‘பகவானின் உச்ச பெருமை பக்த சிரோன்மணிகள் மூலம் தெரிவதில்லை. பரம பதிதர்களால் தான் அது தெரிகிறது. அவனுடைய கல்யாண குணங்களில் உச்சியாக எதை சொல்லி ஸ்தோத்திரிகிறோம்? பதித பாவனன், பதித பாவனன் என்றுதானே? பரம பதிதராக சில பேர் இல்லாவிட்டால் அவர்களை பாவனப்படுத்தும் பெருமை, ‘பதித பாவனன்’ என்ற உச்சமான டைட்டில் அவனுக்கு எப்படி கிடைக்கும்?

அதற்காகத்தான் அவனே ஸ்ருஷ்டி லீலையில் அப்படி சிலர் இருக்க பண்ணுகிறான் என்று வைத்துக்கொள். நீ இப்போது பச்சாதாப பட்டு அவன் பக்கம் திரும்பி பார்க்கிறாய் இல்லயோ? இனிமேல் தன் டைட்டிலை ரட்சித்து கொள்வதற்கு ஆகவேண்டியதை அவன் பார்த்துக்கொள்வான். பதித அத்தியாயம் முடிந்தாயிற்று. இனிமேல் பாவனம் ஆகிற அத்யாயந்தான் என்று மனசை சமாதானம் ஆக வைத்துக்கொள்ளு.

‘என்கிட்டே வருகிறதுக்கு கூசவே கூசாதே. எல்லோருக்கும் நல்லது சொல்லி ஆறுதல் பண்ணத்தான் எங்களை ஆசாரியாள் வைத்திருக்கிறார். தாங்களாகவே சரியான வழியில் போகிறவர்களுக்கு நாங்கள் சொல்லிக் கொடுக்க என்ன இருக்கிறது? ஆகையினால், பகவானுக்கு பெருமை சேர்த்து கொடுக்கிற மாதிரியேதான், எங்களுக்கு எங்கள் காரியத்தை நாங்கள் முழு மூச்சோடு ஜெயித்து காட்டிய பெருமை ஏற்படணுமானால் அதற்கும் வழி தப்பினவர்கள் தான் சகாயம் பண்ணுகிறார்கள். நீ எனக்கு உபகாரிதான், அபகாரியில்லை. கூச்சப்படாமல் வந்துகொண்டிரு.’

அன்பின் அமுதம் அந்த நபரை மாற்றியது, ஆற்றியது.

– மைத்ரீம் பஜத, அண்ணா ஸ்ரீ. ரா. க. அவர்கள்