Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – A very important chapter where Sri Periyava explains that Ekadasi is the King of all Vrattas. Also, what Paapam one gets per our sastras if we eat rice on that day which has no atonement. Let’s leverage all the other options that our Periyava has given us and observe this fasting as much possible.

Many Many Jaya Jaya Sankara to our sathsang seva volunteer Shri ST Ravikumar for the translation. Ram Ram.

ஏகாதசியின் ஏற்றம்

வ்ரதோபவாஸங்களில் உச்ச ஸ்தானத்தில் இருப்பது ஏகாதசி.

ந காயத்ர்யா: பரம் மந்த்ரம் ந மாது: பர தைவதம் |

ந காச்யா: பரமம் தீர்த்தம் நைகாதச்யா: ஸமம் வ்ரதம் ||

‘காயத்ரிக்கு மேலே மந்தரமில்லை; அம்மாவுக்கு மேலே தெய்வமில்லை (தாயிற் சிறந்ததொரு கோயிலுமில்லை); காசிக்கு மேலே தீர்த்தமில்லை’ என்று சொல்லிக் கடைசியில் ‘ஏகாதசிக்கு ஸமானமாக வ்ரதுமெதுவுமில்லை’ என்று முடிகிறது. மற்றதற்கெல்லாம் ‘மேலே’ ஒன்றுமில்லை என்பதால் அவற்றுக்கு ‘ஸமமாக’ ஏதாவது இருந்தாலும் இருக்கலாம் என்று ஆகிறது. ஆனால் வ்ரதங்களை எடுத்துக்கொண்டால், அவற்றில் ஏகாதசிக்கு ‘மேலே’ மட்டுமில்லாமல், அதற்கு ‘ஸமமாக’க் கூட எதுவுமில்லையென்று ரொம்பவும் சிற்ப்பித்துச் சொல்லியிருக்கிறது.

அஷ்ட வர்ஷாதிக: மர்த்ய: அபூர்ணாசீதி வத்ஸர😐

ஏகாதச்யாம் உபவஸேத் பக்ஷயோ: உபயோ: அபி ||

என்று தர்ம சாஸ்த்ரம் கூறுகிறது. அதாவது மநுஷ்யராகப் பிறந்தவர்களில் எட்டு வயஸுக்கு மேல் எண்பது வயகுக்கு உட்பட்ட எல்லோரும் இரு பக்ஷங்களிலும் வரும் ஏகாதசிகளில் உபவாஸம் இருக்க வேண்டும் என்று அர்த்தம். எந்த ஸம்ப்ரதாயக்காரன், எந்த ஜாதிக்காரன், ஆணா பெண்ணா என்ற வித்யாஸமில்லாமல், ‘மர்த்ய’, அதாவது மநுஷ்யராகப் பிறந்த எல்லோரும் ஏகாதசி உபவாஸம் அநுஷ்டிக்க வேண்டும் என்று இது சொல்கிறது. ரொம்பவும் கருணையோடு குழந்தைகளையும், தள்ளாத கிழவர்களையும் சிரமப்படுத்த வேண்டாமென்றுதான் எட்டு வயஸுக்குக் கீழே இருப்பவர்களுக்கும், எண்பது வயஸுக்கு மேலே போனவர்களுக்கும் விதிவிலக்குக் கொடுத்திருக்கிறது. அவர்கள் உபவாஸம் இருக்கக் கூடாது என்று கண்டிப்புச் செய்ததாக அர்த்தமில்லை. முடிந்தால் அவர்களும் இருக்கலாம். முடியவில்லை என்பதால் இல்லாவிட்டாலும் பாதகமில்லை என்று அர்த்தம். மஹாராஷ்டிரம் முதலிய இடங்களில் ஏகாதசியன்று பச்சைக் குழந்தைக்குக்கூட பால் கொடுக்காத தாய்மார்கள் இருந்திருக்கிறார்கள்; அந்தக் குழந்தைகளும் அவர்களுடைய நம்பிக்கையிலேயே நன்றாக இருந்திருக்கின்றன என்று சொல்வார்கள். இத்தனை ‘எக்ஸ்ட்ரீம் டிஸிப்ளி’னை தர்ம சாஸ்திரகாரகர்களே எதிர்பார்க்கவுமில்லை; ரூலாகப் போடவுமில்லை.

பகவான் கை கொடுப்பான் என்று நம்பி தைர்யமாகப் பூர்ண நியமத்தோடுதான் ஆரம்பிக்க வேண்டும். அப்படியும் முடியாவிட்டால் வீம்பாகப் பட்டினி கிடந்து தேஹ ச்ரமத்தையும் மனஸ் கஷ்டங்களையும் வரவழைத்துக் கொள்ள வேண்டியதில்லை. ஏகாதசி தவிர மற்ற உபவாஸ தினங்களில் ஒரே பொழுது பலஹாரம் (சாஸ்த்ரீய பலஹாரத்தைச் சொல்லாமல், தோசை-இட்லி பலஹாரத்தைத்தான் சொல்கிறேன்) செய்யலாம். இன்னொரு பொழுது சாஸ்தீரிய பலஹாரமான பழம், பால் மட்டும் சாப்பிடலாம். முடியாதவர்கள் ஒருபொழுது அன்னம், ஒருபொழுது தோசை-இட்லி மாதிரி பலஹாரம் பண்ணலாம். ஆனால் முழு நியமப்படி மாற்றிக் கொள்ள முயற்சி பண்ணிக் கொண்டேயிருக்க வேண்டும்.

ஏகாதசியில் நிர்ஜலமாயிருந்தால் ரொம்பவும் ச்ரேஷ்டம். அது ரொம்பவும் கஷ்டமும். ஸாத்விகமான பானங்கள் மட்டும் பண்ணுவது அடுத்தபடி. அதற்கும் அடுத்தப்படி நிஜப் பலஹாரமாகப் பழத்தோடு பால் சாப்பிடுவது. அப்புறம் ஒருவேளை மட்டும் பற்றுப்படாத ஸத்துமா, பூரி மாதிரியானவற்றைச் சாப்பிட்டு இன்னொரு வேளை பழம், பால் ஆஹாரம் செய்வது. இன்னம் ஒருபடி கீழே, ஒருவேளை பக்வமான, புஷ்டியான இட்லி, தோசை, பொங்கல், உப்புமா இத்யாதியும் இன்னொரு வேளை பால் பழமும சாப்பிடுவது.

இதற்கும் கீழே போகப்படாது. அதாவது ஒரு வேளைகூட அன்னம் சாப்பிடுவதாக இருக்கப்படாது. மற்ற உபவாஸங்களில் அதமபக்ஷமாக ஒரு வேளை அன்னம், ஒரு வேளை இட்லி தோசை என்று வைத்துக் கொள்ளும் அளவுக்கு ஏகாதசியைக் கொண்டு வந்துவிடக் கூடாது. ஏகாதசியில் அன்னத்தைச் சாப்பிட்டால் பிராயச்சித்தமே கிடையாது என்றிருக்கிறது. சிலவிதமான நோயாளிகள், பலஹீனர்கள், அன்னம் தவிர எதுவுமே ஜெரித்துக் கொள்ள முடியவில்லையென்று நிர்பந்தம் ஏற்பட்டால் சாதத்தை கஞ்சி வடிக்காமல் ஹவிஸ்ஸாகப் பண்ணி அதில் உப்பு, புளி, காரம் எதுவுமே சேர்க்காமல் ஒருவேளை மட்டும் ஸ்வல்பம் ஏகாதசியன்று சாப்பிடலாம். ரொம்பவும் அசக்தமானவர்களுக்குத்தான் இந்த relaxation. மற்றவர்களுக்கில்லை. அன்று ஒருவன் சாப்பிட்டால் அதில் ஒவ்வொரு பிடியிலும் நாயின் அமேத்யத்துக்கு ஸமமான பாவத்தைச் சாப்பிடுகிறான் என்று மிகவும் கடுமையாகவே சொல்லியிருக்கிறது: ப்ரதிக்ராஸம் அஸௌ புங்க்தே கிஷ்பிஷம் ச்வாந விட் ஸமம்.

_______________________________________________________________________________

Illustrious status of Ekadasi

Ekadasi occupies the highest position among among all observances of fasts.

Na Gayathraya: Param Manthram Na Mathu: Para Daivatham

Na Kachya: Paramam Theertham Naikadhachya: Samam Vratham.

Beginning with saying that “there is no higher mantra than Gayathri; nothing more divine than a Mother (No temple is greater than the Mother);  no place more sacred than Kasi”, it ends saying that there is no observance of fast equal to Ekadasi.  By saying that there is nothing “ higher’’ in respect of other things, it may mean that there could be some things which are equal to them. However, when we consider the observances of fasts, it has been glorified that not only that there is nothing higher than Ekadasi but also nothing equal to it.

Dharma Sastras say,

“Ashta Varshadhiga: Marthya: Apoornaseethi Vathsara:

Ekadachyam Upavaseth Pakshayo: Ubhayo: Abhi”.

It means that all those born as humans and between eight and eighty years of age, should observe fast on the Ekadasi day occurring in both the pakshas (fortnight).  It says, ‘Marthya’, that is, all born as humans, without making any distinction as belonging to which tradition, religion, male or female, should observe the Ekadasi fasting. With the intention of not causing any difficulty to small children and very old people, it has, with all benevolence, given exception to those below eight years of age and above eighty years.  It does not mean that it strictly prohibits them from observing the fast.  If possible, they can also observe.  Since they may not be able to, it means that there is nothing wrong if they do not (observe).  There are mothers in places like Maharashtra who would not give milk to even infants on Ekadasi day.  They say that those children have also been quite fine, in their belief.  Such extreme discipline is not expected even by the people who have prescribed the dharma Sastras nor laid down as a rule.

One should start observing the restriction bravely, with the full confidence that Bhagawan will surely lend his helping hand.  In case one is not able to observe (physically), there is no need to bring to oneself, avoidable pain to the body and misery.  On days of observance of fast, other than Ekadasi, light refreshments (not referring to the Sastriya phal ahar but to idly dosa etc) can be taken one time.  During the other time, Sastriya Phal ahar, i.e., fruits and milk can be taken.  People who are weak, can take meals once and refreshments like idly, the other time.  But should continue to strive towards observing the restriction fully.

It is best to observe Ekadasi without taking even water.  It is also quite difficult.  To have only natural juices is the next level.  A still lower level would be to have fruits and milk as actual Phal aharam.  The next level is to have one time, snacks, like poori, nutrient mix etc., and to have fruits and milk the other time.  Still one step lower would be to consume fatty foods like Idly, Dosa, Pongal, Ubbuma etc., one time and to have fruits and milk the other time.

One should not descend to lower levels than this.  That is, should not happen to consume rice even once.  We should not lower the standard of Ekadasi to the same level as the other days of observances of fasting when rice is eaten one time and Idly, Dosa etc., the other time.  It is said that if rice is eaten on Ekadasi, there is no expiation (prayaschit- redemption) at all.  Few types of patients, weak people etc., who have a limitation of not digesting anything other than rice, can take on Ekadasi day, only once, little rice, dilute it, (making it as a liquid-havis), without draining the water and not adding salt, tamarind or chillies to it. This relaxation is for only those who are detached from worldly feelings or passions.  Not for others.  It has been very harshly mentioned that if anyone consumes rice on that day, in every morsel of food consumed, the amount of sin incurred is equated to consuming the excrement of a dog.

Prathigrasam asou pungthe kishpiksham swana vit samam.