Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – Do we know the “real” reason behind the significance of Deepavali?  Only Periyava can come out with these supreme truths that underline the ultimate sacrifice i.e. a mother not only sacrificing her son for the welfare of the world but also praying to Bhagawan the day her son died should be celebrated pompously. Does it stop there? No, apart from these grand celebrations one should also get great Punniyam as well!! Well, other religions talk about sacrifices made by their messengers and our folks fall for it. We need to educate our children on all these supreme sacrifices so they realize this is not just a festival where we burst crackers, and hog sweets. I’m sure we all remember the great philosophy and noble intention behind ‘Karthigai Deepam’. If you don’t, no worries will post that out shortly as well. 🙂

Many Jaya Jaya Sankara to our sathsang seva volunteer for the translation. Ram Ram

பூமாதேவியின் பிரார்த்தனை

இப்படிச் சாகிற சமயத்தில்தான் நரகாஸுரன், தான் அழிந்த தினத்தை லோகமெல்லாம் மங்கள ஸ்நானம் பண்ணி மங்களோத்ஸவமாகக் கொண்டாடி மகிழ வேண்டும் என்று வேண்டிக் கொண்ட்தாக ஒரு version.

பரம மங்களம் கங்கா ஸ்நானமே. அந்த ஸ்நான புண்யம் எந்த ஜலத்தில் ஸ்நானம் பண்ணுகிறவருக்கும் அன்றைய தினத்தில் கிடைக்க வேண்டும் என்று பிரார்த்தித்துக் கொண்டான். இன்னொரு கதைப்படி, நரகனின் தாயாரான பூமாதேவி இப்படிப் பிரார்த்தித்து வரம் பெற்றதாக இருக்கிறது. முன்னேயே சொன்ன மாதிரி ஸாக்ஷாத் பரமாத்மாவின் கையால் வதமாகி ஸாயுஜ்ய முக்திக்குப் போகிற நிலையில் இருக்கிற நரகன் இப்படி லோகோபகாரமாக வரம் கேட்டுக் கொண்டதில் விசேஷம் எதுவும் தெரியவில்லை.   அவனுடைய பெற்றா தாயார் இப்படிக் கேட்டாளென்றால்தான் அது மஹா உசத்தி என்று தோன்றுகிறது. தன் பிள்ளை எத்தனையோ வருஷமாக லோகத்தை அழவைத்ததற்குப் பிராயச்சித்தமாக எதிர்காலத்தில் வரப்போகிற அத்தனை வருஷமும் ஜனங்கள் அவன் பேரைச் சொல்லிக் கொண்டு, தங்கள் வாழ்க்கைப் போராட்ட அழுகைகளை மறந்து, ஆனந்தமாகப் பண்டிகை கொண்டாட வேண்டும் என்று நினைத்து இப்படி வரம் கேட்டாள்.

பூமாதேவியின் அவதாரமான ஸத்யபாமாவே ஸம்ஹாரத்துக்கு ஸஹாயம் பண்ண, தனியாக பூமாதேவி வந்து நரகாஸுரன் அபஹரித்திருந்த குடை, குண்டலங்களைக் கிருஷ்ணருக்கு ஸமர்ப்பணம் செய்துவிட்டு இப்படிப் பிரார்த்தித்தாள் என்று சொல்லியிருக்கிறதே என்று தோன்றலாம். ஒரு தெய்வம் அவதாரம் பண்ணின பிறகும், அந்த மூல தெய்வமும் இருக்கிறபடியே இருந்து கொண்டு அவதாரமும் தனியாக இருந்திருக்கிறது. பரமேச்வர அவதாரமான ஆசார்யாளே கைலாஸத்தில் ஈச்வர தரிசனம் பண்ணிப் பஞ்ச லிங்கங்களை வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறார். பாகவதத்திலேயே பிற்பாடு ஒரு பிராம்மணனின் செத்துப் போன குழந்தைகளை விஷ்ணு லோகத்திலிருந்து மீட்டு வருவதற்காக கிருஷ்ணர் அர்ஜுனனோடு அங்கே போனதாகவும், அங்கே சேஷ சயனத்திலிருந்த நாராயண மூர்த்தியைப் பார்த்ததாகவும் விஷ்ணுவும் கிருஷ்ணரும் ஸம்பாஷித்துக் கொண்டதாகவும் வருகிறது. அப்படித்தான் இப்போது பூமாதேவி, பாமா இரண்டு பேரும் ஏக காலத்தில் வெவ்வேறாக இருந்திருக்கிறார்கள்.

தன் பிள்ளை போன தினத்தில் எல்லோருக்கும் கங்கா ஸ்நான புண்ணியம் கிடைக்க வேண்டும் என்று பூமாதேவி கேட்டுக் கொண்ட விசேஷம்தான் இன்றைக்கும் நாம் தீபாவளியன்று ‘கங்கா ஸ்நானம்’ செய்வது.

உறவுக்காரர்கள் ‘போய்’விட்டால் ஸ்நானம் பண்ணுவது வழக்கம். எதுவாவது உபயோகமில்லை என்று முடித்துவிட்டால் ‘முழுக்குப் போட்டுவிட்டேன்’ என்கிறது இதனால்தான். செத்துப்போனதாலேயே லோகத்துக்கெல்லாம் உபகாரம் பண்ணின நரகாஸுரனை அத்தனை பேரும் எத்தனையோ தலைமுறைகளாக உறவுக்காரனாக நினைத்து வருஷா வருஷம் அவனுக்காக முழுக்குப் போடும்படி அவனுடைய அம்மா செய்திருக்கிறாள்! ஆனால் இது துக்க முழுக்கு இல்லை: ஸந்தோஷ முழுக்காக இருக்க வேண்டும் என்றே அவள் இதை மங்கள ஸ்நானமாக, அதாவது எண்ணைய் தேய்த்துக் கொண்டு செய்யும் ஸ்நானமாகப் பண்ணினாள். துக்க முழுக்கானாலும், உபவாஸ விரதாநுஷ்டானத்துக்கான ‘மடி’யான ஸ்நானமானாலும் பச்சைத் தண்ணீரில்தான் குளிக்க வேண்டும். ஆனால் இதுவோ ஸந்தோஷமான பண்டிகை அல்லவா? அதனால்தான் எண்ணைய் தேய்த்துக் கொண்டு அப்புறம் வெந்நீரில் ஸ்நானம் செய்ய வேண்டும் என்றும் வித்தியாசமாக அவள் வரம் வாங்கி வைத்திருக்கிறாள். ‘ஐப்பசி மாதம் அடைமழை’ என்பது வசனம். அதிலே எண்ணைய் தேய்த்துப் பச்சைத் தண்ணீர் ஸ்நானம் செய்தால் குளிர் நடுக்கும்; ஜலதோஷம், ஜ்வரம் வரும். நரகாஸுரனைச் சபிப்போம்! அதனால்தான் ஹிதமாக, ஸெளக்கியமாக வெந்நீர் ஸ்நானம் பண்ணும்படி வேண்டிக் கொண்டிருக்கிறாள்!

இதிலே இன்னொரு புதுமை – ஸூர்யோதயத்துக்கு முன்னாடி அப்யங்கனம் (எண்ணைய்க் குளியல்) பண்ணக் கூடாது என்பது விதி. ஆனாலும் இதற்கு வித்யாஸமாக ஒரு விதி சாக்ஷாத் பகவானிடமிருந்து வரமாக வாங்கி விட்டாலே பிள்ளையைப் பற்றி விசேஷமாக நினைக்கத் தூண்டும் என்று பூமாதேவி நினைத்தாள். அதனால்தான் தீபாவளி ஒரு நாளில் மட்டும் ஸுர்யோதயத்துக்கு முந்தி அருணோதய காலத்திலேயே தைல ஸ்நானம் பண்ண வேண்டும் என்று வரம் கேட்டு அதற்குப் பகவானின் அங்கீகாரத்தைப் பெற்றாள்.

அருணோதயம் என்றால் அருணனின் உதயம். அருணன் என்பவன் ஸுர்யனுடைய தேரோட்டி. அவன் ஒரே சிவப்பாக இருப்பான். நல்ல சிவப்புக்கு அருண வர்ணம் என்றே பெயர். ‘ஆனை வரும் பின்னே மணி ஓசை வரும் முன்னே’ என்கிறது போல சூரியன் அடிவானத்தில் தெரிகிறதற்கு ஒரு முஹூர்த்த காலத்துக்கு முந்தியே அங்கே சிவப்பு பரவ ஆரம்பித்து விடுவதைத்தான் அருணோதயம் என்பது. ஒரு முஹூர்த்தம் என்பது இரண்டு  நாழி. அதாவது நாற்பத்தெட்டு நிமிஷம். தீபாவளியன்று ஸுர்யோதயத்துக்கு ஒரு முஹூர்த்தம் முந்தியே எண்ணைய் தேய்த்துக் குளிக்க வேண்டும். விடிவதற்கு முன்னால் அப்யங்கனம் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காக, ராத்திரி இரண்டு மணி, மூன்று மணிக்கே ஸ்நானம் செய்வது தப்பு.

இந்த ஸ்நானத்திலே நாம் வைத்துக் கொள்கிற எண்ணையில் லக்ஷ்மி தேவி வாஸம் பண்ண வேண்டும் என்றும், குளிக்கிற வெந்நீரில் கங்கா தேவி வஸிக்க வேண்டும் என்றும் பூமாதேவி கேட்டுக் கொண்டாள். அதன் பின்பாதியை ஒட்டித்தான், பிரஸித்தமாக தீபாவளியன்று ‘கங்கா ஸ்நானம்’ என்ற பெயர் ஏற்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் தைலத்தில் லக்ஷ்மி என்பதை நாம் மறந்து விட்டோம் என்றாலும் அதுதான் தீபாவளிக் கதையை பூமாதேவியோடு மட்டுமல்லாமல் ஸ்ரீதேவியுடனும் சேர்த்து வைக்கிறது! வடக்கே தீபாவளியை விசேஷமாக லக்ஷ்மி பூஜையாகவே செய்து, வியாபாரிகள் புதுக் கணக்கு ஆரம்பிக்கிறார்கள். இதிலேயும் பூமாதேவியின் பெருமை தெரிகிறது. தன்னை எந்தத் தினுஸிலும் பெருமைப்படுத்திக் கொள்ளாமல் சக்களத்தியான ஸ்ரீதேவிக்கும், பரமேச்வரனின் பத்னி ஸ்தானத்தில் நினைக்கப்படும் கங்கா தேவிக்குமே பண்டிகையில் ஸம்பந்தம் இருக்கும்படி செய்திருக்கிறாள்.

கங்காதரன் என்று ஈச்வரனுக்குப் பேர் இருப்பதால் கங்கை என்றவுடன் சிவ ஸம்பந்தமானது என்று தோன்றினாலும் அதற்கு விஷ்ணு சம்பந்தமும் நிரம்ப உண்டு. வாமன ப்ரம்மசாரி த்ரிவிக்ரமனாக வளர்ந்து லோகம் முழுவதையும் முதல் அடியால் அளந்துவிட்டு, தேவ லோகத்தை இரண்டாம் அடியால் அளந்தபோது ப்ரம்மா ஓடோடி வந்து அந்தப் பாதத்தில் வார்த்த தீர்த்தம்தான் ஆகாச கங்கையாயிற்று. அந்த கங்கையின் ஒரு தாரையையே பகீரதன் தன்னுடைய பித்ருக்களைக் கடைத்தேற்றுவதற்காகப் பூலோக கங்கையாகக் கொண்டு வரத் தபஸ் பண்ணினான். ஆகாச தாரையின் வேகத்தைப் பூமி தாங்க முடியாது என்றே பரம கருணாநிதியான ஈச்வரன் அதைத் தம் ஜடாபாரத்தில் தாங்கி, அடக்கி, பூமி தாங்கும்படியான வேகத்தில் கட்டுப்படுத்தி விட்டார். ஆகக்கூடி கங்கைக்கு விஷ்ணு, சிவன் இருவர் ஸம்பந்தமும் இருக்கிறது.

தன் பிள்ளையின் நினைவுக்காகப் புதிதாக ஒன்றைப் பண்ணி விட்டால் மட்டும் போதாது, அதனால் ஸகல ஜனங்களும் ஸந்தோஷப்பட்டு விட்டாலும் போதாது, அவர்களுக்குப் புண்ணியமும் கிடைக்கும்படி செய்ய வேண்டுமென்றுதான் தைலத்தில் லக்ஷ்மியின் ஸாந்நித்யமும், வெந்நீரில் கங்கா ஸாந்நித்யமும் இருக்கும்படி பூமாதேவி செய்தாள்.

____________________________________________________________________________________________

Bhoomaadevi’s Prayer

There is one version wherein, before dying, Narakaasuraa himself prayed to God to bless him such that the people of the world celebrate the day of his death happily after having a sacred bath every year.

The most auspicious thing that gives ultimate happiness is taking bath in the holy river of Ganga. Narakaasuran prayed that, on the specific day every year, people taking bath in any water should get blessings similar to taking bath in the holy river of Ganga. In another version of the story, it states that Narakan’s mother, Bhoomaadhevi prayed and obtained this boon from God. As mentioned earlier, there seems nothing special if the boon was requested by Narakaasuraa to help the people of the world, when he is already on the verge of attaining complete liberation from the cycle of rebirth being killed by the Great Lord himself. Only if Narakan’s mother prays for such a boon, it seems to have greater significance. Since her son made the people in the world cry for so many years because of his evil acts, as an atonement, she must have requested for this boon so that, in the coming years, people will forget all their daily troubles on that day and happily remember him and celebrate.

It is said that, while Sathyabama, the incarnation of Bhoomadhevi, helped Lord Krishna kill Narakaasura, Bhoomaadhevi came by herself to return the earring and umbrella stolen by Narakaasuraa to Lord Krishna and requested for the boon. This might be confusing to us since we may be unsure if the incarnated form and the original Goddess can be present at the same time. Even after the avatar happens, the original form of God also continues to be present in addition to the incarnated form separately. Adhi Shankara Aachaaryaal, who is an incarnation of Lord Parameshwara himself, was blessed to meet Lord Shiva at Mount Kailash and obtained the five “Lingaas” from him. Even in Bhaagavatham, during later stages, it is said that both Lord Krishna and Arjuna went to Vishnu Loka to revive the dead children of a Brahmin. There, Lord Vishnu was said to be sleeping on his “Sesha” bed and it is also mentioned that Lord Krishna talked to Lord Vishnu during the visit. In the same way, both Sathyabaama and Bhoomaadhevi were present individually at the same time.

Due to the special request from Bhoomaadhevi that everybody should get the ultimate blessing as if they bathed in the holy river of Ganga (“Ganga Snaanam”) on the day of her son’s death, we do “Ganga Snaanam” to this day during Deepavali every year.

It is a normal practice that people take bath when their close relative dies. If some activity being done is considered useless and we want to end it, we say “muzhukku pottuvitten” which carries the same meaning. Since Narakaasuran helped the people of the world through his death, his mother has made a lot of people across multiple generations consider him as their relative and take bath (muzhukku pottu) remembering him on this day every year! However, this bath is not for mourning and she wanted it to be a happy and auspicious one (“Mangala snaanam”) as it is done after applying oil. The bath for mourning and the “sacred and purification” bath during fasting days and other auspicious occasions must always be done in cold water. However, isn’t this a happy festival? Hence, she has requested differently that, after applying oil, people should take bath in warm water. There is a saying in Tamil “Aippasi Maasam Adai mazhai” which means that it rains heavily from approximately mid-October to mid-November. If we take bath in cold water during this time, we will get cough, cold and fever. We will then curse Narakaasuran! Hence she has prayed for us to take bath in warm water comfortably!

Another new observation about this request – Normally we should never apply oil and take bath (“Abyanganam”) before sunrise. Bhoomaadhevi thought that if she requests for an exception to this rule, then people will think specially about her son. Hence, she requested that, as an exception only on the day of Deepavali, people will need to apply oil and take bath just before sunrise (“Arunodhaya Kaalam”) and obtained the boon from the Great Lord himself.

“Arunodhayam” means Arunan’s rise (“Arunanin udhayam”). Arunan is Lord Surya’s (Sun) charioteer. He is completely red in color. Dark red color is normally called “Aruna Varnam”. Just like how the sound of the bell is heard first before we actually see the elephant (that has the bell tied around it) coming, one “Muhurtham” before we see the sun at the bottom of the sky, there is a dark red color that spreads and is called the “Arunodhayam”. “Muhurtham” mean two “Naazhi” or forty eight minutes. Hence, on the day of Deepavali, we need to take bath during one “Muhurtham” before sunrise. However, since it is said that we need to take bath before sunrise, it is wrong to take oil bath at 2 AM or 3 AM in the night.

During this bath, Bhoomadhevi has prayed for Sri MahaLakshmi to be present in the oil we apply and Sri Ganga Dhevi to be present in the warm water we use to take bath. Due to the second part of this request, this bath has come to be famously known as “Ganga Snaanam”. However, though we have forgotten that Sri Mahalakshmi is present in the oil we apply, this is what ties the Deepavali story with not only Bhoomadhevi but also SriDevi! In the north, business people do Lakshmi Pooja on Deepavali day every year and start new accounting for the year. The Greatness of Bhoomadhevi is also seen here. Instead of requesting for any importance to be associated with herself, she has requested for her husband’s another wife to be honored along with Sri Ganga Dhevi, who is also recognized as the wife of Lord Parameshwara, during this festival.

Though Gangadharan refers to Lord Parameshwara making us link Sri Ganga Dhevi mainly with him, there is also a lot of connection with Lord Vishnu as well. When Vamana “Brahmachaari” grew big as the “Lord of the Universe” (“Thrivikrama”) measuring whole of the Earth with his first step and whole of heaven (“Deva lokam”) with his second step, Lord Brahma came running and washed the lotus feet with the holy water that came to be known as “Akaash Ganga”. Bhagirathan did penance only to bring down one small portion of this holy water to the Earth as Ganga River for helping his ancestors attain liberation from the cycle of rebirths. Since the Earth cannot withstand the force with which the portion (“Thaarai”) of Ganga will fall from the Sky, the most compassionate Lord Parameshwara held the water in the rolled-up locks of his hair before releasing her more gently onto the Earth. Hence, Sri Ganga Dhevi is linked with both Lord Shiva and Lord Vishnu.

For Bhoomaadhevi, it is not only enough if her son is remembered by doing something new on the day of his death, it is also not enough if the entire world is happier on that day, she is satisfied only if all the people are immensely blessed by the divine presence of Sri Mahalakshmi on the oil applied and Sri Ganga Dhevi on the warm water used for taking bath.

Categories: Deivathin Kural

Tags: Gems