Jaya Jaya Shankara Hara Hara Shankara – An exemplary incident that reminds us to shed Aacharya Bhedam (In-differences). I remember one incident in Maha Periyava Sapthagam by Sri Ganesa Sarmaji. Maha Periyava was giving darshan to devotees when Sri Bala Periyava was passing that way. Sri Periyava immediately tells devotees, “See Adi Sankarar is going there, Adi Sankarar is going there’.  In Deivathin Kural also I remember Periyava saying all Aacharyas in Sri Bhagawadpadha’s lineage is none other than Sri Adi Sankarar himself. Parama Adwaitham! The last two paras carries that message. Vandhe Guru Paramparam! Thanks to our Sathsang volunteer seva member for the translation. Ram Ram

”எங்கிட்ட வேண்டிண்டா!”

பெரியவாளே கதி! என்றிருக்கும் குடும்பங்களில், ஸ்ரீ வேதநாராயணன் குடும்பமும் ஒன்று!  1986-ல் பம்பாயில் உள்ள ‘கார்’ ரோடில் ஸ்ரீ ராமநவமி உத்ஸவத்தில் நடந்த உபன்யாஸத்தை கேட்கச் சென்றார் வேதநாராயணன். உபன்யாஸம் ஆரம்பித்த கொஞ்ச நேரத்திலேயே, இவருக்கு உடம்பை என்னவோ பண்ண ஆரம்பித்தது! இன்னதுதான் என்று சொல்லத் தெரியாத ஒரு உபாதை! உபன்யாஸத்தில் மனஸ் லயிக்கவில்லை. உடனேயே எப்படியாவது வீட்டுக்கு சென்றுவிடலாம் என்று எழுந்து வெளியே வந்தார்.

ஆட்டோவிலோ, டாக்ஸியிலோ போக தயக்கமாக இருந்தது. பஸ்ஸில் சென்றால், பக்கத்தில் சுற்றி பலபேர் இருப்பார்களே! என்ற தைர்யத்தில், வீட்டுக்குப் போக பஸ்ஸில் ஏறிவிட்டார். முன்ஜாக்ரதையாக, தன்னுடைய பெயர், அட்ரஸ், ஃபோன் நம்பர் எல்லாவற்றையும் ஒரு பேப்பரில் எழுதி, ஷர்ட் பாக்கெட்டில் வைத்துக் கொண்டார். வழியில் ஏதாவது ஆகிவிட்டால்? என்ற பயம்!

சரீரம் ஏதோ உபாதையிலிருந்தாலும், இத்தனை கார்யத்தையும் கைகள் செய்து கொண்டிருந்தாலும், மனஸ் மட்டும், விடாமல் விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமத்தை பாராயணம் பண்ணிக் கொண்டிருந்தது.

அவருடைய காலனிக்குள் சென்றதும்,  அவருடைய வீட்டுக்கருகில் குடியிருக்கும் டாக்டர், எதிரே வந்தார்…. இவரைப் பார்த்ததும்,

“என்ன? ஸார்… ஒரு மாதிரி இருக்கேளே? ஒடம்புக்கென்ன?..”

கேட்டுவிட்டு, கையோடு தன்னுடைய வீட்டுக்கு அவரை அழைத்துச் சென்று, அவருடைய ரத்த அழுத்தம் நாடி  எல்லாம் செக் பண்ணினார். டாக்டரின் முகம் ஸரியாக இல்லை! கலவரமடைந்து இருந்தது!

”பிரஷர் ரொம்ப ஜாஸ்தியா இருக்கே! ஒங்களுக்கு ஏதாவது ஹார்ட் ப்ராப்ளம் உண்டா?…”

“எனக்குத் தெரிஞ்சு அப்டியொண்ணும் இல்ல…..டாக்டர்”

“நீங்க இப்போதானே வெளிலேர்ந்து வந்திருக்கேள்! ரொம்ப டயர்டா இருப்பேள்….. வாங்கோ! நானே வீட்டுல கொண்டு விடறேன். அப்றம் கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு, மறுபடியும் வந்து செக் பண்றேன்……. பேசாம படுத்துண்டு ரெஸ்ட் எடுங்கோ! ப்ரஷர் எறங்கலேன்னா… ICU-லதான் சேக்கணும்…..”

டாக்டர் துணைக்கு வர, வீட்டுக்கு சென்றார். அவர் மனைவியிடம் விஷயத்தை சொன்னார் டாக்டர். அவளோ நேராக பெரியவா முன்னால் போய் நமஸ்காரம் செய்தாள்.

“பெரியவா….. எனக்கு ஒண்ணுமே தோணல! ஒங்கள விட்டா….. எங்களுக்கு கதி யாருமில்ல! நீங்கதான் எங்களோட பகவான்.! …..நீங்கதான் அவரை காப்பாத்தணும் …..அவர் ஒங்களோட பொறுப்பு!  எனக்கு மாங்கல்ய பிச்சை போடுங்கோ! பெரியவா….. ஒங்களையே நம்பியிருக்கேன்…”

‘அப்பீல்’ போட்ட இடம் ‘ஶ்ரீஶ்ரீமேரு’வாச்சே!

அரைமணி நேரம் கழித்து வந்து, டாக்டர் செக் பண்ணினால், ப்ரஷர் குறைந்திருந்தது!

“நன்னா…..ரெஸ்ட் எடுங்கோ! ஒண்ணும் பயமில்ல! காலேல வந்து பாக்கறேன்…”

வேதநாராயணனும், பெரியவாளுக்கு நமஸ்காரம் பண்ணிவிட்டு, படுத்துக் கொண்டார்….. நன்றாகத் தூங்கினார். மறுநாள் காலை, டாக்டர் மறுபடியும் வந்து செக் பண்ணினார்.

“ப்ரஷர் ரொம்ப நார்மலா ஆய்டுத்து! ஆனா, ஒருவாரம் ஆஃபீஸ் போக வேணாம்…. நன்னா ரெஸ்ட் எடுங்கோ!..”

ஹார்ட் ஸ்பெஷலிஸ்ட் வீட்டுக்கு வந்து பார்த்துவிட்டு, “ஒண்ணும் பயப்பட வேணாம்…” என்று சொல்லிவிட்டுப் போனார்.

இனிமேத்தான் ‘ஹை லைட்’ !

மறுநாள் வேதநாராயணன் வீட்டு டெலிபோன் ‘ரிங்’கியது… அவர்களுக்குத் தெரிந்தவர்கள் பேசினார்கள்!

“ஹலோ! நா…..புதுக்கோட்டை ராஜம்மா மாமியோட பொண்ணு, ராஜேஸ்வரி பேசறேன்… காஸி போய்ருந்தேன்! முந்தாநாள், காஸி ‘ஹனுமான் காட்’-ல, வஸந்த நவராத்ரி.. புதுப் பெரியவாளுக்கு பிக்ஷா வந்தனம் பண்ணினோம்! பிக்ஷா வந்தனம் ஆனதும், புதுப் பெரியவா எனக்கு  ப்ரஸாதம் குடுக்கறச்சே, எங்கிட்ட தனியா ஒரு குங்கும ப்ரஸாதத்தை குடுத்துட்டு சொன்னார் ….

“பம்பாய் போனவொடனே….இந்த ப்ரஸாதத்தை வேதநாராயணன் ஆத்துல கொண்டு போய்க் குடு! அவனோட பார்யாள்… எங்கிட்ட வேண்டிண்டா! அவளைக் கவலைப்பட வேண்டான்னு நா…சொன்னதா சொல்லு!…”

அப்டீன்னு சொல்லிட்டு, கண்ணை மூடிண்டு ப்ரார்த்தனை பண்ணிண்டு, இந்த ப்ரஸாதத்தை அனுக்ரஹம் பண்ணி அனுப்பியிருக்கா!… ஸாயங்காலம் கொண்டு வந்து தரேன்!…”

வேதநாராயணனும், அவர் மனைவியும் அந்த ‘தெய்வாநுக்ரஹ சுமையை’ தாங்க முடியாத உணர்ச்சியில் தள்ளாடினார்கள்! அவள் வேண்டிக் கொண்ட நேரமும், காஸியில் [புது]பெரியவா ப்ரஸாதம் அனுக்ரஹித்த நேரமும் ஒன்றே!

“பெரியவா….. எனக்கு ஒண்ணுமே தோணல! ஒங்கள விட்டா…..எங்களுக்கு கதி யாருமில்ல! நீங்கதான் எங்களோட பகவான்.! …..நீங்கதான் அவரை காப்பத்தணும் ….. அவர் ஒங்களோட பொறுப்பு! ..எனக்கு மாங்கல்ய பிச்சை போடுங்கோ! பெரியவா….. ஒங்களையே நம்பியிருக்கேன்…”

மஹாபெரியவா முன் மனமுருகி வேண்டிய மாங்கல்ய பிச்சையை, புதுப் பெரியவா அனுக்ரஹித்துவிட்டார்! தந்தையும்-மகனும், குருவும்-சிஷ்யனும் ஒன்றே! என்பதை இங்கே பொட்டில் அடித்த மாதிரி புரிய வைத்தார். நமக்குத்தான் எத்தனை அடி வாங்கினாலும் புரியாதே!

கடவுள் மேல் நமக்குள்ள நம்பிக்கையும், அன்புமே, ஒரு குருவுருவில் நம் முன் தோன்றுகிறது! குருவின் உன்னதமான மஹத்வத்தை அறிந்து கொள்ளும் அறிவில்லாமல், குருவின் வடிவங்களில் பேதங்களை, த்வேஷங்களை காண்கிறோம்.

நமக்கு ஏதோ எல்லாம் தெரிந்தது போல், எந்த குருவையும் நிந்தனை செய்தாலும், கேலி செய்தாலும், அது ஸாக்ஷாத் மஹா பெரியவாளையே நிந்தனையும், கேலியும் செய்வதாகும்!

“She prayed to me”

Shri Vedanarayanan’s family was one of those which considered Periyava as the ultimate refuge. In 1986, Shri Vedanarayanan went to Khar Road in Mumbai during the Sri Rama Navami Festival, to listen to a discourse.

Within a short time of the discourse having started, he felt a physical discomfort but could not identify what the discomfort was about. Because of this , he could not concentrate on the discourse and came out, having decided that he would somehow reach home.

He hesitated to take an auto or a taxi and decided to take a bus, since there would be other people around him in the bus. As a precaution, he wrote his name, address and phone number on a piece of paper and put it into his shirt pocket. He was afraid that something untoward might happen on the way home.

The physical body was facing discomfort, the hands were doing these things, but the mind was constantly chanting the Vishnu Sahasranamam.

As he reached his colony, he met a doctor who stayed close by. The doctor looked at him and asked “ You are not looking normal. What is wrong with you?” Having asked this, the doctor took him to his house and checked his pulse and blood pressure. The doctor looked very concerned.

“The pressure is very high! Do you have a heart problem?”

“As far as my knowledge goes, I do not have any.”

“You have just come from outside. You are probably tired. Come ,  I will drop you at your house. I will come again after half an hour and check you up. You lie down and take rest. If the pressure does not come down, you may have to be admitted into the ICU.”

With the doctor by his side, he went home. The doctor informed his wife of the issue. She straight away went to Periyava and did namaskaram.

“Periyava! I am unable to think! Apart from you we have no other refuge! You are our God! You have to save him! He is your responsibility! Please grant me Mangalya Pichai! Periyava! I have only you to trust!”

The appeal of course, was to the ‘Sri Meru’!

Half an hour later, when the doctor came again to check, the blood pressure had reduced.” Take good rest. Nothing to worry. I will see you in the morning.”

Vedanarayanan did namaskaram to Periyava and went to bed. He slept well.

The next morning the doctor came again and checked him. “ Pressure is normal. But do not go to the office for a week. Take complete rest.”

The  Heart Specialist came home to check up and assured “ Nothing to worry.”

Now comes the Highlight!

Vedanarayanan’s telephone rang the next day. Their acquaintance spoke:

“Hello! I am Rajeshwari, daughter of Pudukkottai Rajamma mami. I had been to Kashi. The day before yesterday, at the Hanuman Ghat in Kashi, Vasantha Navaratri was celebrated. We did Biksha Vandanam to Pudu Periyava . While giving me prasadam after the Biksha Vandanam, Pudu Periyava also gave a kumkuma packet and said:

‘As soon as you reach Bombay, give this prasadam at Vedanarayanan’s house. His wife prayed to me. Tell her that I have said she should not worry.’

He said this, closed his eyes in prayer, blessed this prasadam and has sent it. I will come over in the evening and give it to you”.

Vedanarayanan and his wife were overwhelmed by this ’divine burden’. Pudu Periyava had granted the prasadam at the same time that she had prayed to Periyava.

“Periyava! I am unable to think! Apart from you we have no other refuge! You are our God! You have to save him! He is your responsibility! Please grant me Mangalya Pichai! Periyava! I have only you to trust!”

The Mangalya Pichai which was sought wholeheartedly from Maha Periyava was granted by Pudu Periyava.

The principle that Father-Son, Guru-Sishya  are one and the same has been strongly emphasized here. We of course, are not capable of understanding this, in spite of repeated assertions.

The faith we have in God and our love for him is manifest in front of us in the form of Guru. Lacking the intelligence to know the greatness of the Gurus, we see differences and  dislikes in their forms.

If we assume we know everything and criticize and speak wrongly about a Guru, these are equal to criticizing and speaking wrongly about Maha Periyava himself.

Categories: Devotee Experiences

Tags: darisana anubavangal