Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – Starting today, we will see what Maha Periyava has said about Lord Subramanya Swamy in Deivathin Kural. A lot of information, history, and facts have been unveiled in these fascinating chapters. In this chapter Sri Periyava tells us why Lord Subramanya alone is entitled to the title ‘Swamy’ and the facts behind it. The posting ends on a thrilling note and will be continued after a day 🙂

Many Jaya Jaya Sankara to Smt. Bharathi Shankar for the translation. Rama Rama

“ஸ்வாமி” என்றால் குமாரஸ்வாமியே (Part 1)

“ஸ்வாமி” என்பது கடவுளுக்குப் பொதுப் பெயர் என்று வைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். பரமேசுவரனும் ஸ்வாமி, மகாவிஷ்ணுவும் ஸ்வாமி, விக்நேசுவரரும் ஸ்வாமி – எல்லா தெய்வங்களையும் “ஸ்வாமி” என்று வைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். இப்படி எந்த மூர்த்தியாகவும் இல்லாமல், இந்த எல்லாமாகவும் ஆகியிருக்கிற பரமாத்மாவை, பராசக்தியை கடவுள் (God) என்று எந்த மதஸ்தராலும் சொல்லப்படுகிறவரையும் “ஸ்வாமி” என்றே சொல்கிறோம்.

ஆனால் இந்த “ஸ்வாமி” என்கிற பெயர் வாஸ்தவத்தில் ஒருத்தருக்குத்தான் உண்டு. இப்போது நாம் சொல்கிற சாமிகள் எல்லாம் அந்த ஒருவரிடமிருந்துதான் அவர் பெயரையே கடனாகக் கேட்டு வாங்கித் தங்களுக்கும் வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

அந்த நிஜமான ஸ்வாமி யாரென்றால் ஸுப்ரமண்யர் தான்; முருகன், முருகப் பெருமான் என்று இந்தத் தமிழ் தேசத்தில் தனியன்போடு சொல்லப் படுகிறவர்தான். அவர் குழந்தையாக இருக்கிற கடவுள்; குமாரஸ்வாமி.

‘இவர்தான் ஸ்வாமி என்று எதனால் சொல்கிறீர்கள்?’ என்று கேட்பீர்கள். ‘அமரகோச’த்தின் ஆதாரத்திலேயே இப்படிச் சொல்கிறேன்.

அகராதி, நிகண்டு என்றெல்லாம் சொல்கிறார்களல்லவா? ஸம்ஸ்கிருதத்தில் இருக்கிற பிரசித்தமான அகராதிக்கு ‘அமரகோசம்’ என்று பெயர். ‘அமரம்’ என்று சுருக்கிச் சொல்வார்கள். அதைப்பற்றியும், அதை எழுதினவனைப் பற்றியும் கொஞ்சம் சொல்லவேண்டும். சுப்ரமணியர் விஷயத்துக்கு இது நேராக சம்பந்தமில்லைத்தான். இருந்தாலும் இதில் பல ரஸமான விஷயங்கள் இருப்பதால்தான் சொல்கிறேன். இதில் நம் பகவத்பாதாளின் பெருமை, மதங்களில் ஒன்றுக்கொன்று இருக்கப்பட்ட உறவுகளின் போக்கு எல்லாம் வெளியாவதால் சொல்கிறேன்.

இந்த அகராதிக்குப் பேர் ‘அமரகோசம்’ என்றேன். ‘கோசம்’ என்றால் ‘பொக்கிஷம்’ என்று அர்த்தம். சப்தக் கூட்டங்கள், சொற்களின் சமூகம் பொக்கிஷமாக இருக்கிற புஸ்தகத்துக்குக் ‘கோசம்’ என்று பெயர் வந்தது. இம்மாதிரி ஸம்ஸ்கிருதத்தில் பல கோசங்கள் (அகராதிகள்) இருந்தாலும் ரொம்பவும் பிரசித்தமானது ‘அமரகோசம்’தான்.

‘அமர’ என்கிற பேர் எப்படி வந்தது? ஸம்ஸ்கிருதத்தை தேவபாஷை என்பார்கள்; தேவர்கள் அமிருதம் உண்பதால் அமரர் எனப்படுவார்கள்; எனவே தேவபாஷை அமரபாஷை என்றும் சொல்லப்படும்.

அதற்கேற்றாற்போல் “ஸம்ஸ்கிருதம் செத்த மொழி (dead language)” என்று சொல்லிக்கொண்டு, அதைச் சாக அடிக்க எத்தனையோ யத்தனம் செய்தாலும், எப்படியோ அதுவும் அமரமாக இருந்துகொண்டேதான் வருகிறது. ‘அமர பாஷையில் உள்ள கோசம்தான் அமர கோசமா?’ என்று தோன்றலாம்.

ஆனால் இந்தக் கோசத்துக்கு ‘அமரம்’ என்கிற பெயர் இப்படி வரவில்லை. அதை இயற்றியவனின் பெயரை வைத்தே அதற்கு ‘அமரம்’ என்று பெயர் வந்தது. அமர சிம்மன் என்பவனால் செய்யப்பட்டதால் அதற்கு ‘அமர கோசம்’ என்று பெயர்.

அமரசிம்மன் மகாபுத்திமான். இந்த நிகண்டுவைப் பார்த்தால் அறிவில் அவனுக்கு ஈடு உண்டா என்று பிரமிப்பு உண்டாகும். ஒவ்வொரு விஷயத்தையும் அவ்வளவு நன்றாகத் தெரிந்து வைத்துக்கொண்டு அர்த்தம் சொல்கிறான். இவன் ஹிந்து அல்ல. அமரசிம்மன் ஒரு ஜைனன்.

ஜைனர்களில் படிப்பாளிகள் அதிகம். இலக்கியத்தில் அவர்களுக்கு விசேஷமான இடம் உண்டு, தமிழில் ஐம்பெரும் காப்பியங்களிலே ஜைன சம்பந்தம் அதிகம். காவிய ரசம் நிரம்பி மிக உயர்ந்த நூல்களாக உள்ள சிந்தாமணி, வளையாபதி எல்லாம் ஜைன நூல்கள்தாம். ஸம்ஸ்கிருதத்தில், ‘பஞ்ச காவியங்கள்’ என்று பொதுவாக இருப்பதைத் தவிர ஜைனர்களே தனியாக தங்கள் மத சம்பந்தமாக ஒரு பஞ்ச காவியம் வைத்திருக்கிறார்கள். இந்த அமரசிம்மனும் அநேக ஜைனமத புஸ்தகங்கள் எழுதினான். ஆனால் இன்று மிஞ்சியிருப்பது மதநூலாக இல்லாத இந்த அகராதி ஒன்றுதான் என்றால் ஆச்சரியமாயிருக்கும். இந்த ஒன்றாவது மிஞ்சியதற்குக் காரணம் ஜைனர்கள் பரம விரோதியாக நினைத்த நம் ஆதிசங்கரர்தான்.

ஆதிசங்கரர் பாரததேசம் முழுவதும் சஞ்சாரம் பண்ணி பல மதங்களைக் கண்டனம் செய்து, வைதிக மதத்தை ஸ்தாபித்தார் அல்லவா? இந்த திக்விஜயத்தில் அவர் அமர சிம்மனையும் சந்தித்தார். பகவத்பாதரின் கொள்கை, ‘ஒரே ஒரு சத்தியம்தான் இருக்கிறது! அதுவே பலவிதமாகத் தெரிகிறது. அந்த ஒன்றிலேயே கரைந்து அதுவாகவே ஆகிவிட வேண்டும்’ என்பது. பௌத்தர்கள் பொதுவாக எல்லாமே சூனியம், மாயை என்பார்கள். ஆதி ஆசார்யாளும் ‘மாயையால்தான் ஒரே பரம்பொருள் பலவாகத் தெரிகிறது. இந்தப் பார்வை போனால் இது அத்தனையும் போய்விடும்’, என்று சூனிய நிலையையே சொல்கிற மாதிரி தோன்றினாலும், அவர் முக்கியமாகச் சொன்னது ‘இல்லாத (சூனிய) மாயை’ அல்ல; ‘இது போனபின் எப்போதும் நிலைத்து இருக்கிற, அழிவே இல்லாத பூரணமாக ஒரே சத்தியம் இருக்கிறது’ என்பதைத்தான் நம் ஆசாரியாள் முடிந்த நிலையாக அவலம்பித்தார் (நிலை நாட்டினார்) . பௌத்தம் சூன்யத்தோடு நிற்கிறது. பூரணமாக ஒன்று இருக்கிறது என்பது ஆசாரியாளுக்கு முக்கியம். ஒன்றும் இல்லை என்பது புத்தருக்கு முக்கியம். ஒன்று இருக்கவும் இருக்கலாம் (அஸ்தி) ; இல்லாமலும் இருக்கலாம் (நாஸ்தி); இருந்தும் இல்லாமலும்கூட இருக்கலாம் (அஸ்தி நாஸ்தி); என்பது ஜைன மத ஸ்தாபகரான ஜினருக்கு (மகாவீரர்க்கு) முக்கியம்.

இப்படிப்பட்ட கொள்கையை உடைய ஜைனனான அமரசிம்மன் ஆசாரியாளிடம் வாதப் போருக்கு வரும்போது, “நான் ஒரு திரைக்குப் பின்னாலிருந்துதான் உம் கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்வேன்” என்றான்.

ஆசாரியாளும் இதில் உள்ள ரகசியத்தை ஆராய்ச்சி செய்து பார்க்காமல் ஒப்புக்கொண்டார்.

ஸ்ரீ சங்கர பகவத் பாதர்களும் அமரசிம்மனுக்கும் வாதப் போர் ஆரம்பித்தது.
_________________________________________________________________________________

Swamy Denotes Only Kumara Swamy (Part 1)

We have made the word Swamy as a common name to denote God in general. Parameswaran is also Swamy, Maha Vishnu is also Swamy, Vigneswara is also Swamy — We call all Gods as Swamy. The Supreme Paramathma or the Parashakthi, who assumes no form like any of these Gods but permeates in everything and has become all substances themselves, He who is called as God by any other religion, is also called as Swamy.

But in reality, only one person is entitled to get this name “Swamy”. All other “Swamies” that we are referring to, have only borrowed from that one person, His very name itself and have kept it for themselves too.

That true “Swamy” is only Subramanya; He who is fondly called as “Murugan” and “Murugapperumaan” in this Tamizh nation. He is God in the form of a child; Kumaraswamy.

“Why do you say He is the only Swamy?”, you may ask. I’m speaking with a proof found in “Amarakosham”.

Aren’t there books called “Agarathi” and “Nigandu?”  in Tamizh? Amarakosham is the name of a popular Agarathi (dictionary) in Sanskrit. They call it shortly as “Amaram”. The book and its author need to be explained a little here. Of course there is not a direct link between this and Subramanya Swamy. But then I’m mentioning this here as it has a lot of interesting matters. The greatness of our Bagawadpadal, the relationship between various religions — everything is expressed in it and that is the reason for my discussing it now.

The name of the Agarathi (dictionary) is “Amarakosham”, I had said. “Kosham” means “Treasure”. The book which contains a treasure of phonetic groups and society of words came to be called as “Kosham”. Even though there are so many “Koshams” in Sanskrit, the most popular one is this Amarakosham only.

How did the name “Amara” come into being? Sanskrit is called as Dheva Basha (language of the Devas or Gods); as the Dhevas consume Amirtha (nectar), they are called “Amarar”; therefore Dheva Basha, their language, is called Amara Basha.

In accordance with this, Sanskrit language too somehow stays eternally defying all efforts to do away with it by calling it a “dead language”. It may set you thinking if Amarakosham is just a Kosham in Amara Basha.

But, this Kosham didn’t get the name “Amaram” because of this. It derived its name Amaram only from the author who created it. It came to be called as Amarakosham because it was worked upon by a person called Amarasimman.

Amarasimman is an extremely intelligent person. If we look at this dictionary, we would be amazed by his interest in intellectuality.  He has such a clear understanding about each and every matter and explains their meanings efficiently. He was not a Hindu. He was a Jain.

There are quite a lot intellectuals among Jains. They have a special place in literature. In Tamizh there is a lot of Jainist connection in the five great epics. Epics like Chinthamani and Valayaapathy, which are filled with literary essence, are all Jain texts only. Apart from the five epics in Sanskrit called “Panja Kaaviyams” which are common to all, the Jains have a separate set of “Panja Kaaviyams” for themselves, relevant to their own religious views.  This King Amarasimman has also written innumerable Jain texts. But it would be surprising to note that the only text among them that has survived to this day is this dictionary which ironically happens to be non religious. The reason for making even this one text available is our Sri Adi Shankara, whom the Jains considered as their hard core enemy.

Sri Adi Shankara travelled across the whole of Bharatha Desam, refuted the principles of many religions and established Vaidiha Madham, didn’t He? During this Dhikvijayam, He had met Amarasimman too. The principle of Bagawadpadal is, “there is only one Sathyam, the Ultimate Truth. Only this assumes many forms. We ought to melt in that one and only Ultimate and become one with it”. Buddhists generally hold that everything is Shunyam (void or emptiness) and Maya (Illusion). Though Adhi Acharya too seems to speak of the same state of Shunya when He says “it is because of Maya that the only Paramporull (Superior being) appears to be many. If this outlook goes away, everything will disappear”, what He emphasised was not the “non-existent” (Shunya) Maya; ‘after this state goes away, there exists the one and only Ultimate Truth as a permanent and never-ending  Purnam (complete state) and it is this that our Acharyll established as the final and ultimate stage. Buddhism stops just with Shunyam. That there is one thing which is Puranam (perfect and complete) is important for Acharyall. There is nothing is what is important for Buddha. There may be something (Asthi); there may be nothing (Nasthi); there may be something existent and non-existent at the same time is important for Mahavira, the Founder of Jainism.

Amarasimman, with such a principle as this, while coming to debate with Acharyall, said, “I will stand behind a screen and answer your questions.”

Acharyall too accepted his demand without analysing the secret behind it.

A war of debate began between Acharyaall and Amarasimman.

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems