Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – The last chapter from this decisive section of Vol 1. In this chapter Periyava stresses on the need for adhering to one’s own swadharma including wearing one’s religious symbols externally, how things were in olden days. There are a few thought provoking points that Periyava put forth towards the rationalists; wraps up the section by telling us what his duty is towards the cause.

Many Jaya Jaya Sankara to our sathsang seva volunteer Shri.Sridhar Thiagarajan for the great translation. Rama Rama

சநாதன தர்மமே சங்கரர் தரும் நெறி

“நாய்க்குக் கெட்ட பெயர் சூட்டித் தூக்கில் போடு” (Give the dog a bad name and hang it) என்று ஆங்கிலத்தில் ஒரு வசனம் சொல்வார்கள். நாய் நன்றியறிதலும் விசுவாசமும் உள்ள பிராணி. அதைத் தூக்கில் போடுவதை யாரும் ஒப்புக் கொள்ள மாட்டார்கள். அதனால் அதற்கு ஒரு கெட்ட பெயரைக் கொடுத்துவிட்டு, எவனோ தூக்கில் போட்டான் போலிருக்கிறது!

நவீன நாகரிக சீர்திருத்தக்காரர்கள் நமது தர்ம சாஸ்திரங்களின் விஷயத்தில் இதையேதான் செய்கிறார்கள். யுகாந்திரமாக, இந்தத் தேசத்துக்குப் பரம க்ஷேமத்தைச் செய்துவந்த அந்த தர்மங்களால் ஏதேதோ கொடுமைகள் நேர்ந்ததாகச் சொல்லி, கெட்ட பெயரை உண்டாக்கி, அவற்றைத் தூக்கில் போடப் பார்க்கிறார்கள். நம் சனாதன சாஸ்திரங்கள் வரையறை செய்து தந்த சமூகப் பாகுபாடு (வர்ண தர்மம்) கூடாது என்று சிலருக்குத் தோன்றுகிறது. எனவே, தர்ம சாஸ்திரங்களால் வாஸ்தவத்தில் ஏற்படாத கொடுமைகளை இவர்களாகக் கற்பித்துச் சொல்கிறார்கள். ‘நம் தேசத்தில் இன்னின்னார்தான் இன்னின்ன காரியம் செய்யலாம் என்ற அதிகார பேதத்தால் ஜனங்கள் பிரிந்து பிரிந்து போனார்கள். இதனால் ஹிந்து சமூகத்தில் ஒற்றுமை இல்லை; இதனால்தான் நம்மை அன்னிய தேசத்தார் பல முறை ஜயிக்க முடிந்தது’ என்று சொல்கிறார்கள். இது துளிக்கூடச் சரியில்லை.

பொது எதிரி வந்தபோது நம் தேசத்து ராஜாக்களுக்குள் ஒற்றுமையில்லாமல் இருந்திருக்கலாம்; ஆனால் ஜனங்களிடையே பரஸ்பரம் பேதம் இருந்து, அவர்கள் எதிரிக்கு உதவி செய்ததாகச் சொல்வதற்குக் கொஞ்சம்கூட சாட்சியம் இல்லை. பேதங்கள் போகவேண்டும் என்று சொல்கிற இப்போதுதான் உண்மையில் பேதமும் துவேஷமும் உக்கிரமாக இருக்கின்றன. இதற்கு மாறாக, சௌஜன்யத்தையே சமீப காலம்வரை கண்கூடாகப் பார்த்தோம். இரண்டு கிராமங்களுக்கிடையில் ஏதோ ஒரு வயல், வரப்பு, வாய்க்கால் அல்லது கோயில் பற்றிப் பாத்தியதை சண்டை வந்தால், அந்தந்த கிராமத்திலும் உள்ள அக்கிரகார ஜனங்களிலிருந்து சேரி மக்கள் வரையில் எல்லோரும் ஒரு கட்சியாகத்தான் நிற்பார்கள்; இந்தக் கிராமத்தில் உள்ள ஒருவன் தன் ஜாதியைச் சேர்ந்த எதிராளிக் கிராமத்தானோடு சேரவே மாட்டான். கிராமத்து விஷயமே இப்படி என்றால் தேசத்தின் விஷயத்தில் சொல்லவே வேண்டாம்.

சின்னச் சின்ன சமூகங்கள் தங்களுக்குள் கட்டுப்பட்டு ஒழுங்காக இருக்க முடிந்தது. அவரவருக்கும் தங்கள் சமூகத்தைப் பற்றிப் பெருமையே இருந்தது. அவரவரும் தங்கள் விவகாரங்களைக் கவனித்துக்கொள்ள தனித்தனி நாட்டாண்மை வைத்திருந்தார்கள். ஒருத்தன் தப்புத்தண்டா பண்ணிவிட்டால் நாட்டாண்மைக்காரர்கள் அவனைத் தங்கள் சமூகத்திலிருந்து பிரஷ்டம் செய்து விடுவார்கள். அவரவருக்கும் தங்கள் சமூகத்தில் கௌரவ புத்தியும், மனமார்ந்த பிடிமானமும் இருந்ததால் பிரஷ்டம் செய்யப்படுவதைப் பெரிய அவமானமாக எண்ணினார்கள். இதுவே அவர்களைத் தப்புத் தண்டாவிலிருந்து தடுக்கும் பெரிய சக்தியாக இருந்தது. இப்போது எல்லா சமூகங்களையும் மனமார்ந்த பிடிமானத்தோடு சேர்த்துப் பிடித்து வைக்க எந்த ஸ்தாபனமும் இல்லை. கட்டுக்கடங்காத ஒரே பெரிய அமைப்பில் இது சாத்தியமும் இல்லை. விளைவு: குற்றங்கள் கூச்சமில்லாமல் நடக்கின்றன; போலீஸின் வேலை அதிகமாகிக் கொண்டே இருக்கின்றது. சாஸ்திரங்களை எதிர்க்கிறவர்கள் இதை எல்லாம் யோசிக்க வேண்டும்.

எதற்கும் எதிர்ப்பு இருக்கத்தான் செய்யும்; அதுவே நல்லதும்கூட. எதிர்ப்பு இருந்தால்தான் நம் நிறை குறை சரியாக வெளியாகும். நம்மை ரக்ஷித்துக் கொள்வதில் விழிப்பும் இருக்கும். ஆனால் எதிர்ப்பு என்கிற பெயரில் இல்லாத கெடுதல்களைச் சொல்லி நல்லதைத் தூக்கில் போடக்கூடாது.

இல்லாததைச் சொல்வதற்கு இன்னோர் உதாரணம். நெற்றிக்கு இட்டுக் கொள்வது சிலருக்கு நாகரிகமாக இல்லை. நெற்றிக்கு இடுவதை ‘ஜாதி அடையாளம்’ என்று கெட்ட பெயர் தந்து தூக்கில் போடப் பார்க்கிறார்கள். வாஸ்தவத்திலோ, விபூதி பூசுகிறவர்களில் பிராம்மணரிலிருந்து தீண்டாதார்வரை சகல ஜாதியாரும் உள்ளனர். இப்படியே நாமம் போடுபவரிலும் எல்லா ஜாதியாரும் இருக்கிறார்கள். எல்லாம் விஷ்ணு வடிவமான மண்ணில் தோன்றி மண்ணில் முடிவது என்பதற்கு அடையாளமே திருமண். சரீரம் பஸ்மமான பின்னும் சாசுவதமாக இருக்கிற சிவமயமான பரமாத்மாவிற்கு அடையாளம் திருநீறு. இப்படிப்பட்ட தத்துவச் சின்னங்களை கெட்ட பெயர் சூட்டித் தூக்குபோடலாமா?

பழைய தர்மங்களை எல்லாம் முறிவுபடாமல் காப்பாற்றப் பிரயத்தனப்பட வேண்டும் என்று எங்களுக்கு ஸ்ரீ சங்கர பகவத்பாதர்கள் ஆக்ஞை இட்டிருக்கிறார்கள். அவர் பெயரை நான் வைத்துக் கொண்டிருப்பதால்தான் நீங்கள் இங்கு வருகிறீர்கள். அவருடைய ஆக்ஞையை உங்களுக்கு தெரிவிக்க வேண்டியது என் கடமை. ஆக்ஞையைக் காரியத்தில் நிறைவேற்றுவதும், நிறைவேற்றாததும் ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும். சாஸ்திர வழக்கங்கள், லோக க்ஷேமம், ஆத்ம க்ஷேமம் இவற்றைக் கருதியே வகுக்கப்பட்டவை என்பதையாவது உங்களுக்குப் புரிய வைக்கப் பார்க்கிறேன்.

__________________________________________________________________________________

Sanatana Dharma is the Precept laid down by Sankara

There is an English proverb “Give the dog a bad name and hang it”.  Dog is a faithful animal and is also grateful.  Nobody will agree to hang it by the noose.  Hence it seems like somebody gave it a bad name and hanged it!

Modern reformists are doing the same thing with our religion.  There is an attempt to bring disrepute to those Dharmas, which for aeons conferred prosperity to this nation, stating that atrocities have been committed because of them.  Some feel that the VARNA DHARMA or caste system delineated by our Sanatana Dharma should be prohibited.  Hence, they assume and attribute the atrocities to Dharma sastra.  They say that, “In our country people were divided based on the limitations ascribed to the activities they could perform.  Hence there is no unity in the Hindu community and this is the reason why foreigners were able to win over us many times.”  This is completely baseless.

Our kings might not have been united against a common enemy, but to say that the common man helped the enemies is completely unsubstantiated.  It is only now, when they talk about wanting to remove differences that differences and anger is simmering more.   In sharp contrast, till the recent past we only saw congenial living.  Even when differences arose between two villages about temple, canal or fields, the entire community of one village would stand together against the other.  A person of one community from one village would never support his community from the other village, going against his own community.  If matters relating to village is like this, there is no need to mention about the country.

Small communities were able to live as organized disciplined units.  They were also proud of their society.  They had their respective village headman to look after their affairs.  If somebody committed a mistake, the headman would even excommunicate such a person.  Since they were proud of their society and had a great attachment, excommunication was considered a great insult.  This by itself was a deterrent to committing crimes and mistakes.  Now there is no institution to bind people of different communities with such a sense of pride.  This is not possible too in a very large group which is totally beyond control.  As a consequence, crimes occur shamelessly; the role of police keeps increasing.  People who oppose sastras should think of all these.

Everything will have opposition; and it is good as well.  Only a strong opposition can highlight our strengths and weaknesses.  We will also be alert to safeguard ourselves.  But in the name of opposition we should not attribute non-existent flaws and let the good be hung by the noose.

Another example of such false propaganda.  Some people feel it is not modern and trendy to apply the symbol on the forehead.  This is blamed as “Caste identification” and they want to discard this.  In reality, everybody from Brahmin to Harijan apply the Vibhuti.  Similarly in the case of Naamam also.  To signify that every being is a part of Vishnu originating in earth and sublimating back in earth, is called “THIRUMANN”.  Even after the body is burnt to ashes, the one that remains as Siva is indicated by Vibhuthi (Thiruneeru).  Can such philosophical symbols be given a bad reputation and hanged?

Sri Sankara Bhagavadpada has instructed us to attempt to protect the old Dharmas from being destroyed.  You all come here only because I have his name.  It is my duty to make you aware of his precepts.  To follow these instructions or not, let that remain aside.  Let me attempt to explain to you that the traditions of sastra were all laid down only keep in consideration, the spiritual welfare and the welfare of all beings in the world.

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems