Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – The final part of this chapter. Why does Maha Vishnu only take Avatara that upholds Kshathriya dharma whereas Siva avataras propagate Gnana dharma? Sri Periyava answers.

Many Jaya Jaya Sankara to our sathsang volunteers, Shri ST Ravi kumar for the great translation and Smt. Sowmya Murali for the peerless drawing and the audio. Rama Rama

விஷ்ணு அவதாரமும் சிவாவதாரமும்: சிவ-விஷ்ணு ஒற்றுமை வேற்றுமைகள்

க்ஷத்ரிய தர்மத்தை மேற்கொண்ட லோகத்தில் தர்ம ஸம்ஸ்தாபனம் நடக்கவேண்டியிருந்த காலத்தில் பரமாத்மா அதை லோக பரிபாலக சக்ரவர்த்தியாக இருக்கப்பட்ட மஹாவிஷ்ணுவின் அவதாரங்களாலேயே நடத்திவைத்தார். ராமர் க்ஷத்ரியராகப் பிறந்தார். அதே ஸமயம் பரம ஸாத்விகராக இருந்தார். பரசுராமர் ப்ராம்மணராகப் பிறந்தாலும் ஸாத்விகமாக இல்லாமல் க்ஷாத்ரமான (க்ஷத்ரியருக்குரிய) ரஜஸுடனே இருந்தார். இருவரும் அதர்ம சக்திகளை ஒவ்வொரு விதத்தில் அழித்து, உலகில் தர்மம் நிற்கும்படிச் செய்தார்கள். வாமனர் ப்ராம்மணரானாலும் தானம், யாசகம் என்று மறைமுகமாக விளையாடி, அஸுரனின் தலையில் காலை வைத்து அழுத்துவதாகக் காட்டியே அவனுக்குப் பரமாநுக்ரஹம் பண்ணி ஒரே விசித்ரமாக முடித்து விட்டதால் அவரைப்பற்றி ஒன்றுமே சொல்ல முடியாமலிருக்கிறது! மஹாபலியும் மற்ற அஸுரர்கள் மாதிரியில்லாமல் அநேக உயர்ந்த குணங்களைப் பெற்றிருந்ததால் இந்தக் கதையே ஒரு மாறுதலாயிருக்கிறது. ஆனாலும் யோசித்துப் பார்த்தால், அவனுக்கு அஸுரர்களுக்கு உரியதான கீழ் லோகத்தில் மட்டுமே ஆதிக்யம் என்று அவன் தலையில் பகவான் கால் வைத்து அழுத்தி அனுப்பிவிட்டதால், இங்கேயும் லோக வியவஸ்தைகளை அமல் செய்யும் க்ஷத்ரிய ராஜ தர்மத்தைத்தான் அவர் மற்ற அவதாரங்களில் செய்தாற் போலவே செய்திருக்கிறாரென்று தெரிகிறது.

மத்ஸ்யம், கூர்மம், வராஹம், நரஸிம்ஹம் என்று ‘ம்’ போட்டு-வாமனர், பரசுராமர், ராமர் என்பது போலில்லாமல், ‘ம்’ போட்டு-சொல்வதிலிருந்தே அந்த அவதாரங்களுக்கு ஜாதி சொல்லமுடியாதென்று தெரிகிறது! என்றாலும் க்ஷத்ரிய தர்மத்தைத்தான் அவையும் அவலம்பித்திருக்கின்றன. அதர்ம சக்தியான அஸுரரை அடக்கி அதன் வழியாகவே தர்ம பரிபாலனம் நடக்கத்தான் அந்த அவதாரங்களும் ஏற்பட்டன. (அஸுரர்களுக்கு எதிரான தேவர்கள் அம்ருதம் பெற்று பலசாலிகளாகவும், மரணமில்லாதவர்களாகவும் ஆவதற்கு ஸஹாயம் செய்ய ஏற்பட்டதுதான் கூர்மாவதாரம்.) பலராமாவதாரம் க்ருஷ்ணாவதாரத்துடனேயே ஒட்டிக்கொண்டு போய்விடுகிறது. தம்பிக்கு வித்யாஸமாக அண்ணா போவதுகூட முடிவில் தம்பிக்கு மேலும் பெருமை சேர்ப்பதாகவே இருக்கும். அல்லது, நல்லது என்பது உள்பட எதுவானாலும் இந்த த்வைத ப்ரபஞ்சத்தில் ‘ரிலேடிவ்’ தான் என்றிருப்பதில், தம்பி ஒரு கோணத்தின் ந்யாயத்தைக் காட்டினாரென்றால் அண்ணா இன்னொன்றின் ந்யாயத்தைக் காட்டினார் என்று சொல்லலாம். அவரும் (பலராமரும்) மொத்தத்தில் துஷ்ட சிக்ஷணத்தின் மூலம் சிஷ்டரக்ஷணம் என்ற க்ஷத்ரிய தர்மத்தைத்தான் நடத்தினார்.

க்ருஷணர்தான் அதோடுகூட ப்ராஹ்மண தர்மமான ஞானோபதேசத்தையும் செய்தார். ஜீவிதத்தின் கடைசி பாகத்தில் அதற்கு அவச்யமேற்பட்டதால் செய்தார்.

அப்புறம், இப்போது, கலியில் துஷ்ட சிக்ஷணம் செய்வதற்கேயில்லை என்பதாக அஸுர சக்திகள் ஸர்வஜன வியாபகமாகியிருந்தன. ஆனபடியால் இப்போது அவதார கார்யம் பரம ஸாத்விகமான உபதேசம்தான்; அது ஆயுள் காலம்பூரா நடக்கவேண்டும் என்றாகியிருந்தது. ஆனபடியால் ப்ராம்மண தர்மத்தை மேற்கொண்ட ஞானியாகவே இப்போது அவதாரம் ஏற்படவேண்டியிருந்தது.

இந்த அவதாரமும் மஹாவிஷ்ணுவின் அவதாரமாக இருக்கலாமா? சிவனுடைய ஸம்ஹாரத்தை அவர் மேற்கொண்டது க்ஷத்ரிய தர்மத்துக்கு முற்றிலும் உகந்ததே என்று பார்த்தோம். அந்த மாதிரி ஞானோபதேசத்தை மேற்கொண்டு பூர்ணமான ஞானாவதாரமும் அவரே எடுப்பதைச் சொல்லமுடியுமா? மஹாவிஷ்ணுவும் பரிபூர்ண ஞான ஸ்வரூபிதான். அதில் கொஞ்சங்கூட ஸந்தேஹமில்லை. அவர் ஞானாவதாரம் பண்ணினால் ஈச்வரனும், “ஏனையா, என் டிபார்ட்மென்டில் குறுக்கிடுகிறீர்?” என்று சண்டைக்கு வரப்போவதில்லை. ஸந்தோஷமாகப் பார்த்துக்கொண்டே, தாமும் ஸஹாயம் செய்ய வருவார். ஒருத்தர் ரிஷிபத்னிகளை மயக்க பிக்ஷாண்டியாகப் போனால், அவருக்கு ஸஹாயமாக அவரோடு கூடவே மற்றவர் ரிஷிகளை மயக்குவதற்கு மோஹினியாகப் போனதுபோலவே, மயக்கத்தைத் தீர்த்து ஞானம் தருவதிலும் இவருக்கு ஸஹாயமாக வர ஈச்வரன் தயாராகத்தான் இருப்பார். (அந்தக் கதையில் மயக்கியதும் ஞானம் தருவதில்தான் முடிந்தது.) ஈச்வரனுக்கும், விஷ்ணுவுக்கும் அவ்வளவு ஒற்றுமை.

ஆனாலும் விஷ்ணுவுக்கேதான் ஈச்வரனுடைய ஸம்ஹார க்ருத்யத்தைத் தாம் மேற்கொள்ளுகிற அளவுக்கு அவருடைய ஞானோபதேசத்தையும் தாமே மேற்கொள்ளுவதா என்று! ஞானோபதேசப் பெருமை, ‘க்ரெடிட்’ ஈச்வரனுக்கே இருக்க வேண்டுமென்று! அவச்யம் நேரிட்டபோது அவரும் சிவ ஸாம்யத்தைக் காட்டுகிறமாதிரி ஞானியாக தத்தர், ரிஷிபர், நர-நாராயணர், வ்யாஸர் முதலியவர்களாக வந்து உபதேசித்த போதிலும் இவர்களை தசாவதாரம்போல அவ்வளவு சக்தி வாய்ந்தவர்களாக, ஜகத் ப்ரஸித்தமாகக் காட்டாமல் அடக்கியே காட்டினார் ‘ஞானாநந்தமயம்’ என்னும்படி ஹயக்ரீவர் என்ற ரூபம் எடுத்துக்கொண்டபோதும் அவருடைய பெருமை ஸாதனா மார்க்கத்தில் போகிறவர்களுக்கு மட்டுமே தெரியும்படி வைத்துக்கொண்டார். அதோடு அவரைப் பத்னி ஸமேதராக ‘லக்ஷ்மி ஹயக்ரீவர்’ என்றே சொல்கிறதாக வழக்கமிருக்கிறது.

பொதுவாகவே லோக வழக்கில்கூட ‘சிவஞானம்’, ‘சிவயோகம்’ என்று சொல்வதுபோல ‘விஷ்ணு ஞானம்’, ‘விஷ்ணு யோகம்’ என்றில்லாமல், ‘விஷ்ணு மாயை’ என்றே சொல்லும்படியாக, தம்மை ‘மாயாவி’ என்றும் ‘லீலாவிநோதன்’ என்றும் சொல்லும்படியாகவே (மஹாவிஷ்ணு) வைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்.

ஆகையால் இப்போது தர்மத்துக்குப் பெரிய ஹானியும் அதர்மத்துக்குப் பெரிய எழுச்சியும் ஏற்பட்டிருந்தபோது கீதா வாக்யப்படி அவதாரம் எடுத்துத்தான் ஆகணும் என்றும், ஆனால் அது க்ஷத்ர தர்மப்படியில்லாமல், துஷ்ட சிக்ஷணமேயில்லாத, ஸாத்விகமான ஞானோபதேசத்திற்கே ஏற்பட வேண்டும் என்றும் ஆனபோது, அது சிவாவதாரமாகத்தான் இருக்க வேண்டுமென்று (மஹாவிஷ்ணு) நினைத்தார்.

பரமசிவனோடு ஒன்றாகவே இருப்பது, வேறே மாதிரியும் இருப்பது என்று இரண்டு விதமாக அவர் பண்ணுவார். ஒன்றாக இருப்பது, ஸத்யமான ஞான நிலையில், வேறு மாதிரி இருப்பது, வ்யவஹாரத்தில் ஸத்யம் மாதிரித் தெரியும் லோக லீலையில்.

விச்வரூப தர்சனத்தின்போது, “பச்ய மே யோகம் ஐச்வரம்” என்று ஈச்வரனின் தன்மையைத் தம்முடையதாகவே ஒன்றுபடுத்திச் சொன்னவர். கடைசி அத்யாயத்தில் அவன் தமக்கு வேறுபட்டுள்ள மாதிரி,

“ஈச்வர: ஸர்வ பூதாநாம் ஹ்ருத்-தேசே (அ)ர்ஜுந திஷ்டதி |
ப்ராமயந் ஸர்வ பூதாநி யந்த்ராரூடாநி மாயயா ||
தமேவ சரணம் கச்ச” 
என்கிறார்: “எல்லாவற்றின் ஹ்ருதயத்திலும் ஈச்வரன் என்று ஒருத்தன் இருக்கிறான். மாயாசக்தியால் எல்லாவற்றையும் குடைராட்டின பொம்மைகளைப்போல ஆட்டி வைத்துக் கொண்டிருக்கிறான். “தமேவ”, “தம் ஏவ”- அவனையே சரண் அடை!” என்கிறார்.

ஒரு இடத்தில் மே என்று தன்னோடு ஒன்றுபடுத்திச் சொன்னவர், இன்னோரிடத்தில் தம் — ‘அவனை’-என்று பிரித்துச் சொல்கிறார்!

அப்படியானால் பிரித்தே வைத்துவிடலாமா என்றால் அதற்கும் விடமாட்டேன் என்கிறார்! இங்கே ‘ஸர்வ பூத ஹ்ருதயத்திலும் ஈச்வரன் இருக்கிறான்’ என்றவரே முன்னாடி விபூதி யோகத்தில் ‘ஸர்வ பூதாசயத்திலும் நான் ஆத்மாவாயிருக்கிறேன்’ என்றும் சொல்லியிருக்கிறார்.

அஹம் ஆத்மா குடாகேச ஸர்வபூதாசய ஸ்தித:

‘ஆசயம்’ என்றாலும் ‘ஹ்ருதயம்’ என்றாலும் ஒன்றேதான்.
ஹ்ருதயவாஸியாக ஈச்வரனைச் சொல்லும் இடத்திலும், மாயையினால் ஆட்டிப் படைப்பதான தம்முடைய கார்யத்தை அவன் செய்வதாகவே சொல்கிறார்!

இங்கே, ‘ஈச்வரனிடமே சரணாகதி பண்ணு’ என்றவர் நாலே ச்லோகம் தள்ளி உபதேசத்தைப் பூர்த்தி செய்யும் போது ‘என்னொருத்தனிடமே சரணாகதி பண்ணு’ — மாம் ஏகம் சரணம் வ்ரஜ — என்கிறார்! ‘இப்படி மாத்தி மாத்திச் சொல்றயே!’ என்றால், “நான் ஒண்ணும் மாத்தலை. ‘மாம் ஏகம்’னா இருக்கறதே நான் ஒண்ணுதான்னு அர்த்தம். அப்புறம் இந்த ஒண்ணுக்கு வேறேயா ஏது ஈச்வரன்? நான், அவர் இரண்டு பேரும் ஏகமான ஒரு பரமாத்மாதான். விளையாட்டு ருசிக்காகத்தான் கொஞ்சம் மாத்தினாப்பலேயும் சொல்றது” என்பார்!

¹கீதை IX – 8

²உலகில் பிரசித்தமாயுள்ள தசாவதாரங்களை கருத்தில் கொண்டு கூறியது; இருபத்து நான்கு அவதாரங்களையல்ல.

³ரகுவம்சம் 1.24

_________________________________________________________________________________

Incarnations of Vishnu and Shiva: Shiva-Vishnu similarities and differences

In the world which had adopted the Kshatriya dharma, when it was required to reestablish righteousness, the Supreme Being took incarnations of Maha Vishnu, the protector of the whole world, and did it.  Rama was born as a Kshatriya.  But he was also very Sathvik.  Parasurama, although born as a Brahmin, was not very sathvik but was endowed with or influenced by the quality of passion (Rajas), the qualities of a Kshathriya.  Both quelled the unrighteous in different ways and reestablished dharma in the world.  Nothing can be said about Vamana, who though being a Brahmin, indirectly played his way through seeking alms and charity and did it differently over powering the demon (asura) by keeping his foot on his head and pushing him down to the nether world and showered His bountiful blessings on him.  This story was different, because, Mahabali also had lots of very good qualities unlike other demons. Still, when thinking about this, it appears that in this case also, He has established the Kshathriya dharma for administering the business of the material world in the same way as He has done in the other incarnations by keeping His leg on his head and pushing him down to the lower world meant for demons and earmarking it as his territory to rule.

As ‘m’ is added and referred to as Matsyam, Koormam, Varaham, Narasimham, unlike Vamanar, Parasuramar and Ramar, it is evident that we cannot ascribe any caste to those incarnations! Still, they have also established the code of conduct of only Kshatriyas.  Those incarnations have also happened to over-power unrighteous forces and establish righteousness.  Koorma incarnation happened to help the Devas, who were against the asuras, to get the nectar (Amrut) and become strong and immortal.  The incarnation of Balarama, goes jointly with that of Krishna. Even the acts of the elder brother (Balarama), which were in tangent with that of the younger one (Krishna), ultimately happen to add more honor to the younger one.  Or it can be said that since what is ‘good’, is only relative in this dual world, while the younger brother meted out justice in one way, the elder, did it in another way.  Balarama also, in totality, did the dharma of protection of the good by educating the evil.

Only Krishna, along with that, also did the teaching of superior knowledge, which is the dharma of Brahmins.  He did so, because there was a need for it, towards the concluding stages of his life.

Further, now in Kali, the demonic forces have become so universally prevalent among the people that it is not possible to root out the evil ones.  Therefore, the job of the incarnation had to be only preaching the virtues.  And that it had to happen throughout a lifetime.  Therefore, the incarnation had to happen as a Gnani taking up the dharma of the Brahmins.

Can this incarnation also be that of Maha Vishnu?  We have seen that it was very befitting to the code of conduct prescribed for Kshatriyas, that He did the job of destruction which was that of Shiva.  Can we say the same thing about He taking an incarnation of knowledge with the objective of spreading superior knowledge?  It is true that Maha Vishnu is also a personification of superior knowledge.  There is no doubt in that.  Even if He did that incarnation of superior knowledge, Eswara is not going to fight with him asking why He was interfering in his department.  He would happily watch and gladly offer to help.  Just as how one went as a begging monk to attract the wives of hermits and the other went in help as a Mohini to attract the rishis, Eswara would have been ready to render his help in His (Maha Vishnu’s) effort to wean away ignorance and give superior knowledge (That story also, ended with providing the superior knowledge).  There is so much affinity between Eswara and Maha Vishnu.

Vishnu himself felt whether He should undertake the job of teaching the superior knowledge also, of Eswara, to the same extent as He had taken the job of destruction!  And that the credit for teaching superior knowledge should be with Eswara!   Although He also happened to display resemblance to Shiva in His incarnations of realized souls of Dhatta, Rishabha, Naranarayana, Vyasa, etc., and undertook teaching, He did not show them in the same forceful way and well-known in the entire world, as that of His ten incarnations (Dhasavatara) and had intentionally played it down.  Even when He took the form of Hayagreeva, the personification of joy of knowledge, He kept his fame known only to those who were following the path of diligent practice.  Moreover, there is a practice of referring to him as “Lakshmi Hayagreeva”, together with his wedded wife.

In general, conventionally also in the world, instead of being called “Vishnu Gnanam”, and “Vishnu Yogam” just like “Shiva Gnanam” and “Shiva Yogam”, He is referred to as “Vishnu Maya” and Maha Vishnu has preferred to be called “Illusionist (Mayavi)” and “playful (Leelavinodhan)”.

Therefore, when righteousness was in great danger and unrighteousness was in ascendency, and an incarnation had to be undertaken as per the promise made in the Gita, but at the same time that it should not be as per the code of conduct of Kshatriya but be a peaceful one exclusively for imparting superior knowledge, without any killings. Maha Vishnu felt that it had to be an incarnation of Shiva.

He does it in two different ways, being one with Parameswara and being different from him also.  Being one is when in the state of pure knowledge and when different, appearing to be true in the illusory playful material world.

Having said “Pashye Ma Yogam Iswaram”, while showing his Vishwaroopa, displaying his oneness with Eswara, in the last chapter, displaying differently, He says,

“Eswaraha: Sarva Bhoothanam hruth-dese (A)rjuna dhishtathi
Bhraamayan sarva bhoothani yantraaroodani maayaya
Thameva saranam gacha”

Meaning that in the heart of everything, resides Eswara.  With the aid of the power of illusion (maya), He is making them dance like the dolls attached to a wheel of a cart.  “Thameva”, “Tham Eva”-He says, “Surrender only unto Him”.

While in one place mentioning “(Tha)me, He is referring to being one with him, in another place, He says, “Tham”, (unto) Him, referring to him differently.

Therefore, if one asks, whether they should be kept exclusive of each other, He is not agreeable to that also.  When He had said here that in all the physical bodies, Eswara resides, He has also said earlier that He is residing as the soul in all the elements.

Aham Athma Gudaakesa Sarvabhoothaasaya sthithaha:

“Äsayam” and Hrudhayam”, mean one and the same.  In the context where he is referring to Eswara as the resident of the heart, He is talking about his own activity of controlling with the aid of illusory power, being carried out by Him (Eswara).

While, here, He is advising to surrender unto Eswara, in only 4 verses later, where He is concluding His teaching, He says, “Surrender unto only me” – Maam Ekam Charanam Vraja.  When we point out that He is contradicting again and again, He says that “I am not contradicting, ‘Maam Ekam’ means, there is only one and therefore, where is the Eswara different to this one?  Eswara and me are both the same Supreme being.  Only for the sake of enjoying the playful pastime, some differences are shown”.

¹ Geetha IX-8
² Mentioned in the context of the Dhasavathara (10 incarnations), famous in the world and not the 24 incarnations
³ Raghuvamsa 1.2

__________________________________________________________________________
Audio

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems, sankara charitham