Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – In the last chapter we saw Lord Subramanya’s avataram in Tamizh Nadu. In this chapter (which will be published in a few parts) we will see Lord Subramanya’s avataram in North India and the reason behind it. In this chapter Sri Periyava gives the answer to an important question. Why does avatars act many a times as if they are mere mortals?

Apart from the immense spiritual benefits these chapters are very interesting to read which can told as bed time stories to our progeny.

Many Jaya Jaya Sankara to our sathsang seva volunteer Shri.R. Sridhar for the translation. Rama Rama

முருகனின் வடநாட்டு அவதாரம் (Part 1)

தென் தேசத்தில் சீர்காழியில் பிறந்து ஜைனர்களை ஜயித்த அதே குமாரஸ்வாமி வடதேசத்தில் பௌத்தர்களின் ஆதிக்கம் இருந்தபொழுது பிரயாகையில் அவதாரம் செய்தார். அவருக்குக் குமாரிலபட்டர் என்று பெயர். பேரிலேயே ‘குமார’ சம்பந்தம்!

பக்தி, ஞானம் இவற்றையெல்லாம்கூட ஒதுக்கிவிட்டு ‘நமக்கு வேதம் சொன்ன கர்மா இருக்கிறது. அதை அநுஷ்டித்தாலே பரம சிரேயஸ்’ என்று அநுஷ்டானம் செய்பவர்கள் இருந்தார்கள். இவர்களுக்குக் கர்ம மீமாம்ஸகர்கள் என்று பெயர். பூர்வ மீமாம்ஸகர்கள் என்றும் சொல்வதுண்டு. வேதம் சொன்னபடி கர்மா செய்த இவர்கள் அதனாலேயே லோக க்ஷேமம், ஆத்மதிருப்தி இரண்டும் உண்டாவதைப் பார்த்தார்கள். எனவே, கர்மாவுக்குப் பலன் தருபவன் என்று ஒர் ஈசுவரனைக்கொண்டு வருவானேன் என்பது இவர்கள் கட்சி. அதனால் பக்தி வேண்டியதில்லை என்பார்கள். ‘கர்மாவிலேயே நிறைவு இருக்கிறபோது கர்மமே இல்லாத ஆத்மாவைப்பற்றி எதற்கு ஞான விசாரம்? ஞானத்துக்காகவே கர்மாவை விடுவது பாபம்’ என்பார்கள். அதாவது ஞான மார்க்கமும் இவர்களுக்கு ஆகாது. குமாரிலபட்டர் இப்படிப்பட்டவர்தான். மீமாம்ஸ மதத்தில் மூன்று விதம் உண்டு. அவற்றில் பாட்ட மதம் என்பது (குமாரில) பட்டராலேயே ஏற்படுத்தப்பட்டது. அவர் மதம் ஸ்தாபித்ததற்கு முன் கதைக்குப் போகலாம். வேத கர்மம், தானே பலனைக் கொடுக்கிறது என்ற நம்பிக்கையுடன் சகல கர்மாநுஷ்டானங்களும் செய்து வந்தார்.

அப்போது வேத அத்தியயனம், யாகயக்ஞங்கள் முதலானவற்றைக் கண்டனம் செய்யும் பௌத்தர்களின் செல்வாக்கு அதிகமாகி வந்தது. அவர்கள் ஏன் அப்படிக் சொல்கிறார்கள், அவர்களுடைய கொள்கைகள் என்ன என்று பூரணமாகத் தெரிந்துகொள்ளக் குமாரிலபட்டர் விரும்பினார். வைதிக கர்மாநுஷ்டானத்தின் உயர்ந்த பலனில் அவருக்குச் சந்தேகமில்லை; அதை அவர் விடுவதாகவும் இல்லை.ஆனாலும்கூட உடனே பௌத்தர்களிடம் சண்டைக்கு கிளம்பிவிடவில்லை. ‘அவர்களுடைய கொள்கை எந்தப் பிரயோஜனத்துக்கு ஏற்பட்டது என்று பூரணமாகத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும், அப்புறம் நம் கொள்கையின் பிரயோஜனம் பெரிதா; அது பெரிதா என்று தெரியும். இதற்கப்புறம்தான் அதை நிராகரிக்கத் தொடங்கலாம், என்று திறந்த மனஸோடு எண்ணியிருப்பார் போலிருக்கிறது. அல்லது அந்த மதத்தைப் பூரணமாகத் தெரிந்துகொண்டால், பிற்பாடு வாதத்துக்கு இடமில்லாமல் நாமே பூரணமாக எதிர்வாதம் செய்து நிராகரித்து விடலாம் என்று எண்ணியிருக்கலாம்.

சுப்ரமண்யர் என்கிற நிலையிலேயே இருந்தால் எல்லா மத சித்தாந்தமும் கற்றுக்கொள்ளாமலே தெரிந்துவிடும்தான். ஆனால், சுப்ரம்மண்யராயிருந்து ஜயிப்பது உதவாது. ஏனென்றால், எப்போது பார்த்தாலும் அபிப்பிராய பேதம் இருக்கத்தான் செய்யும். அவற்றை மநுஷ்யர்கள் தங்கள் புத்தி சக்தியை விருத்தி செய்துகொண்டு தாங்களே தீர்த்துக்கொள்ள விடாமல் சுப்ரம்மண்யரையே மறுபடி மறுபடி எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்க விடுவதில் சாரமில்லை. எடுத்ததற்கெல்லாம் தெய்வ சக்தியை காட்டி ஜனங்களை உபயோகமில்லாமல் வைப்பதானால் சிருஷ்டியே வேண்டாமே! தெய்வ சக்தியை ஒரே தடவை பிரயோகித்து எல்லாவற்றையும் சம்ஹரித்துவிட்டு, அப்புறம் பேசாமலிருந்து விடலாம். ரொம்பவும் அதர்மம் மிஞ்சிப் போனால், கிருஷ்ண பரமாத்மா மாதிரி பகவத் சக்தியைக் காட்டத்தான் வேண்டும். மற்ற சமயங்களில் மநுஷ்யராக இருக்கிற மாதிரியே காட்டிக்கொண்டு, மநுஷ்யர்களுக்கு தக்கபடிதான் நடக்க வேண்டும். இதனால் மநுஷ்ய சக்தியை வைத்துக்கொண்டு, அதையே பெரிதாக்குகிற தன்னம்பிக்கையை, தைரியத்தை, உத்ஸாகத்தை ஜனங்களுக்கு ஊட்ட வேண்டும். பௌத்தத்தை சம்பூரணமாக அறிந்த பிறகே அதைக் கண்டிக்க எண்ணிய குமாரிலபட்டர் இப்படி நினைத்தார் போலிருக்கிறது. அதனால் மநுஷ்ய ரீதியில் பௌத்த சித்தாந்தத்தை வித்தியாப்பியாசம் செய்ய முடிவு செய்தார்.

பௌத்தர்களோ தங்களது ரகசிய தத்வங்களைச் சிஷ்யர்களுக்குத்தான் சொல்லிக் கொடுப்பார்கள். அதோடுகூட அவர்கள் கர்மாநுஷ்டானம் செய்கிற பிராம்மணர்களைத் தங்கள் விஹாரத்தில் சேர்த்துக் கொள்ள மாட்டார்கள். இதற்காக ஒரு பெரிய தியாகம் செய்தார் குமாரிலபட்டர்! எதிராளிக் கொள்கைகளை சத்தியமாக உள்ளபடி தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காகவே தம்முடைய சத்தியத்தைத் தியாகம் செய்தார் – பொய் வேஷம் போட்டார்! தம்மை பௌத்தர் என்றே சொல்லிக்கொண்டு விஹாரத்தில் சேர்ந்துவிட்டார். அந்தரங்கமாக அவசியமான கர்மாக்களை மட்டும் அநுஷ்டித்து வந்தார்; மற்ற சமயங்களில் அவர்களில் ஒருத்தராகவே காட்டிக்கொண்டார். இப்படியே அங்கேயிருந்து சம்பூரணமாக பௌத்த சித்தாந்தத்தைக் கற்றுக் கொண்டு விட்டார். அதற்கப்புறம் அவர் பிக்ஷுவாக இருந்து புத்த தர்மத்தைப் பரப்பப் போவதில்லை; எப்படியாவது கத்தரித்துக் கொண்டு நழுவப் பார்க்கிறார் என்று விஹாரத்தைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு சந்தேகம் வந்துவிட்டது. அவருக்குத் தெரியாமல் விசாரணைகள் செய்து அவரைப் பற்றிய உண்மையைத் தெரிந்து கொண்டார்கள். ‘சரி. நம்மை வஞ்சனை பண்ணியவனை நாமும் வஞ்சிக்க வேண்டும். இவன் கொஞ்சமாக நம் ரகசிய தத்வங்களை தெரிந்து கொண்டிருந்தால் விஹாரத்திலிருந்து விரட்டினாலே போதும். இவனோ முழுக்கத் தெரிந்து கொண்டுவிட்டான். ஆனதால் லோகத்திலிருந்தே இவனை விரட்ட வேண்டும்’ என்று அவர்கள் தீர்மானம் பண்ணினார்கள்.

________________________________________________________________________________
Lord Subramanya’s incarnation in North India (Part 1)

Lord Subrahmanya had incarnated in Seergazhi, South India, (as Saint Gnana Sambandar) to subdue the influence of the Jain monks. He also incarnated At Prayag (Allahabad) in North India, when the Buddhists were predominant and was known by the name ‘Kumarila-Bhatta’ which shows a subtle relationship to Lord Subrahmanya, who is also known as ‘Kumaran’.
At that time, there were people who negated the path of ‘Bhakthi’ (Devotion) and ’Gnana’ (Enquiry) and strictly followed the Vedic rituals alone, with the conviction that ‘We have the Vedic-Karma (Rituals prescribed by the Vedas). It is enough if we observe these rituals for our well-being’. Such people were known as ‘Karma-Meemaamsaka’ or Poorva-Meemaamsaka’.  They observed that if they strictly adhered to the rituals prescribed by the Vedas, the Welfare of the self and the Universe were both taken care of automatically.

Hence they argued why we should bring in the concept of God who dispenses the ‘fruits of our actions’? So they decided that ‘Devotion to the Divine’ is not required. When we can obtain fulfilment by performing the Vedic rituals alone, why should we inquire about the ‘Atma’ (Soul) which does not have any ‘Activity’, they asked? They also said that ‘Leaving out the Vedic rituals for the sake of ‘Gnana’ (Self-Inquiry) is a sin. So they despised the Path of Knowledge and the Path of Devotion, both.

Kumarila Bhatta was born in such a family. There are three sects in the ‘Meemaamsaka’ religion. Among them ‘Bhaattam’ was created by Kumarila Bhatta himself. We will go to the story preceding His creation of the ‘Bhattam’ sect. He performed all the Vedic Rituals with the firm conviction that this alone will yield all the results.

At that time the Buddhists, who condemned the Vedic Study and Vedic Sacrifices, were in dominance. ‘Why did they condemn the Vedas? What were their religious tenets?’ Kumarila Bhatta wanted to know the complete answers for these questions.  Of course he did not have any doubts on the efficacy of the Vedic Rituals and he would not discard the Vedic teachings also.

Still, he did not start quarrelling with the Buddhists. He could have thought with an open mind ‘We need to know the resultant purpose of the Buddhist tenets. Then we can decide which religion is greater? Vedic or Buddhist tenets? After knowing (the correct answer) we can reject them’. Or else he could have also thought that ‘if we understand the tenets of Buddhism fully, then it would be useful during the debates with the Buddhist scholars where he could dismiss all their arguments easily’.

When Kumarila Bhatta remains in His original State as Lord Subrahmanya, He will know all the tenets and philosophies without any learning. But winning the battle (against the Buddhists) as Lord Subrahmanya, would not serve the purpose as difference of opinion will always exist in this world.  The humans have to solve such disputes on their own using their intellectual faculty. Expecting the Divine to sort out such disputes time and again is not proper. If the Divine is to sort out all disputes, without any effort from the humans, then there is no substance in the Creation itself.

Of course, the Divine, can use Its Divine-Power just once and resolve all problems. When unrighteousness exceeds beyond limits then the Divine has to show its power like Lord Krishna did. But at all other times, the Divine should appear like normal humans and behave as one. The Divine has to use only Human-Power, as that will enhance the Self-Confidence, Courage, and Spirits of the Common people. So Kumarila Bhatta, who decided to learn the Buddhists tenets completely before condemning it, probably thought as above. So like ordinary human beings, he decided to formally study the Buddhist Scriptures.

But the Buddhists would teach all their secret tenets only to their own disciples. And also they will not admit the Brahmins, who follow the Vedic Rituals, into their Monastery So Kumarilabhatta made one supreme sacrifice. To know the tenets of the opposite camp, he sacrificed Truth and adorned a false appearance. He proclaimed himself as a Buddhist and joined the Monastery.

He secretly practiced only those Vedic rituals which were absolutely mandatory. At other times he showed himself as one among the Buddhist Students. He stayed in this way and learnt the entire Buddhist theology there. The inmates of the Monastery were overcome with doubt that Kumaralia Bhatta would not continue in the monastery and preach Buddhism but was planning to secretly slip out of their fold.

They enquired and collected the truth about Kumarila Bhatta without his knowledge. Then they discussed and decided ‘We have to punish the person who deceived us, by deception only. If he had learnt only a little of our scriptures then it would have been sufficient to drive him out of the Monastery. But this person has learnt everything about Buddhism. So we have to drive him out of this world itself’.

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems