ ராமாநுஜர், ஸ்ரீ மத்வர், ஸ்ரீ மெய்கண்டார் முதலியவர்கள் நம் ஆசாரியர்களுக்குப் பிற்பாடு தோன்றியவர்களே. ஆனால் நம் ஆசாரியர்களுக்கு முன்னால் தோன்றிய கபிலர், ஜைமினி, கணாதர், கௌதமர் ஆகியோர் ஸ்தாபித்த சாங்கியம், மீமாம்ஸை, வைசேஷிகம், நியாயம் முதலிய மதங்கள் ஸ்ரீ சங்கர பகவத் பாதாளுக்குப் பின் இருந்த இடம் தெரியாமலே போய்விட்டன. ஆசாரியாள் அவற்றை அடியோடு நிராகரணம் செய்துவிட்டார். அவருக்கு முன் தோன்றியிருந்த புத்த, ஜைன மதங்களையும் வென்று வைதிக தர்மத்தை நிலைநாட்டினார். முப்பத்திரண்டு வயசுக்குள் இத்தனை காரியங்களைச் செய்த ஆச்சாரியாள் பரமேசுவர அவதாரமே என்பதில் சந்தேகமில்லை.

_________________________________________________________________________________

Human Birth is Desirable

Acharya: Sankaraachaarya:
Santhume Janma Janmani

The meaning of the above lines are: “Sri Sankara Bhagawath Padhaal should be my Acharya in all my births”.

I will tell you the full sloka:

Saastram Saareera Meemaamsaa
Devastu Parameswara:|
Acharya: Sankaraachaarya:
Santhume Janma Janmani

‘Saareera Meemaamsaa” means the Vedanta Sastra that explains about the life inside this human body. The first line of the sloka says ‘Let this Vedanta be my religious guide’; that is ‘I should be born only in Vedic religion’. The next line says, ‘Let Parameswara be my God always’. It concludes by saying ‘In all my births let Adi Sankara be my Acharya’.

Every one prays for Moksha which is freedom from rebirth and the merging with Paramatma. But in this sloka it is conveyed that if Adi Shankaracharya is going to be one’s Guru, he can have any number of rebirths. This is inline with what Appar Swamigal says. According to him, one can be born as a human being any number of times in order to see Lord Nataraja (Manidha Piraviyum Venduvadhe Immaanilathe).

Sri Adi Sankara expresses a similar desire in his ‘Sivananda Lahari’ sloka.

Narathvam Devathvam Nagavana Mrugathvam Masakathaa
Pasuthvam Keetathvam Bhavatu Vihagathwadhi Jananam
Sadaa Tvat Paadaabhja Smarana Paramaananda Lahari
Viharaasaktham Chet Hrudayamiha Kimthena Vapushaa

‘If I can spend my life time in the thoughts of Parameswara’s holy feet and be in that eternal bliss, I’m willing to be born as any living being. I don’t mind being born as a human, a deva, a rock, a tree, an animal, an insect, a cattle, a worm or as a bird. If Lord Parameswara’s thoughts (smaranai) flood my heart and my entire life is spent in his worship why worry about the form of the body’ Says Aacharyal in this sloka.

In Bharata Desam, if one says ‘Acharyal’ it refers only to Sankaracharyal. This in itself is an indication of his greatness. There are many Acharayas like Bhishmacharya, Dronacharya, Vyasacharya, Saayanacharya and the like. However, if one uses the word ‘Acharya’ without any prefix it always refers our Bhagawatpadhal, which is understood by all. An ‘Acharya’ is one who not only explains the meaning of Sastras and makes others follow the Aacharas, but also follow those Aacharas in his own life. This is the definition of Acharya.

Sri Adi Sankara Bhagawadpadhal established Adwaita as the ultimate philosophy. We too proclaim “everything is one; there is no difference.” But the truth is that we haven’t understood even a wee bit about this Doctrine of Oneness in its true sense. However Aacharyal lived as that itself. Though he did a lot of work he was always immersed in the actionless Para Brahma. Due to that immense bliss, he was not affected even a tiny bit by victory or failures; was constantly performing action resulting in the welfare of the world (Loka Kshema). He established the path of Gnana. He also established the path of Bhakti. He went from one Kshetram to another and composed many stotras. We also do Bhakthi. But how? If we run into troubles we perform big puja, santhi, etc. to alleviate our problems. Once we get over them, we almost stop doing puja. If the trouble is persistent we condemn Bhagawan himself. What then is the way for us to achieve the right Gnana and Bhakti?

Sri Adi Sankara Bhagawath Padhal prescribed performance of Karmanushtanas (Vedic rituals) as a basis for this. The Bhakti & Gnana we are trying to attain neglecting Karmanushtanas are not holding us in good stead. Only if one performs the Karmanushtanas as per the set rules and follows the Aacharas will he develop discipline, self-control, and purity of mind. Thereafter one attains real Gnana & Bhakti. Bhagawath Padhal, along with Adwaita Gnana and deity worship, laid out the codes for Karmanushtanas. He also adhered to the Yathi (Sannyasa) Dharma completely which earned him the title of ‘Aacharyal’.

Just as we interpret the word ‘Acharyal’ to mean Sri Adi Sankaracharya, people in foreign countries interpret the word Vedanta to mean ‘Adwaita’ which was established by our Aacharyal. Though there are other philosophies like Dwaita, Vishishtadwaita, Saiva Siddhanta etc. that are based on the Vedanta, i.e. the Upanishads, only the Adwaita philosophy established by our Acharyal has got this recognition. With Swami Vivekananda propagating the Adwaita philosophy in the US and European countries with the slogan ‘Let the lion of Vedanta roar’, our Acharyal’s religion (philosophy) was accepted everywhere. But our Acharyaal has explained that the Adwaita philosophy is not his own, but the essence of the Upanishads.

It is Acharyal’s greatness that he not only established the Adwaita philosophy but also propagated the ‘Shan Matha’ (Six religions). Without showing any difference among the divine forms, Acharyal was instrumental in establishing the process for the ritualistic worship of Eswara, Ambal, MahaVishnu, Vigneswara, Subramanya, and Surya (Sun).  Thus he came to be known as ‘Shanmatha Acharya’ or the preceptor of the six modes of worship.

There is another outstanding fact about our Acharyal. In Bharata Desam today, we have different philosophies like Vishishtadwaitham, Dwaitham, Saiva Siddhantha, etc. The Acharyas who established those, like Sri Ramanuja, Sri Madhwa and Sri Meikkandaar, were all born later – after our Aacharyal. However religious doctrines like Sankhyam, Meemaamsa, Vaiseshikam, and Nyayam proposed by saints like Kapila, Jaimini, Kanaatha, and Gautama, who lived before our Acharyaal, disappeared fully after Sri Adi Sankara Bhagawathpadhal. Our Acharyal completely invalidated them. He also challenged and won over other religions like Buddhism, Jainism, etc. that existed before him and established the Vedic Dharma.

He achieved these outstanding tasks within the age of 32 years. Hence there is no doubt that he is an incarnation of Parameswara himself.

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems