Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – What is the divine secret behind Sri Periyava’s transformation from a young boy to a Jagadguru? Sri Periyava answers.

Many Jaya Jaya Sankara to Shri B. Narayanan Mama for the series, translation and a beautiful drawing…Rama Rama

ஸ்ரீ ரா.கணபதி  கண்ட  மஹாபெரியவா

(அவர்  எழுத்திலேயே)

மூன்றாம்  படி

அதெப்படியாயினும், தீர்மானத்தை அன்றைய காமகோடி அதிபர் ஸ்வாமிநாதனிடம் அப்போது கூறவில்லை. சிறுவன் ஒருவனிடம் இத்தகைய ஒரு பெரிய விஷயத்தை உடனே எந்தப் பெரியவரும் வெளியிட்டிருக்க மாட்டார்தான். அதிலும், ஜகதாசார்ய பீடத்தில் ஆரோஹணிப்பதற்கான தகுதிகள் என்று நாம் எவற்றை எண்ணுகிறோமோ அவற்றைப் பெற்றிராத ஒரு கிறிஸ்துவ மிஷனரிப் பள்ளி மாணவனான சிறுவனுக்கு வெளியிட்டிருப்பதற்கில்லைதான். அதோடு, அவனது குடும்பம் பூர்விகர் காலத்திலிருந்து ஸ்ரீமடத்துடன் அத்யந்தத் தொடர்பு கொண்டதே எனினும் அவனைப் பொறுத்தமட்டில் அந்தப் பரிசயம் அவனுக்கு இல்லை. அப்படிப்பட்டவனிடம் அந்த மாபெரும் நிறுவனத்தின் நிர்வாகமே அவனுக்கு ஆக்கப்படவிருக்கிறது என்று சொல்லாததில் ஆச்சரியமில்லை. பிற்பாடும் பீடாதிபதிகள் இவ்விஷயங்கள் அவனிடம் சொல்வதற்கில்லாமல், அடுத்த ஏழாம் மாதமே அவர் தேஹவியோகமாகி விட்டார்.

இது பூர்வாசாரியார் தரப்பில், ஸ்வாமிநாதன் தரப்பில், முன்னமே சொன்னதுபோல, அவன் பெற்றிருக்கக்கூடிய அந்தரங்க உயரநுபவங்கள் எதனையும் அவன் அதன்பின் எண்பத்தெட்டாண்டு வாழ்ந்த போதிலும் எவரிடமும் வெளியிட்டதாகத் தெரியவில்லை. அப்படி எதுவும் தாம் பெறவில்லை என்றே இவ்வாசிரியரிடம் வலியுறுத்தியுமிருக்கிறார். ஆயினும் இவன் மிகவும் மன்றாடியதன் மீது, அவர் கருணைகூர்ந்து வெளி உணர்ச்சியை ஓரளவு விரிவாகவும், உள் உணர்ச்சியையுங்கூடக் கோடி காட்டியும் தெரிவித்தது இதோ, வாசகரனைவருக்கும் விநியோகிக்கப்படுகிறது:

“அவரைப் பாத்தப்போ மத்த  மநுஷாளைப் பாக்கறாப்பலே இல்லே. ரொம்பப் பெரிசா ஒத்தர்-ங்கற ஃபீலிங், அது மட்டும் (அதுவரையில்) யார் கிட்டயும் ஏற்படாத ஒரு மரியாதை உண்டாச்சு. மஹான்கள், ஞானிகள்னு ஸ்வாமியோடயே வெச்சு நெனக்கற மாதிரி அதுவரை கதை – புராணத்துலேதான் கேட்டிருந்தது; ட்ராமாவில பாத்திருந்தது. இப்பத்தான் அப்படி ஒத்தரை நேர்லயே பாக்கறோம்னு தோணித்து. கதை கேட்டப்பவும், ட்ராமா பாத்தப்பவும் உண்டாகாத ஒரு மரியாதையும் உண்டாச்சு.

“அந்த மரியாதை ஒரு பக்கம். அதோட, என்னமோ ஒரு ப்ரியம்! அவர்  அவ்வளோ பெரியவர், நான் எவ்வளோ சின்னவன்-னாலுங்கூட, ‘இந்த மஹான் நமக்கு ரொம்ப வேணுங்கப்பட்டவர் (வேண்டியவர் என்கப்பட்டவர்)னு ஒரு ஃபீலிங். ஏதோ தர்சனத்துக்கு வந்தோம் – போனோம்னு இல்லாம, அவரோடவே இருந்துடறதுக்கு மனஸு ‘ரெடி’யாயிடுத்து. அப்படி ஒரு ப்ரியம்!

“என் ப்ரியம் என்னவோ? அவர் எங்கிட்ட காட்டின ப்ரியந்தான் ப்ரியம் – அத்தனாம் பெரியவர் விவரம் தெரியாத சின்னப் பையன்கிட்ட, ஒரு காரணமும் இல்லாம…..! பாக்கறது, பேசறது, சொல்றதைக் கேட்டுக்கறது, நடத்தறது எல்லாத்துலயும் அவரோட அந்த ப்ரியம் தெரிஞ்சுது. அதுலேயே எனக்கும் ப்ரியம் ஜாஸ்தியாச்சு.

“ஸ்பிரிச்சுவ’லா என்ன ஆச்சுங்கறதுதானே ஒன் (ரா.க.வின்) கேள்வி? திரும்பித் திரும்பிக் கேட்டுண்டிருக்கே. நான் பதில் சொல்லாம க்ராக்கி பண்ணிக்கிறேன்னு ஒனக்குத் தோணலாம். ஆனா, நடக்காத விஷயத்தைப் பத்தி என்ன சொல்றது? எனக்கு அப்ப ‘ஸ்பிரிட்’டே தெரியாது. அதைப் பத்தி நெனச்சதும் இல்லை. ஆனாலும், ஸ்பிரிச்சுவலா ஒண்ணு நடக்கறத்துக்கு – குரு க்ருபை அப்டி நடத்தி வெக்கறத்துக்கு – (அதற்கு பாத்திரமாகிறவர் அது குறித்துத்) தெரிஞ்சுக்கணும்னோ, நெனக்கணும்னோ இல்லைதான். அப்டி ஒண்ணு ஆனவிட்டுகூட (நடந்த பிற்பாடுகூட, பாத்திரத்திற்கு) அது தெரிய வேண்டியதில்லை, அந்த மாதிரி வேணா ஏதாவது ஆயிருக்குமோ என்னமோ?

“எனக்கு ஒண்ணும் சொல்லத் தெரியலே. ‘பெரியவா சொல்லமாட்டேங்கறாளே”-ன்னு தாபப் படாதே! எனக்கே தெரியாதப்போ என்ன சொல்றது?”

பரம அன்புடன் அந்தப் பரம ஸத்ய ஸ்வரூபர் இவ்வளவு இளகிக் கனிந்து சொன்ன பிற்பாடும் அவரை அந்தரங்க ஆன்மிய அநுபவங்களை வெளியிடாது ஒளித்தாரென்று நினைப்பது தவறாக, அபசாரமாகவே தோன்றலாம். என்றாலுங்கூட, பிற்காலங்களில் – நெடிதே வளர்ந்த பல்லாண்டுகளிலும் – அவர் தமது திவ்ய சக்தியால் விளைவித்த அற்புதங்களே என நமக்கு நன்கு தெரியும் எண்ணி முடியா விஷயங்களிலும் அச் சக்தியை அடியோடு மறைத்தே வந்ததை நாமும் மறைப்பதற்கில்லை. அதனால்தான், அவர் ஸத்ய ஸ்வரூபர்தாம், பரம அன்பில் இளகிக் கரைபவர்தாம் என்றாலும், ’தேவ ரஹஸ்யம்’ என்று சொல்லும் ஒன்றாகவே அவரது உள்வாழ்வு விவரங்கள் இருக்க வேண்டும் என்பது பராசக்தியின் ஸங்கற்பமாயிருக்கலாம்; எனவே அவர் வெளியிட்ட வெளி விவரங்களோடு அவரது வாழ்க்கைச் சம்பவங்களும் அநுபவங்களும் முடிந்து விடவில்லை என்று கருத வேண்டியிருக்கிறது.

இன்னும்  வரும்……….

____________________________________________________________________________

Maha Periyava As Shri Ra. Ganapathy Anna Saw Him

(In his own words)

STEP 3

Whatever it be,  the  then  Kamakoti  Peetathipathi  did not inform Swaminathan about  His  decision.  It is  quite  natural  that  any  great  person would not have  revealed such  an important  matter  to  so  young a  boy  like  Swaminathan. That  too,  to  a  student  of  a Christian  missionary  school, who  did  not  have  the  eligibilities  which  are  necessary   to  ascend the  throne of  a  JagathAchArya  Peetam. Even  though  his  ancestral  family  had  a very  close  following of Sree Matam from  very  early  days,  as  far  as  he  was  concerned,  he  did  not  have  that  familiarity  or  acquaintance.  There is  no  surprise,  then,  in  not  telling  him  that  the  administration  of  the  great  organization was to  be  handed  over  to  him.  Later  also,  the  then  Peetathipathi  was  unable  to  convey  this  to  him,  as  HE  attained  Sidhdhi after  seven  months.

That much  from  the  erstwhile  Acharyar.  From  the  side  of  Swaminathan,  as  I  have  already  mentioned,  though  he  lived  88  years  after  that,  He  did  not  seem to  have   revealed   to  anybody,  those  inner  experiences  which  He  would  have  got  from  those  meetings.  He  has  insisted upon  this  writer  that  He  did not  experience  any  such  thing.  But  still,  after  this  writer  pleaded  with  Him  persistently,  He  did  reveal  His  external  feelings  somewhat  elaborately  and  just  hinted  at  some  of  the  inner  feelings.  Here  they  are  presented  for  the  benefit  of  the  readers.

“When  I  saw  Him,  it  was  not  like  seeing   other  people.  I  had  a  feeling  that  He  was  someone  great,   and  a  sense  of  respect  and  regard,  which  I  have not  got  towards  anybody  else  till  that  time,  engulfed  me.  I  have  heard  of  great  souls  and  wise  men  who  were  regarded as one  with  ‘Swami’ (GOD)  only  in  stories  and  PurAnAs;   I  have  witnessed  in  dramas.   I  had  a  feeling  that  now  only ‘I  am  seeing  someone  like  that  in  front  of  me’.  A  feeling  of  respect  rose  in  me,  which  I  did  not  get  from  hearing  stories  and  seeing  dramas.”

“The  feeling  of  respect  apart,  I  had  also  developed  a certain  feeling  of  ‘affection’. He  was  such  a  great  person,  while  I  was  a  small  boy;  even  then,  I  felt  that  ‘this  great  Mahan(soul)  is  someone  dear  to  me’.  It  did  not  pass  off  as  ’Ok, I  came  for  Darsan  and left’,  but  instead,  my  mind  was  ready  to  stay   with  Him  forever.  That  was  the  kind  of  affection  I  developed.”

“I do not  know  whether  my  affection  was  ‘real  affection’,  but  the  affection  He  showed  towards  me  was  real.  I  saw  that  affection  in  Him  when  He,  being  such  a  great  soul, and  for  no  reason  at  all,  met  me,  talked  to  me,  heard  me,  who  was  such  a  small  boy.  My  affection  towards  Him  increased  because  of  that  only.”

“Your (Ra.Ganapathy’s)  question  is  ‘what  happened  spiritually?’  is  it  not?  You  are  asking  me  again  and  again;  You  may  think  that   I  am  making  a  fuss  without  giving  you  an  answer. But  what  can  I  say  about  something  which  did  not  happen? I  do  not  know ‘spirit’  at  that  time!  I  never  even  thought  about  it.  But,  for  something  spiritual  to  happen—for  a  blessing  that  makes  it  happen—-there is  no  need  for  the  concerned  person  either  to  know  it  or  think  about  it.  Even  after  such  a  thing  happens  to  a  person,  it  is  not  necessary  for  the  concerned  person  to  be  aware  of  it.  Something  like  that  might  have  happened.”

“I  am  unable  to  tell you  anything;  do  not  get  upset  that ‘Periava  is  not  saying  anything’.  What  can  I  tell  you  when  I  myself  do  not  know!”

When  the  epitome  of  supreme  truth  said  so  much   with  such   tender  love,  if  I  think  that  HE  hid    experiences  of His  inner mind  and  did  not  reveal  them,  I  would  be  committing  a  gross   disrespect  to   Him.  In  later  times also—-the  many long  years—-in  those  many  amazing  incidents  which  He  created  with  His  Divine  power,  He  had been  concealing  that power  totally.  That  is  why  He  is  the  epitome  of  Supreme  truth;  one  who  melts  in  supreme  love—-but  still,  it  might have  been  ‘ParAsakthi’s  resolve  that  His  experiences  of  inner  soul  must  remain  as  ‘DEva  Rhasyam’ (Divine  secret).  Therefore,  we  should  think  that  His  experiences  and  other  incidents  did  not  end  with  those  matters  of  His  external   life.

TO  BE  CONTINUED………

Categories: Deivathin Kural, Devotee Experiences

Tags: ra ganapathi