Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – Understanding one’s level and staying humble is one way to reach Paramathma as beautifully explained by Sri Periyava in this great chapter.

Anantha Jaya Jaya Sankara to Smt. Parimala Raghavendra, our sathsang seva volunteer for the great translation. Ram Ram

எதிர்கொண்டு அழைப்பான்!

சமுத்திரம் ஆடாமல் அசையாமல் இருக்கிறபோது ஒரு காற்று அடித்தால் உடனே அதில் ஜலத்துளிகள் குமிழ்களாகத் தோன்றுகின்றன. இன்னோரு காற்று அடிக்கிறபோது அந்தக் குமிழ்கள் உடைந்து போகின்றன. பரமாத்மா ஆடாத அசங்காத சமுத்திரம் மாதிரி. மாயை என்கிற காற்றினால் அதிலே ஜீவாத்மாக்கள் என்கிற நாமெல்லாம் குமிழ் மாதிரி தோன்றியிருக்கிறோம். ஆசாரியாருடைய கடாக்ஷம் என்கிற நல்ல காற்று நம்மேல் பட்டால் குமிழ் உடைந்து ஜலத்துளி சமுத்திரத்தோடு ஐக்கியமாகி விடுவதுபோல், நாமும் பரமாத்மாவிடம் இரண்டறக் கலந்து விடுவோம்.

சமுத்திர ஜலம் என்றென்றும் அளவு குறையாமலேதான் இருக்கிறது. அதிலிருந்து ஆவி பிரிந்து சென்று மழையாகி, உலகத்தில் பலவிதங்களில் நதி, ஓடை, வாய்க்கால், ஏரி, குளம், கிணறு என்று ஜலாசயங்களாக ஆகின்றன. சமுத்திரம் வற்றுவதில்லை. அதில் புதிதாக வெள்ளம் வருவதுமில்லை. அதிலிருந்து வந்த ஆறு குளங்கள் வற்றலாம்; அல்லது இவற்றில் வெள்ளம் வரலாம். வெயில் நாளானால் வீட்டுக் குழாய்களில் ஜலம் இல்லை; ரெட்ஹில்சில் ஜலம் இல்லை என்கிறோம். மழைக்காலத்தில் கோதாவரியில் வெள்ளம், காவேரியில் உடைப்பு என்று பேசுகிறோம். ஆனால் சிருஷ்டி காலத்தில் இந்த உலகத்தில் எத்தனை ஜலம் இருந்ததோ அதில் ஓர் இம்மிகூட – க்ரெயின் கூட – இன்றுவரை குறையவில்லை, கூடவும் இல்லை. பணக்காரர்கள் சிலர் நிலத்தை விற்று வீடு வாங்குவார்கள்; வீடுகளை விற்று பாங்கில் போடுவார்கள்; பாங்குப் பணத்தை ‘ஷேர்’களாக மாற்றுவார்கள். மொத்தச் சொத்து மாறாது. அவற்றின் ரூபம் தான் பல விதங்களில் மாறும். எல்லாவற்றையும் கூட்டினால் கணக்கு சரியாக இருக்கும். அப்படியேதான் லோகத்தில் உள்ள மொத்த ஜலம் சமுத்திரத்தில் இருக்க வேண்டும். இல்லாவிட்டால் மேகத்தில் இருக்க வேண்டும். அல்லது நதியாக, ஏரி, குளங்களாக இருக்க வேண்டும்.

பரமாத்மா பலவாகத் தோன்றியிருக்கிறார். தோன்றிய பின்னும் சமுத்திரம் மாதிரி கூடாமல், குறையாமல் இருக்கிறார். நமக்குக் கூடுதல், குறைவு எல்லாம் உண்டாகிறதாகத் தோன்றுகிறது. ஆனால் உள்ளது ஒன்றேதான் என்ற ஞானம் வந்தால், எங்குமே கூடுதலும் இல்லை, குறைவும் இல்லை.

ஜலத்தை திருஷ்டாந்தமாக வைத்துப் பரமாத்ம ஜீவாத்ம ஸம்பந்தத்தைச் சொல்லும்போது நதிகளைப் பற்றி விசேஷமாகச் சொல்ல வேண்டும். சமுத்திர ஜலம் மழையாகி அதிலிருந்து ஏரியும், குளமும், குட்டையும், கிணறும் உண்டாகின்றன. இவை மறுபடியும் சமுத்திரத்தில் கலப்பதில்லை. ஆனால், எல்லா நதிகளும் சமுத்திரத்தையே தேடி வந்து கலந்து விடுகின்றன. வடக்கே ஒரு நதிக்கு ‘ஸோன்’ என்று பெயர். ‘சோணம்’ என்றால் சிவப்பு. இந்த நதி சிவப்பான மண் வழியே ஓடுகிறது. ஆந்திராவில் கிருஷ்ணா நதி இருக்கிறது. ‘கிருஷ்ண’ என்றால் கறுப்பு. இந்த நதி கறுப்பு மண் மீது ஓடுகிறது. ‘கங்கை’ என்றால் வெளுப்பு. இதுவும் அது ஓடிவருகிற பிரதேசத்தைப் பொறுத்து ஏற்பட்ட பெயர்தான். மூன்றும் ஒரே சமுத்திரத்தில்தான் கலக்கின்றன. சிகப்பு ரஜோ குணம், கறுப்பு தமோ குணம், வெள்ளை ஸத்வ குணம். மனசானது முக்குணங்களில் எதில் பாய்கிறதோ, அதை ஒட்டி ஜீவாத்மாவின் சுபாவம் அமைகிறது. எப்படியானாலும், கடைசியில் பரமாத்ம சமுத்திரத்தில்தான் கலந்தாக வேண்டும்.

Water finds its level—`தொடர்புடைய நீர்ப்போக்கு ஒரே மட்டத்தில் இருக்க முயலும்’ என்பார்கள். மலை உச்சியில் மழை பொழிந்து நதி உண்டாகிறது. அங்கிருந்து கீழே கனவேகமாக, ஒரே இரைச்சலோடு நதி விழுகிறது. பூமியில் ஓடும்போது அத்தனை சத்தம் இல்லை. முடிவில் சமுத்திரத்தில் கலந்தபின் சத்தமே இல்லை. அப்போதுதான் நதி தன் லெவலுக்கு வருகிறது. அதாவது லெவலுக்கு வந்தவுடன் பரம சாந்தமாகிறது. எதிலுமே சரி, லெவல்—அதாவது அளவு அறிந்து, அந்த மட்டத்தோடு நிற்கிற மனோபாவம்—வந்தால்தான் சாந்தம் உண்டாகும். லெவலுக்கு மீறிச் செய்கிற ‘தாட்பூட்’ காரியங்கள் பிறருக்குப் பிரமிப்பூட்டலாம். ஆனால் இதனால் நாமே நம் சாந்தியைக் குலைத்துக் கொள்வதுதான் பலன். உருட்டல், புரட்டல், இரைச்சல் எல்லாவற்றையும் குறைத்து அடக்கமாக வருகிற நதியை சமுத்திரம் எதிர் கொண்டு சென்று வாங்கிச் செல்கிறது. இதனால்தான் நதியின் சங்கம ஸ்தானங்களுக்குச் சிறிது தூரம் முன்னாலிருந்தே உப்புக் கரிக்கிறது. நாம் லெவலை மீறாமல், அடக்கமாகச் சென்றால், பரமாத்ம சமுத்திரமும் நம்மை எதிர் கொண்டு அழைத்துப்போய் தனக்குள் அடக்கம் செய்து கொண்டு விடும்.

He will come and invite us!

When an ocean is still and motionless and when there is a sudden breeze, immediately water droplets appear in the ocean in the form of water bubbles. When the breeze again hits the ocean, those water bubbles tend to break.  The Supreme God (Paramatma) is like a Still Ocean.  Due to the breeze called Maya, we, the Jeevatmas appear like the water bubbles.  Just as the water bubbles break, become water droplets and merge into the ocean when the breeze hits them, the good breeze Guru’s Blessings will enable us to merge with the Divine (Paramatma).

The water level never decreased in the ocean. The water in it gets evaporated and gets converted into rain showers and as a result rivers, ponds, wells and some other water bodies are formed.  Even in this process, the ocean never loses the water content.  Also there is no addition of water to the ocean in the form of flood. The rivers, ponds etc formed out of the ocean might drain at some point of time or there might be floods due to the overflow of water in these water bodies.  We observe that there is scarcity of water in summers and hence witness acute shortage of water. Even in Red Hills, there is scarcity of water.  During rainy season, we witness floods in River Godavari and demarcation in River Cauvery.  However during the Shrushti (Creation) whatever was the amount of water, the level has not reduced even a grain.  And not even increased too.  Few rich people buy houses by selling the land, they sell house and deposit that money in the bank, convert the deposited money into shares.  In the process of all these, the nature of asset keeps changing but the net value of the asset (in whatever form) will not change.  In the same manner, the entire water content should be in the ocean, else it should be in the clouds or in the form of rivers, ponds etc.

Bhagawan has manifested himself in various forms. Even after the manifestation, just like the ocean, He neither reduces nor increases.  We may feel some difference, but if one gains the wisdom that everything is one and the same, there is neither excess nor shortage.

While using the example of water to explain the Paramatma Jeevatma relationship, the importance of rivers need to be emphasized. The ocean water gets converted to rain and becomes pond, well, and other water bodies. These do not merge with the ocean again. However all the rivers merge finally with the ocean. In the North, there is a river call ‘Soan’.  Sonam means red. This river flows through red soil. In Andhra, Krishna river flows.  Krishna means black. This river flows through black soil.  Ganga means Whiteness. This name was formed based on the place in which it flows. All the three rivers join in the same ocean. Red colour is attributed to Rajas Guna, black to Thamas, and white to Sathwa Guna.  Out of the three attributes, in whichever attribute the mind flows, the jeevatma tends to attain that attribute. At last, it has to merge with the Ocean of Paramatma.

Water finds its level – They say, ‘the water bodies which are connected will tend be at the same level’.  River gets formed as a result of rain at the top of the mountain.  It flows with a very high speed and sound from such an altitude. There is not much sound when the same water flows on the land.  More so, when it merges with the ocean there is absolutely no sound.  Only at that time the river reaches its level.  That is to say when it reaches its level, it becomes completely silent.  Always realizing one’s own level and being in that state brings about peace.  Doing things beyond one’s level may attract other’s attention and surprise, but this results in disturbing our own peace.  The ocean receives (invites) the river that comes on the land without any sound, speed, and force. This is the reason the water is salty just before the place where river merges in the ocean.  If we too don’t go beyond our level, be humble, and observe humility, the ocean of Paramatma embraces us and makes us merge with the Divinity. 

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems